**ปลอบตัว**

ปรางทิพย์

โอ้ดึกดื่นคืนหม่นต้องทนหมอง
หวังครอบครองปองรักถูกผลักไส
คงถึงคราวหนาวเหน็บเจ็บฤทัย
หมดเยื่อใยไร้ค่าอุราตรม

พบเพื่อจากพรากไกลหัวใจช้ำ
เก็บถ้อยคำกล้ำกลืนแสนขื่นขม
สัญญารักจักมลายกลางสายลม
ทุกข์ระทมถมทับซับน้ำตา

เคยหลงภาพทาบเงาเฝ้าทอดถอน
จึงหลบซ่อนก่อนจากยากหนักหนา
หมดสิ้นหวังพลังใจใกล้โรยรา
สุดไขว่คว้าหารักสักเสี้ยวปลาย

ยามเหงาหงอยคอยมองท้องฟ้ากว้าง
ดูเวิ้งว้างรางเลือนมิเหมือนหมาย 
กอดตัวเองเคว้งคว้างแทบวางวาย
น่าใจหายสายสวาทขาดสิ้นกัน

หวังทั้งสองครองคู่สู่สุขสม
ชื่นภิรมย์กลมเกลียวเก็บเกี่ยวฝัน
โปรดถนอมออมรักภักดิ์นิรันดร์
ดวงใจนั้นฉันอยากฝากดูแล

ปิดตำนานกานท์กลอนเคยอ้อนหา
ข้ามขอบฟ้าคราจากมากรอยแผล
เพลงขลุ่ยครวญหวนไห้ไร้ดวงแด
ปล่อยผู้แพ้แก้ปมสาสมใจ