14 กันยายน 2551 13:05 น.
บุษย์น้ำทอง
ฉันคิดถึงเธอเหลือเกิน
เธอมักเดินอยู่เคียงข้างกัน
ทั้งกลางคืนกลางวัน
เธอไม่เคยทิ้งฉันไปไหน
จนวันหนึ่งเธอมีลูก
ความพันผูกยังคงอยู่มิห่างไกล
ไม่ว่าวันนี้หรือวันใด
ในหัวใจฉันรักเธอไม่เสื่อมคลาย
จนวันหนึ่งเธอลาจาก
แสนลำบากปวดใจไม่ห่างหาย
เธอรักฉันฉันรักเธอแม้ตัวตาย
ไม่เสียดายมั่นคงรักในหัวใจ
วันนี้เธอไปอยู่ไหนฉันไม่รู้
ฉันยิ้มสู้ให้เธอเจอทางสดใส
ลูกของเธอฉันจะเลี้ยงดูตลอดไป
แมวที่ฉันรักสุดใจนั่นคือเธอ
^-^
5 กันยายน 2551 18:47 น.
บุษย์น้ำทอง
พี่น้องเพื่อนพ้องที่น่ารัก
เรารู้จักกันไม่นานสักเท่าไหร่
แต่เราเป็นพี่น้องคนไทย
เรายอมรับว่ารักประเทศไทยเหมือนกัน
เราเองกล้าบอกว่าอยู่ฝ่ายไหน
เราอยู่ฝ่ายประเทศไทยนั่น
เราไม่อยากเห็นคนไทยตีกัน
ดูแล้วมันทุเรศลูกกะตา
บางสิ่งบางอย่างควรพอดี
แต่ตอนนี้เราไม่เห็นเลยว่า
ทางสายกลางที่คนหลายคนควรถอยมา
มันดูว่าเป็นเรื่องศักดิ์ศรี ที่ไม่น่ายินดี
ทางนี้ก็บอก...กูไม่ออก
ทางนี้ก็บอก.......กูไม่ถอย
เราก็ได้แต่รอคอย .....
ใครกันนะ จะมาเป็นคนกลาง
1 กันยายน 2551 11:33 น.
บุษย์น้ำทอง
โปรดปล่อยฉัน ให้ฉันอยู่อย่างนี้
อย่าได้คิดว่าฉัน ยังมีใจให้เธอ
เรื่องราวที่ผ่านเลย เธออาจจำได้เสมอ
สำหรับเธอ.... ไม่รู้ว่าเธอให้ฉันเป็นอะไร
แต่สำหรับฉัน...มันไม่มีอีกแล้ว
คนที่รัก ที่ดี คนนั้นได้ตายจากไป
ตั้งแต่วันนั้น ที่เธอทำให้ฉันเสียใจ
ฉันก็คิดว่าโลกนี้ไม่มีเธอ
คนคนนี้ ที่อยู่ตรงหน้าตรงนี้
อาจคิดว่าฉันยังรักเธออยู่เสมอ
ถึงฉันไม่มีใคร ไม่ได้หมายความว่ายังรักเธอ
ขอร้องขอร้อง...เธออย่าจองเวรกันอีกเลย
!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
หน้าส่วนตัว
1207
