3 ธันวาคม 2549 01:07 น.
^นีโม่^
เคยท้อแท้ผิดหวังนั่งเศร้าไหม
เคยน้อยใจเพราะคิดว่าข้ามันโง่
เพราะต้อยต่ำเพราะยากจนใช่คนโต
ใจโซโซเสียน้ำตามากี่ที
ทำไมท้อเสียใจทำไมเศร้า
ทำไมเราต้องหมุนเวียนเปลี่ยนวิถี
ทำไมเราต้องทำตนเป็นคนดี
ทำไมมีคนตอกย้ำคนซ้ำเติม
จากวันนั้นถึงวันนี้ที่นั่งคิด
เซ็งชีวิตผสมงงคอยส่งเสริม
นั่งร้องไห้ขุ่นเคืองเรื่องเดิมเดิม
แล้วจะเริ่มชีวิตใหม่อย่างไรกัน
จึงลองคิดทบทวนหวนใจนึก
แล้วตรองตรึกนั่งตระหนกใจผกผัน
นั่งแล้วนอนนอนแล้วนั่งมาทั้งวัน
ค้นหาฝันหาอย่างไรก็ไม่เจอ
เหตุเพราะใจไม่เปิดกว้างสู่ทางฝัน
เพราะมัวกั้นความนัยใจไว้เสมอ
เพราะว้าวุ่นฝันล่องลอยคอยเพียงเธอ
ก็เพราะเจอขวากหนามใหญ่ให้อ่อนแรง
หยุดกำหนดตีขอบกรอบความคิด
ให้ชีวิตได้ก้าวย่างอย่างเข้มแข็ง
คนบนดินใช่นางฟ้ามาจำแลง
จึงต้องแกร่งจึงต้องกล้าฝ่าราคี
ขอให้ใจมิท้อถักทอฝัน
มุ่งและมั่นเปี่ยมรักในศักดิ์ศรี
เป็นกล้าใหม่กล้างามด้วยความดี
สู้เต็มที่ สู่ฝั่งฝัน...........วันของเรา
3 ธันวาคม 2549 01:03 น.
^นีโม่^
ใครเล่าใครประคองกายมิหายห่าง
ใครเล่าใครหวังสร้างทางแห่งฝัน
ใครเล่าใครรักเจ้าจริงยิ่งชีวัน
ใครปลูกปั้นใครฝังปลูกลูกได้ดี
มือที่อุ่นแนบกอดสอดกายแนบ
มือทนแสบทนทุกอย่างสร้างสุขี
เพียงเห็นเจ้าเป็นสุขทุกนาที
ขอแค่นี้คนเป็นพ่อก็พอใจ
ยามเจ็บจุกเจ็บใจใครทำเจ็บ
พ่อหนาวเหน็บเจ็บยิ่งกว่าสิ่งไหน
สำนึกมั่นกตัญญูคู่ดวงใจ
พร้อมมอบให้จากความรัก..............ที่ถักทอ
1 ธันวาคม 2549 10:24 น.
^นีโม่^
สงครามเดือดเลือดพล่านผลาญชีวิต
โจรทำพิษฆ่าครูขู่ข่มขวัญ
ขยี้ชาติขย้ำชนไอ้คนทัณฑ์
เสียงปืนลั่นเสียงกรีดร้องก้องป่ายาง
หวังไฟใต้ดับมอดปลอดปัญหา
ลบอัตตาที่อัดตนจนกระจ่าง
ปูระบบวางระบอบกรอบแนวทาง
ร่วมสรรค์สร้างมีสักครั้งหวังเป็นจริง
1 ธันวาคม 2549 10:17 น.
^นีโม่^
"ในความมืดมียิ้มอิ่มเอมหวัง"
ทุกข์ประดังกี่ครั้งคราวให้ก้าวต่อ
รีบเร่งรุดสร้างพลังอย่ารั้งรอ
อย่าทดท้อสิ้นหวังกำลังใจ
เพราะในโลกใบนี้มีอีกด้าน
ดอกไม้บานเป็นแรงรุกให้ลุกไหว
เปิดกะลาสู่โลกกว้างอย่างก้าวไกล
สู่หลักชัยด้วยแสงธรรมส่องนำทาง......
หน้าส่วนตัว
1234
