27 มกราคม 2551 12:23 น.
ปาร์คนัมวอน
สถาบันสรรสร้างความเป็นคน
ให้เยาวชนมีความรู้คู่ศักดิ์ศรี
แต่กลุ่มหนึ่งระยำ ทำอัปปรีย์
คือกลุ่มที่รบราคอยฆ่าฟัน
ต่างสถานฤาต้องล้างให้หมดสิ้น
ทุกชีวินที่ดับสูญพาโศกศัล
ชีวิตเราคือผักปลาอย่างไรกัน
ถึงต้องพรากความฝันของเราไป
แค่หยามหยันเสียดสี แค่มองหน้า
ก็จะฆ่าให้แดดิ้นเป็นไฉน
ทุกสถาบันมีศักดิ์ศรีรู้แก่ใจ
เลือดหรือไรที่จะกู้ศักดิ์ศรีคน
ขอให้ดวงวิญญาณสู่สุขาวดี
อโหสิกรรมพวกอัปปรีย์ไร้เหตุผล
แม้สุนัขกัดกันหวงถิ่นตน
ยังไม่สู่สุภาพชนฆ่ากันเอง
เนื่องจากได้รับความเดือดร้อนทั้งภายในและนอก
จึงอยากจะมอบกลอนนี้ เพื่อผู้ที่ล่วงลับที่ไม่รู้อิโหน่อิเหน่ ต้องมา
สังเวยชีวิต ให้กระสุนปืนของพวกที่บ้าพลังของสถาบันแหง่หนึ่งที่เป็นข่าวในตอนนี้
26 มกราคม 2551 17:12 น.
ปาร์คนัมวอน
ถ้าโกรธกับเพื่อน. . . มองคนไม่มีใครรัก
ถ้าเรียนหนัก ๆ . . . มองคนอดเรียนหนังสือ
ถ้างานลำบาก . . . มองคนอดแสดงฝีมือ
ถ้าเหนื่อยงั้นหรือ . . . มองคนที่ตายหมดลม
ถ้าขี้เกียจนัก . . . มองคนไม่มีโอกาส
ถ้างานผิดพลาด . . . มองคนไม่เคยฝึกฝน
ถ้ากายพิการ . . . มองคนไม่เคยอดทน
ถ้างานรีบรน . . . มองคนไม่มีเวลา
ถ้าตังค์ไม่มี . . . มองคนขอทานข้างถนน
ถ้าหนี้สินล้น . . . มองคนแย่งกินกับหมา
ถ้าข้าวไม่ดี . . . มองคนไม่มีที่นา
ถ้าชีวิตแย่ . . .มองคนที่แย่ยิ่งกว่า
อย่ามองแต่ฟ้า . . .ที่สูงเกินตาประจักษ์
ความสุขข้างล่าง . . . มีได้ไม่ยากเย็นนัก
เมื่อรู้แล้ว . . . จัก . . . ภาคภูมิชีวิตแห่งตน
11 มกราคม 2551 11:48 น.
ปาร์คนัมวอน
โลกสอนมนุษย์ให้รักจักการแปรเปลี่ยน
ว่าเวลาหมุนเวียน เปลี่ยนเสมอ
โลกสอนให้ฉันนั้นรู้จักเธอ
โลกกลับสอนให้มนุษย์รู้จักผูกผัน
ผู้ใหญ่คิดว่าเด็กไร้สาระ
โลกก็จะมองว่าท่านขบขัน
ก็ครั้งนึงท่านเคยเป็นเด็กเช่นกัน
ในครั้งนั้นท่านเดียงสาหรือไร้ความ?
เมื่อรักใครคุณจะเหมือนตัวน้อยนิด
เพราะจิตใจนั้นกลัวถูกเหยียดหยาม
แต่หากคุณได้เป็นที่รักทุกชั่วยาม
จะรู้สึกว่าตัวโต ตามหัวใจ
สุดท้ายโลกมักให้เราเจอสื่งใหม่
โลกสอนให้อารมณ์ได้พลิ้วไหว
จนลืมมอง ตัวเอง ลืมใส่ใจ
คุณทำใครหล่นหาย ไปจากชีวิต คุณรึยัง?
10 มกราคม 2551 17:19 น.
ปาร์คนัมวอน
หวนคำนึงคิดถึงใครคนนั้น
เพ้อรำพันนั่งซึ้งคนึงหา
วันดีๆที่เราร่วมสร้างกันมา
กาลเวลาพรากเธอให้ห่างไกล
แม้ท้อแท้สิ้นหวังยังเคียงข้าง
แม้สิ้นทางเหนื่อยล้ายังสดใส
แม้หนาวเหน็บยังอบอุ่นในหัวใจ
เพียงขอให้เธอคนนี้อยู่ข้างกัน
ลมพัดพลิ้วผ่านมาเธอใช่ไหม
ดาวสุกใสคือเธอจ้องมองฉัน
ฝนตกมาเธอร้องไห้คิดถึงกัน
แสงตะวันคือไออุ่นที่เธอส่งมา...
หน้าส่วนตัว
728
