27 กันยายน 2550 14:37 น.
ปวิตตา
จากวันนั้น จนวันนี้ ที่จากลา
อีกน้ำตา ที่หลั่งไหล ดั่งสายฝน
เธอที่รัก จากไปไกล สุดจะทน
คนหนึ่งคน จึงได้รู้ ว่าสายไป
....................................................
ไม่มีแล้ว เวลาของ เราทั้งสอง
คงจะต้อง จบลง พร้อมกับใจ
ฉันผิดเอง ที่ไม่พูด มันออกไป
เธอไปไกล ถึงได้รู้ ว่ารักเธอ
....................................................
อยากจะย้อน เวลา เพื่อแก้ไข
บอกความใน คำว่ารัก อย่างเธอขอ
แต่วันนี้ หมดเวลา จบการรอ
ไม่เพียงพอ หากจะย้อน เวลาคืน
.....................................................
27 กันยายน 2550 14:30 น.
ปวิตตา
เธอทะเลาะ กับคน ที่เธอรัก
หน้าที่หนัก ที่สุด คงเป็นฉัน
เช็ดน้ำตา คอยปลอบโยน เชื่อมสัมพันธ์
หน้าที่ฉัน ก็เท่านี้ สำหรับเธอ
....................................................................
เธอเจอใคร ที่ดี มากกว่าฉัน
ความผูกพัน สำหรับเรา มีเท่านี้
ที่ปรึกษา คอยแนะนำ ทำให้ดี
หน้าที่นี้ ดีที่สุด สำหรับเรา
....................................................................
ฉันกับเขา นั้นเทียบ กันไม่ติด
อย่าไปคิด อิจฉา จำเอาไว้
บอกตัวเอง เป็นได้แค่ คนไว้ใจ
ที่ปรึกษา นั่นไง จำให้ดี
....................................................................
หน้าส่วนตัว
948
