28 ธันวาคม 2551 22:51 น.
ปะการังสีฟ้า
ก้าวพ้นผ่านวันวารของชีวิต
เพื่อพิชิตจุดหมายแห่งความฝัน
ไม่ย่อท้ออุปสรรคที่ขวางกั้น
ผ่านคืนวันร้อยพันประสบการณ์
มีผิดหวังพลั้งพลาดน้ำตาหลั่ง
หมดความหวังพลังความกล้าหาญ
ครั้นสุขสมดั่งคิดจิตสำราญ
ล้วนพบพานบนถนนหนทางไกล
เตรียมหัวใจให้แกร่งพร้อมจะสู้
ตาทั้งคู่มองทางอย่าหวั่นไหว
ขาทั้งสองก้าวย่างอย่างมั่นใจ
หนทางไกลจะก้าวไปฝ่าฟัน
หากวันใดไร้แรงที่จะสู้
ขอจงรู้ยังมีแรงสร้างสรรค์
จากพี่น้องพ้องมิตรร่วมผลักดัน
ให้สู่ฝันสำเร็จดั่งใจปอง
13 ธันวาคม 2551 23:37 น.
ปะการังสีฟ้า
หวังอะไรสิ่งใดในหล้าโลก
สุขกับโศกคู่กันมั่นเสมอ
มีทุกข์บ้างสุขบ้างพานพบเจอ
เป็นดั่งเกลอสุขเข้าเศร้าก็คลาย
แต่สำหรับตัวฉันในวันนี้
มีความทุกข์จีรังไม่ห่างหาย
สุขไม่มาเยี่ยมเยือนแย้มทักทาย
หลีกหนีหายจากฉันวันเธอจร
ในโลกนี้คงจะเหลือแต่ความสุข
เพราะความทุกข์ฉันแบกไว้ไม่ถ่ายถอน
รู้ทั้งรู้เขาจากไปไม่อาวรณ์
ยังอาทรห่วงใยใจเจ้ากรรม
9 ธันวาคม 2551 08:27 น.
ปะการังสีฟ้า
สาวน้อย.....
หอบดอกไม้ช่อใหญ่
มอบเป็นของขวัญก่อนใคร
สำหรับผู้เหน็ดเหนื่อย...อ่อนแอ...
ท้อแท้..หมดหวัง.. เชิญทางนี้
เรามีบัตรกำนัลฟรีแจกทุกท่าน
มานั่งยานความหวังไปด้วยกัน
ร่วมเก็บฝันมาฝาก...
คนขาดกำลังใจ
จากตัวแทนบริษัทกำลังใจจ๊ะ
7 ธันวาคม 2551 09:44 น.
ปะการังสีฟ้า
เมื่อวันนั้น....น้ำตาร่วงห่วงหาคราลาจาก
ไม่อยากพรากจากไกลใจหม่นหมอง
หยุดร้องไห้เถอะคนดีพี่ประคอง
พี่ไกลน้องแต่ตัวใช่หัวใจ
ปีแรกล่วงความรักยังคงมั่น
ส่งจดหมายสานสัมพันธ์มิหวั่นไหว
หมั่นเติมรักแช่มชื่นในฤทัย
ถึงตัวไกลใจฝากไว้ให้แก่กัน
มาวันนี้....ตะวันเคลื่อนเดือนคล้อยน้องคอยพี่
เกือบสี่ปีพี่จากไปไม่ยึดมั่น
คำสัญญาที่พี่ไว้ให้แก่กัน
จิตผูกพันถึงตัวไกลใจใกล้เธอ
6 ธันวาคม 2551 09:41 น.
ปะการังสีฟ้า
ผู้คนมากมายยืนคอยรถ
โรงเรียน ตลาดสดล้วนจุดหมาย
เด็กเล็กหิ้วกระเป๋าไว้แนบกาย
สัมภาระมากมายพะรุงพะรัง
เมื่อรถจอดทันใดต้องรีบเร่ง
รถสองแถวคันเก่งเป็นความหวัง
หญิงชายต่างจับจองหาที่นั่ง
คนขับสั่งนั่งชิดติดข้างใน
เด็กน้อยยังไม่มีที่จะนั่ง
ยืนเก้กังมองดูด้วยสงสัย
จะให้หนูนั่งพื้นหรือโหนไป
พี่ตัวใหญ่ช่วยยกหนูจับราวที
หน้าส่วนตัว
2500
