23 มกราคม 2548 20:33 น.
บาใย
***เดินทางไกลจากบ้านนอกสู่เมืองฟ้า
หลั่งน้ำตาด้วยอาลัยใจคิดถึง
พ่อกับแม่อยู่อย่างไรลูกคะนึง
ภาพวัยเด็กตราตรึงซึ้งหัวใจ
***เวลาผ่านสี่ปีนานหนักหนา
หอบเอาใบปริญญาส่งมาให้
คือชีวิตคือความหวังคือเส้นชัย
จากลูกที่อยู่ไกลห่างสายตา
***บทเรียนที่ได้รับจากเมืองสวรรค์
จะนำไปสร้างสรรค์สิ่งล้ำค่า
ตอบแทนผืนแผ่นถิ่นมารดา
คือสัญญาจากลูกก่อนลาไกล
***ประสบความสำเร็จในชีวิต
สมใจคิดดังคาดหวังเอาไว้
หอบความรักหอบคนรักหอบหัวใจ
มาสร้างรังรักไว้ในบ้านนา
6 มกราคม 2548 17:03 น.
บาใย
***เธอจะถามฉันทำไมกันเล่า
ในเมื่อเราไม่เป็นเหมือนใฝ่ฝัน
ฉันจะคิดอะไรก็ช่างมัน
แต่ที่สำคัญยังไงก็รักเธอ
***รู้หรือเปล่าเวลาเหนื่อยเหนื่อย
ใจคิดถึงเธอเรื่อยเรื่อยบางครั้งเผลอ
อยู่ดีดีน้ำตาก็เริ่มไหลเอ่อ
บอกว่าอยากใกล้เธอมากเหลือเกิน
***จะให้ฉันบอกว่ารักสักกี่ครั้ง
ถ้าสามารถรั้งใจไม่ให้เธอห่างเหิน
ฉันพร้อมที่จะทำได้ถ้าไม่มากเกิน
ขอแค่เพียงได้เดินเคียงข้างกาย
***ให้เธอจำใส่ใจไว้เถอะนะ
ฉันไม่ละความหวังแม้ชีพสลาย
จะขอรอรักเธอจนวันตาย
แม้จะหลัง่สายโลหิตนองแผ่นดิน
***ยังไงยังไงก็จะรอรัก
ให้โลกประจักษ์รักไม่สูญสิ้น
พร้อมจะมอบให้เธอเป็นอาจิณ
ให้ผืนดินแผ่นฟ้าเป็นพยาน
3 มกราคม 2548 17:37 น.
บาใย
***ฉันจะต้องรีบหนี
เพราะกลัวมีใจให้
ไม่อยากเจ็บหัวใจ
เพราะไม่กล้ายอมรับมัน
***เพราะกลัวที่จะรัก
การอกหักทำไหวหวั่น
กับคำพูดสั้นสั้น
ว่าฉันนั้นดีเกินไป
***หากเธอบอกว่าชอบ
ก็คงตอบทันทีไม่ได้
รู้แต่ว่าฉันพอใจ
ไม่ได้หมายความรักเธอ
***อยากจะหนีให้พ้น
กับคำคนบอกรักเสมอ
แล้วก็พาลไม่อยากเจอ
เบื่อคำโกหกทุกที
***หนีไปให้สุดหล้า
อย่าตามหาอยากหลบลี้
แววตาความหวังดี
ไม่อาจลบภาพในใจ
***อย่าเข้ามาใกล้ฉัน
ความรักนั้นทำร้องไห้
ไม่อยากจะเสียใจ
หลงงมงามในกลลวง
***เห็นแก่ความเป็นมิตร
ขออย่าคิดมาห่วงหวง
คำพูดอาจหลอกลวง
รู้แค่หน้าไม่รู้ใจ
***ถ้าหยุดความรู้สึก
แล้วตรองตรึกคิดดูใหม่
เป็นแค่เพื่อนรู้ใจ
ทำได้ไหมให้บอกมา
***อย่าเผลอคิดเป็นอื่น
มาหยิบยื่นเสน่หา
รอยช้ำรอยน้ำตา
ยังฝังใจไม่ลืมเลือน
11 ตุลาคม 2547 22:56 น.
บาใย
***เพียงเพราะคำว่ารักที่เธอให้
เหมือนถ่ายทอดหัวใจความรู้สึก
ฉันได้รับกลับชอบอยู่ลึกลึก
แต่อักอึกกลัวทึกทักไปคนเดียว
***รักทำให้คนเปลี่ยนไปเชื่อไหมเอ่ย??
จากคนเคยเงียบเฉยใจแห้งเหี่ยว
กลับรู้จักสร้างสีสันน่ารักเชียว
เพราะอย่าเกี่ยวก้อยเดินเคียงข้างเธอ
***ฉันทำได้แค่รัก...รักเท่านั้น
และให้ความผูกพันเพิ่มเสมอ
ฉันรู้ว่าเป็นส่วนเกินในชีวิตเธอ
แต่ก็เผลอเพ้อหาทุกเวลา
***อยากให้เราคุยกันให้มากมาก
เพราะใกล้จากแล้วนะที่รักจ๋า
เรียนจบไปห่างไกลเกินสบตา
แต่สัญญาว่าใจไม่เปลี่ยนใจ
***ฉันมองเธอห่างทุกย่างก้าว
ขอแค่เพียงเป็นเงาอยู่ใกล้ใกล้
เพียงแค่เราสบตาก็รู้ใจ
เพราะมั่นในความรัก....ฉันรักเธอ...
28 สิงหาคม 2547 20:52 น.
บาใย
@ฉันเคยถามเธอว่า...รักกันไหม?
อยากรับรู้ความในใจที่ใฝ่ฝัน
สิ่งที่ได้เธอส่ายหน้าสบตากัน
หัวใจฉันหล่นลงตรงนั้นเลย
@เธอส่งยิ้มกรุ่มกริ่มชวนสงสัย
มีเลศนัยอะไรให้เฉลย
อยากให้คิดตรงกันได้ไหมเอ่ย!
ดวงตาเผยความรู้สึกของหัวใจ
@มากกว่าคำว่ารักเชื่อหรือเปล่า?
เสียงแผ่วเบาเว้าวอนชวนหลงใหล
รักอบอุ่นจะโอบกอดตลอดไป
คำสัญญาที่ให้ไม่ลบเลือน
@ย้ำซ้ำซ้ำถ้อยคำจำให้แม่น
รักยกกำลังแสนแทนมากกว่าเพื่อน
เหนือกว่าสิ่งอื่นใดใจย้ำเตือน
แม้วันเดือนเคลื่อนไปไม่เปลี่ยนแปลง
@จะมีรักมอบให้สม่ำเสมอ
หัวใจเธอติดตามไปทุกแห่ง
แม้บางครั้งท่าทีที่แสดง
ดวงตาส่งสาส์นมาแจ้งผูกไมตรี
@เพียงได้ฟังถ้อยคำขำยิ่งนัก
เธอบอกรักชักเขินอยากเดินหนี
ลุ้นเหลือเกินกลัวถูกเมินไม่ไยดี
สุขเต็มที่แอบมีเธออยู่ในใจ
หน้าส่วนตัว
1419
