24 พฤษภาคม 2548 18:28 น.
นู๋น้อย_ร้อยปัญหา
มันเป็นเพียงแค่นิยาย
เรื่องเจ้าหญิง เจ้าชาย มีแค่ในฝัน
ความรัก ที่ตอบจบต้องรักกัน
ไม่รู้ความจริงเป็นอย่างนั้น รึเปล่าคนดี
ในเมื่อฉันและเธอ แค่คนธรรมดา
ไม่เหมือนในนิยายที่กำหนดว่า ตอนจบต้องสมหวัง
ไม่มีใครคิดบท ว่าสุดท้าย จะรักกันเหมือนเดิม หรือจะต้องห่างกัน
การที่ฝ่าฟันอุปสรรคนับร้อยพัน ไม่จำเป็นว่าตอนหลัง ต้องสุขใจ
ในเมื่อเราไม่รู้อนาคตข้างหน้า
วันเวลาต่อจากนี้ จะเหมือนเดิมไหม
รอยยิ้มที่เคยเห็น เสียงหัวเราะที่เคยยิน หลังจากนี้จะเป็นอย่างไร
อยากให้เป็นเหมือนดั่งนิยาย รู้ตอนจบได้ ก็คงดี
ในเมื่อชีวิตจริงเป็นอย่างนี้
ทำเวลาทุกนาทีให้มีค่า ดีไหม
แม้ไม่ใช่เจ้าหญิง ไม่ใช่เจ้าชาย ไม่เป็นอย่างนิยายใดๆ
เรารักกัน ในฐานะคนที่มีหัวใจ ตอนจบเป็นอย่างไร
เราใช้เวลาพิสูจน์ได้ พร้อมกัน
23 พฤษภาคม 2548 18:33 น.
นู๋น้อย_ร้อยปัญหา
ดวงดาวจ๋า
ช่วยบอกคนทางนู้นว่าถ้ามีเวลา โทรมาหน่อยได้ไหม
คนทางนี้ เหง๊าเหงา จาขาดจัย
อดคิดถึงเธอมะไหว นะคนดี
มะใช่คนใจน้อย
แค่กำลังน้อยใจ คนไกลห่าง
ไม่มีแม้แต่เสียง ไม่มีซักข้อความ
อย่าให้ฉันคิดว่ารักของเรา กำลังเลือนราง ต่างจากเดิม
ช่วยโทรมาบอกข่าวคราว
หรือฝากดวงดาว มาบอกรักฉัน
ขอคำเป็นห่วง หรืออะไรก็ได้ที่ทำให้ฉันมั่นใจ ว่ายังรักกัน
ขอเพียงซักถ้อยคำ ที่ทำให้ฉันอบอุ่นเหมือนเดิม
การรออยู่อย่างนี้
เหว่ว้าสิ้นดีนะ!! รู้ไหม
อยากเจอหน้า อยากเห็นรอยยิ้มหวานๆจากคนของจัย
ดวงดาวจ๋า ช่วยถามเขาให้ฉันหายข้องใจ
ว่าระหว่างเรา ยังรักกันเหมือนเดิมไหม หรือเปลี่ยนแปลง?
22 พฤษภาคม 2548 18:43 น.
นู๋น้อย_ร้อยปัญหา
ขอให้รักกันนานๆ
ฉันจะไม่ไประราน หรือทำลายอะไรทั้งนั้น
ไม่ใช่ว่าเป็นนางเอก รู้จักเสียสละ บ้าน่ะ! อะไรกัน?
แค่ทำไปตามประสา คนที่เคยรักกัน เท่านั้นเอง
จะคิดอะไรมาก
ฉันไม่ได้อยากเรียกร้อง อะไรรู้ไหม
ที่ทำอย่างนี้ ไม่ได้ต้องการให้เธอมาสนใจ
ไม่ได้ต้องการคำสงสารใดๆ ไม่ได้ต้องการให้เธอกลับมา
แค่จะยืนอยู่อย่างนี้
อยู่ตรงที่ที่เราเคยรักกันเท่านั้น
บอกไม่ได้ ว่าไม่รักเธอแล้ว จะโกหกทำไมกัน
ยังรักอยู่ ยังรออยู่ทุกวัน แค่ไม่ต้องการเห็นเธอหันหลังกลับมา
อยากให้อยู่กับคนที่เธอรัก
ส่วนฉันแค่เป็นคนเคยรู้จัก เคยรักกัน เพียงเท่านี้
ให้เธอลืมอดีต ความทรงจำ ความรู้สึกที่ดีๆ
ส่วนฉันคนนี้ ยังขอจดจำทุกช่วงเวลาที่เราเคยมี
เป็นที่รองรับความเหงาต่อจากนี้ ที่จะมีแค่ฉันคนเดียว
21 พฤษภาคม 2548 16:19 น.
นู๋น้อย_ร้อยปัญหา
อาจเป็นความงดงามของวันเวลา
ที่นำพาเธอมาพบฉัน
อาจเป็นพรมลิขิตที่เขาว่ากัน
ที่นำเธอมาผูกพัน ที่หัวใจ
อาจเป็นความบังเอิญของสองเรา
ที่ไม่เคยคาดเดา ว่าจะมาเจอกันอย่างนี้
อาจเป็นสิ่งที่ไม่มีใครตั้งใจนะคนดี
ที่ทำให้เรา2คนนี้รู้จักกัน
อาจเป็นโชคชะตาที่เล่นตลก
ที่ทำให้พบกับคนที่ตามหา
อาจเป็นความจงใจของช่วงเวลา
ที่รู้ว่า ตอนนี้ไม่เหลือใคร
อาจเป็นเพียงแค่คำว่ารัก
ที่ทำให้เรารู้จักเข้าใจ และห่วงหา
อาจเป็นจุดนึง ของวันเวลา
ที่ต้องพบใครสักคน เพื่อสอนให้รู้ว่า รักมีจริง
20 พฤษภาคม 2548 16:54 น.
นู๋น้อย_ร้อยปัญหา
เธอมาบอกกันฉัน เธอมาย้ำว่ารักเขา
พร้ำเพ้อว่ารักคนคนนั้น มากแค่ไหน
ฉันก็ได้แต่ปลอบ ได้แค่คิดอยู่ในใจ
ถ้าฉันแทนเขาได้ ก็คงดี
แต่ก็เป็นได้แค่ที่ปรึกษา
ในเวลา ที่เธอรักเขาอยู่อย่างนี้
ความเจ็บช้ำกับน้ำตาที่เธอมี
รู้ไหมฉันคนนี้ เจ็บกว่าใคร
เธอคอยไถ่ คอยถาม
ว่าการที่ให้คนคนนั้นรักเธอ ต้องทำตัวแบบไหน
ฉันได้แค่บอก ว่าการที่เราจะให้เขามารัก มาใส่ใจ
ไม่จำเป็นต้องทำตัวเป็นใครๆ ที่เขาต้องการ
ถ้าเราบังคับใจใครได้
คงไม่มีใคร ต้องมานั่งร้องไห้หรอก จิงไหม
ฉันเป็นหนึ่งคน ที่ไม่อยากบังคับใจใคร
เพราะไม่ว่าเธอจะรักใคร ฉันก็เลือกที่จะรักเธอได้ เหมือนเดิม
หน้าส่วนตัว
702
