5 มกราคม 2549 12:43 น.
น้ำตาหมอก
แล้วความฝันวันนี้แค่มีฝัน
ที่อยากสรรค์อยากสร้างทางสันติ
สันติภาพอาบเอิบอันเริ่มริ
มีตำหนิมานานเกินทานทน
แล้วด้ามขวานลาญร่อยเป็นรอยร้าว
ศพระนาวเลือดนองท้องเวหน
คนที่เห็นเป็นคนไม่ใช่คน
เพราะเข่นฆ่าเพียงปรนใจตนเอง
สาแก่ใจใช้ดาบปราบอริ
กระสุนพิฆาตคนไล่ข่มเหง
เมื่อกฎหมายกลายหมดไม่กลัวเกรง
เหมือนถูกเร่งวันตายตลอดมา
โอ้อกโอ้โหราว่าหมาไฟ
สะบัดเขี้ยวเลี้ยวไล่ใจโทสา
ยิ่งปีจอจ่อจัดตัวอัตตา
คนมีค่าแค่หมูให้เชือดคอ
อ้างอำนาจศาสนาฆ่ามนุษย์
ว่าคือจุดเริ่มต้นการสืบต่อ
มือเปื้อนเลือดคือมือที่พึงพอ
ประเทศคงทุกข์ท้ออีกต่อไป
เดี๋ยวคลื่นยักษ์เดี๋ยวน้ำท่วมรวมเบ็ดเสร็จ
ใต้ไม่เคยจะเข็ดเลยใช่ไหม
เดี๋ยวเขม่นตัดคอเดี๋ยวเผาไฟ
รอเมื่อไรคนไทยจะรักกัน
20 ธันวาคม 2548 16:24 น.
น้ำตาหมอก
สะเทือนดินสะท้านดาว
สะทกอกด้าว
คงคาแดงเดือดดังเลือดไหล
ธรณีอ่อนนุ่มละไม
คราวคลื่นคลาไคล
สู่ทิศทักษิณมหาสถาน
โอบล้อมราวป้อมปราการ
กาจกำแหงหาญ
แกร่งฉกรรจ์เกินกายเกินทน
มหาคลื่นคำรามคำรณ
กวาดบ้านกวาดคน
คร่าชีพลงท้องชลาศัย
ลูกพลัดเมียพรากจากไกล
น้ำตาอาลัย
โหยไห้แสนกัลป์ฤาเหือดหาย
ความทุกข์ที่ทับซับทราย
ความช้ำคงฉาย
แจ่มชัดทุกปัจจุบัน
ความทุกข์เทียมเพชรอำพัน
ถูกบาปสาปสรร
สรรพ์สีประกายเศร้าหมอง
ทุกข์ลามทั่วถิ่นแผ่นดินทอง
ขวานไทยธรรมครอง
คอยช่วยเช็ดช้ำซับน้ำตา
อันดามันจงผ่านกาลเวลา
วิปโยคเคลื่อนคลา
ด้วยน้ำใจชาวไทยทั้งแผ่นดิน
13 ธันวาคม 2548 13:35 น.
น้ำตาหมอก
น้ำตาเธอท่วมซับรับความสุข
น้ำตาฉันช่างทุกข์ทนหม่นหมอง
น้ำตาเธอสมใจที่ใฝ่ปอง
น้ำตาฉันทนครองความรวดร้าว
น้ำตาเธอแทนค่าของความรัก
น้ำตาฉันนองตักเพราะหนักหนาว
น้ำตาเธอบอกฝันพันเรื่องราว
น้ำตาฉันเกินจะกล่าวร้าวรานใจ
น้ำตาเธอหัวเราะเสนาะซึ้ง
น้ำตาฉันเศร้าซึ่งสิ้นสดใส
น้ำตาเธอเธอมากมายเพราะรักใคร
น้ำตาฉันบ่าไหลไร้ใครคอย
น้ำตาฉันช่างต่ำในสายตา
น้ำตาเธอสูงค่าสูงสุดสอย
น้ำตาฉันราวธุลีที่ล่องลอย
น้ำตาเธอไร้รอยมีรักซับ
น้ำตาฉันช่างมันให้มันไหล
น้ำตาเธอสดใสไกลเกินกลับ
น้ำตาฉันจำยอมพร้อมยอมรับ
น้ำตาเธอปลิวลับกับสายลม
น้ำตาฉันน้ำตาดินดิ้นรวดร้าว
น้ำตาเธอน้ำตาดาวพราวผสม
น้ำตาฉันจวนเจียนจะจ่อมจม
น้ำตาเธอกลับชื่มชมความชอกช้ำ....
13 ธันวาคม 2548 12:27 น.
น้ำตาหมอก
น้ำตาเธอท่วมซับรับความสุข
น้ำตาฉันช่างทุกข์ทนหม่นหมอง
น้ำตาเธอสมใจที่ใฝ่ปอง
น้ำตาฉันทนครองความรวดร้าว
น้ำตาเธอแทนค่าของความรัก
น้ำตาฉันนองตักเพราะหนักหนาว
น้ำตาเธอบอกฝันพันเรื่องราว
น้ำตาฉันเกินจะกล่าวร้าวรานใจ
น้ำตาเธอหัวเราะเสนาะซึ้ง
น้ำตาฉันเศร้าซึ่งสิ้นสดใส
น้ำตาเธอเธอมากมายเพราะรักใคร
น้ำตาฉันบ่าไหลไร้ใครคอย
น้ำตาฉันช่างต่ำในสายตา
น้ำตาเธอสูงค่าสูงสุดสอย
น้ำตาฉันราวธุลีที่ล่องลอย
น้ำตาเธอไร้รอยมีรักซับ
น้ำตาฉันช่างมันให้มันไหล
น้ำตาเธอสดใสไกลเกินกลับ
น้ำตาฉันจำยอมพร้อมยอมรับ
น้ำตาเธอปลิวลับกับสายลม
น้ำตาฉันน้ำตาดินดิ้นรวดร้าว
น้ำตาเธอน้ำตาดาวพราวผสม
น้ำตาฉันจวนเจียนจะจ่อมจม
น้ำตาเธอกลับชื่มชมความชอกช้ำ....
21 พฤศจิกายน 2548 12:03 น.
น้ำตาหมอก
พนมมือไหว้พระ.......คงคา
พนมธูปเทียนวันทา......ประทีปน้ำ
สละละอัตตา.........ตัดขาด
สละละเรียนธรรมล้ำ.........เร่งรู้ธรรมสมัย
ปทุมชัยเกิดช่วงชั้น........ตมสวะ
ไพสุทธิ์พิเศษธรรมะ.....หมอกผ้าย
ดวงตาต่างกระจะ-......กระจ่าง
ระบัดบานเบิกฤกษ์คล้าย........ผ่านคล้อยคืนเข็ญ
ยากเย็นยากอยู่เหย้า..........เรือนใจ
ผัสสะกระทบไป.......เท่านั้น
วันวางว่างวายวัย.........วิเศษ
ผาแกร่งเกลศกั้น........กร่อนทิ้งทุกภาย
กายใจประหนึ่งแก้ว..........กายสิทธิ์
ขวัญมิ่งธรรมสารทิศ............ทศกล้า
รวมหลอมหล่อแรงฤทธิ์........สละละ
เอาชีพเดิมพันท้า...........ล่วงพ้นสงสาร
หน้าส่วนตัว
1410
