5 สิงหาคม 2545 22:10 น.
ปาน
สบตา ฉันหน่อย ได้ไหม
อย่าให้ แอบมอง อย่างนี้
อยากให้ รู้ใจ สักที
คนดี ค่อยค่อย หันมา
ยิ้มให้ ฉันหน่อย ได้ไหม
อย่าให้ หัวใจ ฝันหา
อยากให้ เธอส่ง ยิ้มมา
เฝ้าเพียง เห็นหน้า ทุกวัน
ช่วยบอก รักหน่อย ได้ไหม
อย่าให้ ฉันพูด คำนั้น
อยากให้ เธอพูด กับฉัน
ให้รู้ ว่ามัน เป็นจริง
อย่าให้ ฉันฝัน ได้ไหม
อย่าให้ รักแล้ว ทอดทิ้ง
อยากให้ เป็นจริง ทุกสิ่ง
ให้เรา รักกันจริง ตลอดไป...
3 สิงหาคม 2545 23:15 น.
ปาน
ถ้าถามว่า ใช้เวลา นานเท่าไหร่
กว่าหัวใจ ของฉัน จะรักเขา
ถ้าจะเทียบ คงเปรียบเท่า จำนวนดาว
หรืออาจเท่า ความสกาว ของแสงจันทร์
ต้นแห่งรัก มีรากเริ่ม จากใหล้ชิด
ดอกใบติด แผ่กิ่งก้าน หลากสีสัน
เอาใจ่ใส่ รดน้ำ ทุกทุกวัน
จึงผกผัน มาเป็นรัก ที่แสนนาน
ตัวเธอเอง ก้อเป็นเหมือน คนตัดไม้
เข้ามาถึง ก้อทำลาย หัวใจฉัน
ใช้เวลา ตัดสายใย ไม่ถึงวัน
ตอนนี้ฉัน นั้นเจ็บเหมือน ไม้ใกล้ตาย.....
2 สิงหาคม 2545 22:26 น.
ปาน
หากรักฉัน มันคือ ไม้ขีดไฟ
มันคงทำ ด้วยไม้ ที่สึกหรอ
ด้ามไม้คด ตรงกลางหัก ปลายไม้งอ
เก่าซอมซ่อ ถูกวางไว้ ใกล้เปลวไฟ
อาจจะดู อันตราย เมื่อไฟมี
แต่ไม่ขีด ก้านนี้ ไม่เอาไหน
เพราะเปียกชื้น เก่านาน จึงด้านไฟ
ไม่มีทาง สว่างได้ เลยสักที
เธอเองก้อ ไม่ต่าง จากเชื้อไฟ
ไม่มีทาง รักฉันได้ เหมือนก่อนนี้
ไม้ขีดน้อย ยังคอยไฟ ทุกนาที
ให้รู้ไว้ ฉันคนนี้ ยังรักเธอ....
2 สิงหาคม 2545 20:33 น.
ปาน
โอบอิง อุ่นไอ อบอุ่น
อ้อมกอด ไอละมุน เธอกับฉัน
ข้ามขอบฟ้า ราตรี ไปด้วยกัน
มีเพียงฉัน มีเพียงเธอ แค่สองใจ
แต่ความจริง เป็นเพียง จินตนาการ
ไร้ความจริง เป็นความฝัน ไร้จุดหมาย
มีแค่เพียง เธอกับเขา ก้าวจากไป
ฝันของฉัน เกิดขึ้นได้ ทุกวันคืน
ขอสักครั้ง ได้ไหม ขอให้ฉัน
ไม่ต้องฝัน ต่อไป อย่าให้ฝืน
อย่าให้รัก ฉันเกิดแค่ เพียงข้ามคืน
ให้ฉันตื่น จากนิทรา ตลอดกาล....
หน้าส่วนตัว
457
