8 กุมภาพันธ์ 2550 10:19 น.
น้ำแข็งปล่าว
ส่วนตั้มเองนั้นก็เกาะติดอ้อมไม่ห่างเลยนั่ลเรียนด้วยกันทุกวิชากลับบ้านด้วยกันและด้วยอ้อมกับพี่น๊อตห่างๆกันจึงทำให้ทั้งคู่สนิทกันมากขึ้นแต่อ้อมไม่ได้คิดอะไรตั้มเองก็คงไม่ได้คิดอะไรเพราะตั้มเคยบอกอ้อมว่าเราไม่จีบเธอหรอกอ้อมเลยไม่คิดอะไรถ้าจะใกล้ชิดกัน
จนมาถึงวันที่อ้อมกับน๊อตจะต้องห่างกันจริงๆเพราะน๊อตจบ ม.6 ต้องไปเรียนต่อส่วนอ้อมนั้นรู้สึกแย่มากกลัวว่าห่างกันแล้วจะไม่เหมือนเดิม
พี่ต้องไปแล้วนะคงไม่ได้เจอกันเลย น๊อตบอก
หนูคิดถึงพี่แย่เลยแล้วหนูจะโทรไปแล้วจะส่งเมลให้ทุกวันเลยอ้อมบอก
จ้าแล้วพี่ก็จะคิดถึงอ้อมนะ น๊อตพูด
สัญญานะว่าเราจะไม่ลืมกัน อ้อมย้ำ
แน่นอนน๊อตให้สัญญา
หลังจากวันนั้นอ้อมก็ไม่ได้เจอหน้าน๊อตอีกได้คุยแค่โทรศัพทืแต่ทั้งคู่ก็ยังคงเหมือนเดิมเสมอ
7 กุมภาพันธ์ 2550 11:57 น.
น้ำแข็งปล่าว
ทั้งสองคนก็ยังคงเป็นเหมือนเดิมเรื่อยมาไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลงจนเพื่อนต่างอิจฉาในความรักของคนทั้งคู่จนระยะเวลาที่ต้องแยกกันได้มาถึงตอนอ้อมขึ้น ม.4 ตอนแรกที่บ้านจะให้อ้อมย้ายที่เรียนแต่อ้อมก็ไม่ย้ายเพราะอ้อมยังคงอยากเรียนอยู่ใกล้ๆน๊อต ขึ้นชั้น ม. 4 ก็จีจี้ ที่เรียนที่เดิมกับอ้อมเพื่อนสนิทต่างแยกย้ายกันไปแล้วอ้อมได้เจอเพื่อนใหม่อีหลายคน
หวัดดีคับ เพื่อนใหม่ทักทายอ้อม
ดีจ่ะนายชื่อไรอ้อมทักตอบ
เราชื่อตั้มนายตั้มตอบ
นายเพิ่งย้ายมาเหรออ้อมถามต่อ
ใช่จ่ะเพิ่งย้ายมาตั้มบอก
นี่เพื่อนเราชื่อจีจี้อ้อมแนะนำ
หวัดดีตั้มทัก
แล้วทั้งคู่ก็สนิทกันมากเป็นเพื่อนซี้จนใครเห็นก็คิดว่าทั้งคู่เป็นแฟนกันถ้าไม่มีใครรู้ว่าอ้อมมีแฟนแล้วส่วนนายตั้งเองก็รับรู้ว่าอ้อมมีแฟนแล้วนายตั้งก็เข้าใจดี ตัวน๊อตเองก็เข้าใจไม่มีท่าทางหึงหวงอะไรเวลาอ้อมไปไหมาไหนกับตั้ม
เพื่อนพี่มันบอกว่าอ้อมอะสนิทกับตั้มมากไป น๊อตพูด
ก็ตั้มเป็นเพื่อนอ้อมนี่คุยกันทุกเรื่องอ้อมตอบ
พี่รู้พี่ก็ไม่ได้ว่าไรนี่ น๊อตบอก
ดีจะอ้อมกลัวพี่คิดมาก อ้อมบอก
เรื่องราวก็เหมือนเดิมๆทุกวันความรักของทั้งสองก็ยังคงราบรื่นไม่มีปัญหาอะไรเพราะทั้งคู่เข้าใจกันดีไม่เคยมีเรื่องทะเลาะกันเลย
7 กุมภาพันธ์ 2550 11:56 น.
น้ำแข็งปล่าว
พี่ ชอบหนูจริงไหมอ้อมเริ่มเรื่อง
นึกอะไรถึงถาม พี่ไม่เคยเห็นเราถามเลยน๊อตตอบ
ไม่มีอะไรแค่อยากรู้ ก็หนูเองก็ไม่ได้น่ารักอะไร ใครๆก็ชอบพี่ทั้งนั้นเลยอยกรู้ๆอ้อมอธิบาย
เราบอกพี่ก่อนซิว่าทำไมถึงชอบพี่ล่ะน๊อตถามบ้าง
ก็เพราะหนูเห็นว่าพี่ น่ารักและอีกอย่างที่หนูเห็นคือพี่นิสัยดีมากๆอ้อมพูด
ก็เหมือนกันนะถึงพี่จะยังไม่ค่อยรู้อะไรเกี่ยวกับอ้อมมากนักนะ แต่อ้อมเป็นกำลังใจที่ดีของพี่เลยล่ะน๊อตบอกเหตุผล
เพราะหนูเค้ามาตอนที่พี่ไม่มีใครเหรออ้อมถามต่อ
เปล่าหรอก พี่ชอบที่อ้อมเป็นอ้อมนะน๊อตอธิบาย
ค่ะอ้อมรับฟัง
ไว้พี่มั่นใจและรู้สึกรักอ้อมพี่จะพูดคำว่ารักเองนะน๊อตพูดต่อ
ค่ะเพราะตอนนี้ได้แค่ชอบค่ะอ้อมตอบเพราะอ้อมก็รู้ดี
แต่สำหรับอ้อมแล้วมาถึงตอนนี้อ้อมรู้สึกกับน๊อตถึงขั้นที่เรียกว่ารักเลยที่เดียวเพื่อนๆก็เค้าใจดีและให้กำลังใจอ้อมเสมอว่าซักวันพี่น๊อตจะรักอ้อมอย่างที่อ้อมรักเค้า
เดี๋ยวสักวันเค้าต้องบอกรักแกแน่ๆจีจี้บอก
ฉันจะไม่เสียใจหรอกแค่พี่เค้าดีกับฉันทุกวันนี้ก็ดีเกินที่ฉันคิดไว้อีกอ้อมตอบ
ฉันเข้าใจแกขวัญบอก
เวลาผ่านไป 1 ปีที่อ้อมยังคงเขียนจดหมายส่งให้น๊อตและส่งให้ด้วยตัวเองทุกๆวันไม่เคยขาด เพราะถ้าเป็นวันศุกร์อ้อมจะเขียนให้ 3 ฉบับ เผื่อเสาร์ อาทิตย์ ด้วยเป็นประจำที่ทำแบบนี้ น๊อตเองก็ปลื้มที่อ้อมยังคงสม่ำเสมอกับความรู้สึกดีๆที่มีต่อตัวเค้าเอง
อ้อม ขอบใจนะน๊อตบอกขณะที้อมส่งจดหมายให้
ไม่เห็นต้องขอบใจเลยอ้อมตอบสั้นๆ
เย็นนี้พี่มีเรื่องจะคุยด้วยนะน๊อตบอก
จ้า อ้อมตอบหวั่นๆ
วันนี้ทั้งวันอ้อมใจจดจ่ออยู่ที่เวลารอให้ถึงตอนเย็นเร็วๆสิ่งที่น๊อตจะบอกเค้าจะเป็นเรื่องอะไรนะ คิดวนไปมาแค่เรื่องราวที่จะเกิดขึ้นในตอนเย็นเท่านั้นพอถึงเวลากลับบ้านอ้อมก็ยื่นรอพี่น๊อตที่เดิม
กลับยังน๊อตถามเมื่อเห็นอ้อมยืนรอ
ค่ะอ้อมตอบ
เดินไปคุยไปก็ได้ พี่ไม่มีอะไรจะพูดกับเรามากนักหรอกน๊อตบอก
ค่ะอ้อมตอบด้วยความรู้สึกเสียใจเล็กๆ
ตลอดระยะทางที่เดินจะถึงหน้าปากซอยอ้อมกลับไม่มีคำพูดใดๆจากปากของ น๊อตเลยอ้อมยิ่งรู้สึกแย่ในใจเข้าไปอีกอ้อมแทบจะร้องให้ออกมาแต่กลั้นน้ำตาเอาไว้เพราะไม่อยากให้น๊อตเห็น
พอมาถึงทางที่ทั้งสองจะต้องเดินแยกกันกลับบ้าน
อ้อมน๊อตเรียกชื่อ
ว่าไงค่ะอ้อมถาม
พี่รักอ้อมนะน๊อตเอ่ย
...............อ้อมนิ่งไม่มีคำตอบใดๆจากอ้อม
พี่ พร้อมที่จะพูดคำนี้แล้วนะน๊อตพูด
ค่ะ อ้อมก็รักพี่อ้อมยิ้มและดีใจเป็นที่สุด
พี่ส่งแค่นี้นะน๊อตบอกลา
ค่ะแล้วอ้อมจะโทรหานะค่ะอ้อมบอกพร้อมทั้งเดินกลับบ้าน
6 กุมภาพันธ์ 2550 13:41 น.
น้ำแข็งปล่าว
วันต่อมาอ้อมต้องไปแข่งบาสแล้วพี่น๊อตก็แข่งฟุตบอลแต่อ้อมแข่งตอนเช้าและกะว่าจะชวนจีจี้ไปดูตอนบ่าย พอถึงเวลาแข่งอ้อมกำลังจะเดินเข้าสนาม อ้อมก็ได้ยินเสียงใครสักคนเรียก
อ้อมครับ
อ้อมหันไปก็ต้องแปลกใจอย่างมาก
พี่เองน๊อตตะโกนย้ำ
ค่ะอ้อมขานรับ
พี่มาเชียร์นะ พยายามเข้าล่ะน๊อตให้กำลังใจ
ค่ะอ้อมยิ้มด้วยความปราบปรื้ม
พอแข่งเสร็จผลออกมาทีมของอ้อมก็ชนะแล้วอ้อมก็ดีใจทั้งสองอย่างในวันเดียวกันแล้วอ้อมก็หันมาสบตากับพี่น๊อตและพี่น๊อตก็ยิ้มให้ แล้วอ้อมก็ได้รู้ว่าพี่เค้ายิ้มน่ารักอย่างที่คิดไว้จริงๆ
ไม่เห็นเขียนกลอนให้พี่เลยน๊อตถาม
ก็เห็นว่าพี่กำลังยุ่งๆเรื่องกีฬาสีนี่อ้อมบอก
แต่พี่ก็ต้องการกำลังใจเหมือนเดิมนะน๊อตพูสั้นๆ
จ้า รับทราบเจ้าค่ะอ้อมพูดยิ้ม
พอตอนบ่ายอ้อมก็ไปดูพี่น๊อตแข่งฟุตบอลพอตอนเย็นพี่น๊อตก็รอเดินไปส่งอ้อมที่หน้าปากซอยทางเข้าบ้านก็ทำแบบนี้เป็นประจำแล้วอ้อมก็เลยกล้าโทรไปหาพี่น๊อตแล้ว ทุกวันตอนหนึ่งทุ่มครึ่งอ้อมจะโทรหาพี่น๊อต แต่อ้อมไม่ให้พี่น๊อตโทรหาเพราะที่บ้านอ้อมไม่อยากให้ลูกสาวมีแฟนตอนเรียนอยู่อ้อมเองก็บอกพี่น๊อตให้เข้าใจ น๊อตเองก็เค้าใจอ้อมเสมอ
สวัสดีค่ะขอสายพี่น๊อตค่ะอ้อมพูดเสียงใส
แปปนะแม่น๊อตเป็นคนรับสาย
ว่าไง คนเดิมน๊อตรับสาย
ป่าวค่ะ ทำอะไรอยู่ กินข้าวยังค่ะอ้อมถาม
ทำการบ้านจ้า กินข้าวแล้ว อ้อมล่ะทำไรยังน๊อตถาม
เรียบร้อยค่ะอ้อมตอบ
ฝันดีนะค่ะพรุ่งนี้เจอกันน๊อตพูด
พี่ก็ฝันดีค่ะอ้อมบอก
ฝันถึงพี่ด้วยล่ะน๊อตพูด
ค่ะอ้อมพูดเสร็จก็วางสาย
อ้อมกับน๊อตก็มีความสัมพันธ์ที่ดีขึ้นและก็เป็นอย่างนี้เรื่อยมาทั้งอ้อมและน๊อตต่างก็มีรอยยิ้มให้กันเสมอ
1 กุมภาพันธ์ 2550 10:20 น.
น้ำแข็งปล่าว
ทางด้านตัวของ น๊อต เองก็ยังคงสงสัยว่าคนคนนี้เป็นใครถึงรู้อะไรในตัวเค้าหลายๆอย่างเค้าเองก็พยายามถามวินเสมอว่าใครเป็นเจ้าของจดหมาย เค้าก็คอยมองหาคนที่แอบมองเค้าบ่อยแต่ด้วยที่ น๊อตป็นคนหน้าตาดีจึงมีคนชอบมองเค้าบ่อยๆเค้าเลยไม่แน่ใจว่าใคร
วินกูถามหน่อยใครว่ะที่เขียนให้กูเนี่ยน๊อตถามเพื่อน
มึงอยากรู้ก็ไปหาเองดิวินบอก
มึงบอกกูไม่ได้จริงๆเหรอน๊อตเซ้าซี้
ก็เจ้าตัวเค้ายังไม่พร้อมที่จะบอกกูว่าเดี๋ยวเค้าก้บอกมึงเองเหละคิดมากวินบอกน๊อต
น็อตก็เลยไม่ถามไรต่อเพราะรู้ถามไปก็ไม่ได้คำตอบแล้วเค้าก็รับจดหมายโดยไม่มีคำถามไรอีกเลยจนวินอดที่จะสงสัยไม่ได้
น๊อตไม่อยากรู้แล้วเหรอว่าใครวินถาม
อยาก แต่กูขี้เกียจถามมึงแล้วน๊อตตอบสั้นๆ
เออดีแล้ว เพราะกุก็ไม่รู้ว่าใครเค้าฝากมาอีกทีวินพูดแล้วเดินหายไป
พอพักกลางวันวินก็เลยมาหาจีจี้เพื่อคุยเรื่องนี้กับจีจี้
จีจี้ เจ้าของจดหมายเนี่ยไม่คิดจะบอกไอ้ น๊อตมันบ้างเหรอว่าเป็นใคร วินเอ่ยถาม
ก็ไม่รู้ซิ เค้าคงยังไม่พร้อมมั้งจีจี้ตอบ
บอกก็ดีนะน๊ดตมันอยากรู้วินบอก
อืมเดี๋ยวจะลองคุยกับเค้าดูนะ พี่วินจีจี้ตอบ
พอคุยกันเสร็จทั้งสองคนก็แยกย้ายกันไปเรียนตอนอยู่ในคาบเรียนจีจี้ก็คุยกับอ้อมเรื่องนี้ว่าอ้อมคิดว่าไง อ้อมจะทำไงต่อ
อ้อมแกไม่บอกพี่เค้าจริงๆเหรอจีจี้เริ่ม
โหแก ฉันไม่กล้าหรอกกลัวพี่เค้าไม่ชอบอ้อมบอก
ถ้าพี่เค้าไม่ชอบแกแล้วแกจะทำไงต่อขวัญถามขึ้นบ้าง
ก็ชอบพี่เค้าต่อไปเรื่อยๆนะเหละ ไม่ว่าคำตอบแบบไนความรู้สึกของฉันก็เหมือนเดิมอ้อมตอบเรียบๆ
งั้นก็บอกไปเลยซิ จะได้รู้คำตอบจีจี้บอก
วันกีฬาสี อีก 3 วันไงบอกเลยขวัญแนะนำ
อ้อมก็เลยตัดสินใจที่จะบอกกับพี่น๊อตว่าเป็นเค้าเองว่าเค้าเป็นคนที่ส่งจดหมายให้เองอ้อมเองก็เฝ้ารอวันกีฬาสีและก็มีเรื่องดีๆอีกอย่างคือกลุ่มอ้อมกับกลุ่มพี่น๊อตได้ทำหน้าที่เดียวกันคือ คอยบริการอยู่ที่ห้อพยาบาลใน วันแข่งขันวันแรกเพราะทั้งคู่ไม่ได้ลงแข่งกีฬาอะไรในวันแรกเลย
พี่น๊อตจีจี้เรียก
ว่าไงครับน๊อตหันมาถาม
พร้อมที่จะรู้ยังว่าใครส่งจดหมายให้ขวัญช่วยเสริม
อืมก็อยากรู้นานแล้วน๊อตตอบแล้วยิ้ม
หนู เองเหละอ้อมเอ่ยปากช้าๆแบบไม่มั่นใจ
เหรอจริงป่าว ไม่โม้นะน๊อตพูดกับอ้อมเป็นครั้งแรก
อืมอ้อมพยักหน้ารับช้าๆ
ขอบใจนะสำหรับกำลังใจน๊อตพูดช้าๆ
ค่ะไม่เป็นไรอ้อมตอบแล้วยิ้มด้วยความดีใจ
เพื่อนหนูชอบพี่นะ พี่ละว่าไงจีจี้ถาม
ชอบน๊อตตอบสั้นๆ
พออ้อมได้ยินคำตอบทำให้หัวใจดวงเล็กของอ้อมแอบผองโตขึ้นมาอย่างบอกไม่ถูก
หน้าส่วนตัว
1030
