25 ตุลาคม 2545 15:54 น.
น้องเล็ก
แค่มองก็พอใจ
ไม่ขออะไรมากกว่านี้
แค่มองทุกนาที
เพียงแค่นี้ก็สุขใจ
แค่มองเธอทุกครา
ไม่หันหน้าไปทางไหน
แค่มองตลอดไป
ก็พอใจที่ได้มอง
25 ตุลาคม 2545 13:31 น.
น้องเล็ก
ถึงพี่ชายคนนี้ที่แสนดี
น้องคนนี้ยังรักและคิดถึง
พี่รู้มั้ยน้องคนนี้ยังคำนึง
ยังคิดถึงห่วงหาทุกเวลา
คราใดใดที่น้องไม่พบพี่
น้องคนนี้ไม่ทำสิ่งอื่นหนา
พยายามติดต่อพี่ทุกเวลา
แต่พี่ยาไม่ติดต่อกลับมาสักที
น้องยังเฝ้ายังรอยังคอยหา
ยังรอวันพี่กลับมาอยู่ตรงนี้
ยังอยากพบอยากเจอพี่คนดี
อยากให้พี่เคียงข้างกายทุกเวลา
ตอนนี้ที่ทำได้เพียงคิดถึง
เพียงคำนึงห่วงใยและห่วงหา
ทำได้เพียงแต่งกลอนให้พี่ยา
และหวังว่าพี่นั้นหนาคงเข้าใจ
27 กันยายน 2545 10:45 น.
น้องเล็ก
ไม่เคยคิดจะรัก
คิดจะทัก เข้าไปหา
ไม่คิดเอ่ยวาจา
เอ่ยคำว่า รักออกไป
วันหนึ่งก็เกิดรัก
เกินจะหักห้ามใจไหว
เผลอพลั้งบอกรักไป
ด้วยหัวใจมันต้องการ
เธอนั้นหันมองหน้า
พร้อมวาจาที่ฉะฉาน
ฉันนั้นไม่ต้องการ
พวกคนพาลอย่างเช่นเธอ
เป็นไงละทีนี้
เพราะปากดีและพลั้งเผลอ
ไปบอกรักกับเธอ
จะละเมอเอาหรือไร
เปรียบเธอเช่นเครื่องบิน
ที่โผผินไปแสนไกล
เรานั้นก็หมาไง
ทำอะไรไม่เจียมตัว
เจ็บแล้วเราต้องจำ
เพราะปากทำให้หมองมัว
ปากดีแหละน่ากลัว
ภัยถึงตัวเข้าซักวัน
27 กันยายน 2545 10:03 น.
น้องเล็ก
รัก..มากเกินกว่าใคร
เธอ..อยู่ในใจฉันเสมอ
แม้..ทำได้แค่ละเมอ
เธอ..ไม่เผลอมาเหลียวแล
ไม่..คิดไรมากมาย
คิด..หลากหลายกว่านี้แน่
รัก..เธอไม่ผันแปร
เรา..รักแท้ รักเธอจริง
28 สิงหาคม 2545 21:54 น.
น้องเล็ก
ไม่รู้นะ ว่าเค้า เป็นอะไร
เค้ารู้ตัว ไหมว่าไม่ เป็นเหมือนเดิม
ไม่ใช่ว่า มีอะไร ที่เพิ่มเติม
แต่มันเริ่ม รู้สึกว่า ขาดหายไป
เคยโทรมา...เคยมาหา..เคยไปส่ง
มันก็คงเป็นอดีตแล้วใช่ไหม
ผ่านไปแล้ว เค้าคงปล่อย..ให้ผ่านไป
เค้าคงไม่ มีใจ..แบ่งให้เรา
ยังคิดถึง..วันวาน..ที่หวานชื่น
ได้หยิบยื่น..ความอบอุ่น..ให้ไม่เหงา
ยังคิดถึง วันที่..มีสองเรา
คลายความเหงา..ความเศร้า..ความเดียวดาย
ยิ่งคิดถึง..ยิ่งเจ็บ..ยิ่งปวดร้าว
ยิ่งเหน็บหนาว เกินกว่า ต้านทานไหว
เจ็บยิ่งกว่า การสูญเสีย สิ่งใด-ใด
เพราะหมดใจ..ยกให้..เค้าผู้เดียว
หน้าส่วนตัว
1149
