25 พฤศจิกายน 2548 08:40 น.
บุหงา ดาหลัน
ความรัก.....
ยากยิ่งนักจักค้นหา
รักเที่ยงแท้ในอุรา
ล้ำเลอค่าอยากครอบครอง
ความรัก.....
ซึ้งประจักษ์รักเราสอง
บริสุทธิ์ตามทำนอง
ไร้ครอบครองในเรือนกาย
ความรัก.....
จักแน่นหนักจนชีพวาย
สิ่งสิ่งเดียวที่ใจหมาย
อย่าคลอนคลาย..สายสัมพันธ์
ความรัก.....
จะฟูมฟักและสร้างสรรค์
ห่วงอาทรกันและกัน
เป็นนิรันดร์...นิรันดร์.."รัก"
21 ธันวาคม 2547 14:35 น.
บุหงา ดาหลัน
ไม่คิดว่าจะเจอเพื่อนที่จริงใจ
คอยห่วงใยความเป็นไปกันและกัน
เพื่อนไม่คิดรังเกียจหรือเดียจฉันท์
ผูกสัมพันธ์ความเป็นเพื่อนมิเลือนไกล
เพื่อนช่วยให้กำลังใจในบางครั้ง
คอยหยุดยั้งเตือนสติไม่ไปไหน
ให้ข้อคิดถึงเหตุความเป็นไป
อบอุ่นใจเหลือที่จะพรรณา
รักของเพื่อนยิ่งใหญ่ในโลกนี้
เพื่อนไม่มีแยกแยะให้กังขา
รักของเพื่อนบริสุทธิ์ในอุรา
ปรารถนาแต่สิ่งดีมีให้กัน
น้ำใจเพื่อนแสนเลิศประเสริฐ์นัก
เรานี้จักอยู่เคียงข้างไม่เหหัน
เพื่อนมีทุกข์เราก็ทุกข์ไปด้วยกัน
เพื่อนมีสุขเราก็พลัน...ปิติใจ...
24 พฤศจิกายน 2547 10:08 น.
บุหงา ดาหลัน
คนสองคนต่างกันตั้งแต่เกิด
คนหนึ่งเลิศเกิดมาในบ้านใหญ่
อีกคนเกิดในโรงถ่านย่านห่างไกล
ทุกสิ่งไซร้แตกต่างกันอย่างสิ้นเชิง
แต่สองคนมีแม่ที่แสนรัก
แม่ฟูมฟักในโรงถ่ายมิให้เหลิง
แม่อีกคนกลับตามใจอย่างเหลือเกิน
มิให้เผชิญทุกข์ยากและตรากตรำ
คนที่เกิดในบ้านใหญ่ต้องไร้สิ้น
ทุกทรัพย์สินล้มละลายขายกระหน่ำ
ไม่มีแม้จะเรียนต่อให้ระกำ
เคราะห์มาซ้ำแม่ล้มป่วยด้วยรถชน
ส่วนอีกคนที่เกิดมาในโรงถ่าน
แม่ทำงานสู้ไปในทุกหน
สร้างครอบครัวด้วยสองมือไม่ทุกข์ทน
รำรวยจนลูกก้าวหน้าอย่างท้าทาย
แล้วสองคนมาพบกันไม่น่าเชื่อ
มาลงเรือมิตรไมตรีมิเลือนหาย
สองมือจับกระชับแน่นจนวันตาย
ชีพมลาย...มิคลายรัก..จักนิรันดร์......
29 ตุลาคม 2547 15:31 น.
บุหงา ดาหลัน
สุขสันต์วันเกิด..นะคนดี
ฉันคนนี้ไม่มีอะไรให้
นอกจากแหวนวงน้อยร้อยด้วยใจ
มอบไว้ให้..ยาม...ห่างไกลกัน....
แต่ไม่รู้จะให้ได้อย่างไร
ขอสวมไว้กับนิ้วก่อนนะจอมขัวญ
รอเวลารอโอกาสได้พบกัน
จะสวมใส่...นิ้วเธอนั้น...นะคนดี...
หน้าส่วนตัว
1387
