4 กุมภาพันธ์ 2547 16:55 น.
น้องกาญ
อย่ากลัวเลยนะ ความรัก
ที่เธอผ่านมานักต่อนัก ความเจ็บช้ำ
จากนี้ขอให้เธอจดจำ
ทุก ๆ สิ่งที่ฉันทำก็เพื่อเธอ
จะไม่ทำให้เธอเสียใจ
ไม่ว่าจะเกิดอะไร จะรักเธอเสมอ
ทุกทางที่ก้าวไป อะไรที่ต้องเจอ
จะมีฉันเคียงข้างเธอ ไม่เปลี่ยนไป
อย่ากลัวเลยนะ ความรัก
ที่เธอเคยอกหัก เคยถูกรักทำร้าย
จากนี้จะไม่มีอีกต่อไป
ขอเพียงเธอเชื่อใจกันก็พอ
.....................................................
4 กุมภาพันธ์ 2547 16:36 น.
น้องกาญ
ทิ้งฉันไว้ตรงนี้ก็ได้
อยู่กับความเสียใจ เงียบเหงา
เมื่อเธอลืมความหมายของคำว่าเรา
และให้ได้แค่ความว่างเปล่า ไม่มีใจ
อย่าจับมือฉันเลย
อย่ากอดฉันด้วยอ้อมแขนที่เคยกอดใครคนไหน
อย่าบอกว่ารักฉัน...
...เมื่อเธอไม่เคยให้สัมผัส แม้แต่เศษเสี้ยวของใจ
ถ้าจะให้อยู่กับเธอต่อไป เธอรับผิดชอบได้มั้ย...
...ทุกหยดน้ำตา
..........................................................
4 กุมภาพันธ์ 2547 16:16 น.
น้องกาญ
ฉันกำลังไม่สบาย
เป็นโรคหัวใจสั่นไหวกำเริบ
ต้องการความรักเพิ่มเติม
อาหารเสริม วิตามินความห่วงใย
เป็นโรคขาดสารความสุข
พลังงานความสนุกขาดหาย
เป็นโรคแพ้ความห่างไกล
ซึมเศร้าเกือบขาดใจ ทุกห้านาที
ต้องการหมอรักษาเฉพาะทาง
รักษาโรคความอ้างว้างชนิดนี้
ใจสั่น ๆ มันบอกว่าจะหายดี
และจะหายทันที ถ้ามีเธอ
................................................................................
3 กุมภาพันธ์ 2547 19:20 น.
น้องกาญ
เคยมั้ย..ตอนเหงา
เคยนับดาว ลำพังบ้างมั้ย
ทำไมถึงเหงา ไม่เข้าใจ
เมื่อไหร่จะหายซะที
ไม่อยากจะเหงา
ไม่อยากนับดาวลำพังอย่างนี้
เธอหายไปไหน คนดี
ถึงปล่อยคนรักที่เธอมี เหงาใจ
................
3 กุมภาพันธ์ 2547 19:03 น.
น้องกาญ
เพื่อนรัก...อย่าท้อนะ
ยังไงก็ฉันคนหนึ่งหล่ะให้เธอสู้
อย่าไปแคร์ เธอคิดแค่แพ้เป็นครู
แล้วจะรู้ว่าชนะเป็นอย่างไร
เพื่อนรัก...ลุกขึ้นซะ
ไม่ใช่เธอคนเดียวนะ ที่ล้มได้
เจ็บทุกคน แต่เจ็บแล้วยังสู้ตาย
ไม่ได้หมายความว่าจะหยุดเดิน
เพื่อนรัก...ฉันรู้นะ
อุปสรรคที่ผ่านมา ระหกระเหิน
สู้ทุกสิ่ง รับความจริง กล้าเผชิญ
ไม่ยากเกินถ้าเธอเดินอย่างตั้งใจ
................................................
หน้าส่วนตัว
835
