13 เมษายน 2549 23:54 น.
ปราณรดี
แข้งขาไม่กล้าแกร่ง
แขนไร้แรงจะแข่งขัน
จับจักรยานมั่น
หมายจะปั่นถึงจุดหมาย
ทักษะประสบการณ์
ยังไม่กร้านจะท้าทาย
ล้มหวั่นอันตราย
ใจยังขลาดหวาดกลัวภัย
แผลเป็นที่เห็นเจ็บ
ยังอยากเก็บความฝันใฝ่
สักวันจักปั่นไป
สู่ถนนบนเส้นทาง
จึงจับมั่นฝึกหัด
ล้มเจ็บจัดน้ำตาพร่าง
แต่ใจไม่เคยวาง
ยังปั่นต่อล่องล้อเดิน
แข้งขาค่อยกล้าแกร่ง
แขนมีแรงด้วยใจเพลิน
มุ่งหวังยังมากเกิน
พร้อมฝึกฝนทนเจ็บเจอ
จึงปั่นจักรยาน
ทุกหนย่านกับเพื่อนเกลอ
ผลแผลยามพลั้งเผลอ
ย่อมก่อกร้านการถีบตน
(แผลเป็นเห็นรอยเผยอ
คือร่องรอยประสบการณ์).
13 เมษายน 2549 08:46 น.
ปราณรดี
ลาดลื่นและง่ายล้ำ ................... ทางไถล
ไร้ซึ่งแรงทานใด .................... เสียดต้าน
เรียบราบลำพองใจ ................. ชะล่าคิด
จึงไม่สะทกสะท้าน ................... สิ่งร้ายภัยเยือน
แรงเสียดเหมือนกักกั้น ........... เตือนตน
คืนสติตริตรองจน .................... รอบด้าน
ทางลงย่อมลื่นลน .................... เลินเล่อ
เพลินเพลิดเมินคำค้าน ............ คบค้าสอพลอ
ล้อลื่นและง่ายล้ำ ....................... เริงถลา
ง่ายต่ออบายพา ......................... ลึกห้วง
ใครฉุดย่อมเมินตา ................... หมางหมิ่น
จึงลื่นล้มเกินท้วง ...................... มิตรแท้หน่ายหนี
เพียรที่ระลึกรู้ ............................ ทางลง
อย่าพล่านจนใหลหลง ................. ลึกล้ำ
ตั้งสติตริบรรจง ........................... ถ้วนทั่ว
เลือกคบมิตรช่วยค้ำ ................... เสียดต้านแรงไถล.
12 เมษายน 2549 19:56 น.
ปราณรดี
เวิ้งว้าง ณ พื้นน้ำ
ยินลำนำคลื่นถ่าโถม
แดดร่มลมเล้าโลม
เหนือน้ำไหวที่ไกลตา
วอนเอย วอนหัวใจ
ซุกความนัยซ่อนแววตา
วอนลมวอนนภา
ซับน้ำตาคนรอคอย
เวิ้งว้างกลางใจโศก
ลมคลื่นโบกโลกเหงาหงอย
น้ำตากระทบรอย
ทบกับคลื่นกลืนรวมกัน
หาดกว้างเหมือนอย่างใจ
ที่ร่ำไห้แล้วไหวหวั่น
น้ำตาคนตีบตัน
ซบดินเลือนเหมือนไร้รอย
เวิ้งว้างกลางใจทุกข์
คนเศร้าซุกเหม่อใจลอย
วอนเอย วอนฝนปรอย
หลั่งน้ำมนต์ซับน้ำตา.
12 เมษายน 2549 08:03 น.
ปราณรดี
เฉกริ้วลึกเร้นเป็นรอย ....................... อายุนับถอย
นับปีนับเดือนรอวัน
ประกายสายตาผูกพัน ........................ เรื่องราวเคยฝัน
ระลึกตรึกถ้อยทุกคำ
อยากให้ลูกหลานจดจำ ...................... สนใจเกี่ยวนำ
อย่าให้ช้ำชอกตอกตรม
ชื่นนักรักอุ่นพรายพรม .......................หน้าเปรมอารมณ์
ลูกหลานเต็มบ้านเต็มเรือน
โปรดเถิดเปิดใจมาเยือน ..................... ขยับกายเหมือน
ร้องโอดปวดโอยไม่ไหว
ประคองรองรับดวงใจ ........................... ปริ่มเปี่ยมปลอดภัย
เติมใจให้เต็มทุกกาล
ใจไร้ริ้วรอยแผ้วพาน ........................... ย่อมสุขสราญ
แม้มีตีนกามาเยือน
หนึ่งปีสงกรานต์ผ่านเรือน ..................... รดน้ำร่ำเอื้อน
อวยพรขอให้สุขศรี
อิ่มชื่นอื่นใดอารี .................................... เท่าลูกหลานมี
ดอกไม้มอบใจดูแล
อดีตลบเลือนรอยแผล ............................ ต้านทานอ่อนแอ
ให้ท่านเต็มตื้นเต็มใจ
ร่ำน้ำอบชื่นฤทัย .................................... หอมถึงทรวงใน
ตราตรึกจารึกชีวี
เฉกริ้วเพียงร่องรอยมี ........................... ยังทรงราศี
ลูกหลานสำราญเริงกัน
เอ่ยเอื้อนทักทายผูกพัน .......................... ยิ้มแย้มสุขสันต์
คือฝันยิ่งใหญ่วัยชรา.
หน้าส่วนตัว
1199
