23 กุมภาพันธ์ 2547 19:36 น.
น้ำตาฟ้าอันดามัน
เมื่อ 16 กุมภา สองพันสี่
เป็นวันที่สูญเสียพี่ที่รัก
เพิ่งจะรู้ความเสียใจเพิ่งประจักษ์
พี่ที่รักลาแล้วจากโลกา
คำสัญญาที่ให้ไม่ต้องห่วง
เรื่องทั้งปวงจะดูแลมั่นเสมอ
สักวันนึงเราสองคงพบเจอ
รักเสมอ...........พี่ชายที่แสนดี
ชื่อบุรินทร์ใครๆต่างก็รัก
คนมากนักต่างบอกถึงเรื่องนี้
เกิดมาแล้วพี่ทำแต่สิ่งดี
ต่อแต่นี้ไม่แล้วนามชื่อเธอ
หลับเถอะนะไม่ต้องห่วง.......
เพื่อเธอ
22 กุมภาพันธ์ 2547 22:29 น.
น้ำตาฟ้าอันดามัน
รู้มั้ยในวันที่เธอจากไป.....คือวันที่ฉันอ่อนไหวอย่างที่สุด
รู้มั้ยในวันที่ฉันแสนทุกข์........แต่เธอกลับมีความสุขกับอีกคน
และรู้มั้ยในวันที่ฉันสับสน.............คือวันที่เธอมีอีกคนอยู่ข้างกาย
เสียใจแค่ไหนเธอรู้มั้ย............
22 กุมภาพันธ์ 2547 22:23 น.
น้ำตาฟ้าอันดามัน
ความรักเป็นสิ่งที่สวยงามที่เกิดขึ้นมาพร้อมกับโลกใบนี้ จะไม่มีคำว่าเสียใจหรือ
เจ็บปวด ถ้าเรารู้จักที่จะรักและเข้าใจความหมายของคำว่ารักอย่างแท้จริง.......
จงภูมิใจที่ชั่วชีวิตหนึ่งเราได้รู้จักและสัมผัสกับคำว่าความรัก
จงภูมิใจที่เราได้มีคนที่เรารัก ถึงแม้ว่าเค้าจะไม่ได้เกิดมาเพื่อที่จะยืนเคียงข้าง
เรา หรือรักเรา
ไม่มีคำว่าแพ้หรือชนะบนเส้นทางอันบริสทธิ์สายนี้
จะไม่มีการแก่งแย่งหรือแข่งขันหากคณรู้จักค่าของความรัก เพราะ........
ความรักมีค่าเกินกว่าจะมาตีค่าหรือราคาได้............
ไม่มีคำว่าถูกหรือผิดกับความรู้สึกที่ดีที่คนสองคนมีต่อกัน................
หากวันนี้คุณมีความรักที่เป็นของคุณ จงทนุถนอมไว้ให้นานเท่าที่จะทำได้ แต่
อย่าลืมนะว่า เส้นทางสายนี้ไม่ได้โปรยปรายไปด้วยกลีบดอกไม้
22 กุมภาพันธ์ 2547 22:07 น.
น้ำตาฟ้าอันดามัน
เป็นเพราะคนบนฟ้ากำหนดไว้
ให้ห่างไกลเกินกว่าจะมองเห็น
รู้ทั้งรู้พี่จากเพราะจำเป็น
แต่ยากเย็นจะทำใจให้ลืมเธอ.....
ถึงพี่ชายคนไกล
หน้าส่วนตัว
608
