15 ตุลาคม 2547 10:59 น.
ปีกแห่งฝัน
...สายสมโชยโรยกระซิบมาแผ่วแผ่ว
วะหวามแว่ววิบวับจับคูหา
วังเวงเงียบเยียบสงัดในอุรา
น้องแลหาเหม่อคอยละห้อยใจ
...ก่อนเราเคยเคลียคลอพะนอกอด
พี่สวมสอดพลอดรักน้องไม่ห่างหาย
เฝ้ากระซิบฝากรักน้องมิเว้นวาย
วันคืนผายผ่านผันดั่งฝันไป
...ณ ยามนี้สายลมอ่อนแอ้อนผ่าน
ยังแผ่ซ่านไอรักล้วนละมุนหอม
แต่ใจน้องขาดพี่เคียงช่างตรมตรอม
เพียงลมล้อมไร้ร่างรักของชายเชย
..โปรดเถิดลมรำเพยรักของน้องนี้
ถึงพระพี่ผู้สถิตย์ทิพย์แดนสรวง
ว่าน้องนี้ขอมอบใจทั้งดวง
อยู่ในบ่วงแห่งลมรักของพี่ยา
...แม้นวันใดที่เราได้สู่สม
เคล้าคลอชมชู้ชืนประสมสอง
เมื่อหัวใจสองดวงแนบเคียงครอง
ทุกหอห้องคือวิมานประสานใจ
...จะรักพี่ตราบชั่วฟ้าดินสลาย
จะรักพี่ไม่คลายไม่หน่ายแหนง
เป็นรองบาทท้าวเธอในทุกแดน
รักแน่นแฟ้นตราบนี้...จนนิรันดร์
13 ตุลาคม 2547 12:25 น.
ปีกแห่งฝัน
จากจุดนี้ ...... ห่างไกลจากเธอนับร้อยนับพันไมล์
ผืนฟ้ากว้างที่แผ่คลุม คือฟ้าผืนเดียวกัน
แต่โชคชะตาได้ลิขิตขีดนำให้เราต้องพรากจากกัน
คนขอบฟ้า ... คนละแผ่นดิน....
ณ จุดนี้ ฉันยืนอยู่เดียวดาย ....เฝ้านึกถึงเรื่องราวของเรา
สวยงาม อ่อนหวานและมีค่าทุกครั้งที่ระลึกถึง
เธอคือชายเดียวในดวงใจ...ผู้มอบความรักอันยิ่งใหญ่..ให้กับฉัน ..และ..
เธอคือชายเดียวในดวงใจ...ผู้ที่ฉันยินมอบมอบใจรักให้..จากนี้ ..นิจนิรันดร์
และ ณ จุดนี้ ฉันเฝ้าคิดถึง..ห่วงหา..อาลัย
เมื่อเธอเหงา ..ใครจะคอยช่วยปลอบใจ..ให้เธอคลายเหงา
เมื่อเธอทุกข์ใจ..ใครจะช่วยเธอ ให้คำปรึกษา..ให้กำลังใจ
เมื่อเธอเศร้าใจ..ใครจะปลอบโยน ..และกอดเธอไว้ในอ้อมอก
และแล้ว ณ จุดนี้ สิ่งที่ฉันทำได้...คือการหลับตานึกถึงเธอ
สองแขนโอบกอดสายลมไว้ ..ดั่งได้กอดเธอ..
ฝันเดียวที่ฉันมี...ฝันเดียวที่ฉันอยากขอ..
ได้โปรด...เพียงสักครั้ง..ขอให้ฉันได้กลับไปอยู่ในอ้อมกอดของเธออีกสักครั้ง
แม้ต้องแลกด้วยลมหายใจสุดท้ายแห่งชีวิต..ฉันก็ยอม
Please, please the gentle wind
Blow thru the dark sky
Tell him,the one of my love
i love you from the deepest of my heart.
10 ตุลาคม 2547 13:02 น.
ปีกแห่งฝัน
ในยามเช้า....หมอกเยือกเย็นสีสาวสะอาดตา ...โรยตัวลงมาสู่ยอดหญ้า
นำความชื่นฉ่ำเย็นสู่แมกไม้นานาพันธุ์
ในยามนั้น ...ฉันเหม่อมองและเห็นความรักของฉัน...
มันช่างเหมือนความรักที่อยู่ในสายหมอก
เยือกเย็น.....สงบนิ่ง....แต่สร้างความชุ่มชื้นให้กับคนรอบข้าง
แม้เป็นเวลาเพียงไม่นานที่เราได้รู้จักกัน
เธอคือผู้จุดประกายแห่งฝันให้ชั้นได้ชื่นชม
เธอสอนให้ฉันเป็นผู้มอบความรัก
และสอนให้ฉันได้เป็นผู้ที่ถูกรัก
มันช่างหวานฉ่ำและมีความหมาย
ในยามสาย.....หมอกสีขาวสะอาดตาเริ่มจางหายไป....เหินลอยสู่ฟ้ากว้าง
และเลือนหายไปกับแสงอาทิตย์ สรรพสิ่งทั้งหลายเริ่มวิถีชีวิตของตน
ในยามนั้น...ฉันเหม่อมองและเห็นความรักของฉัน
มันช่างเหมือนความรักที่อยู่ในสายหมอก
เลือนหายเมื่อต้องสุริย์ฉาย
เมื่อถึงวันหนึ่ง .... วันนั้นเธอจากลาชั้นไป..
ไม่เหลือแม้รอยแห่งความทรงจำ...รอยอาลัย
เธอเลือนหายดุจสายหมอก ...ไม่เหลือแม้ความชุ่มเย็น
เหลือแต่ความจริงบนโลกแห่งความสับสนและ...น้ำตาที่หลั่งรินจากใจนี้
OH! MY LOVE IN THE MIST.
9 ตุลาคม 2547 16:04 น.
ปีกแห่งฝัน
ครั้งหนึ่ง ที่ปีกนี้ได้หลุบปีกลง
เพราะมันไม่อยากจะกางออกเพื่อโผบินไปสู่ที่ใดอีกเลยในโลกนี้
ปีกนั้นอ่อนบาง ไร้กำลัง
และอ่อนแรงเกินกว่าที่จะบินได้เอง
เธอคือสายลม
ลมแห่งรักและปรารถนาดี
ที่คอยพยุงให้ปีกนี้
ได้เกิดแรงกำลังในการโบกโบยบินอีกครั้ง
เธอคือผู้จุดประกายแห่งความศรัทธา
จุดประกายแห่งความปรารถนาต่อการมีชีวิตอยู่
แม้ปีกในจะเป็นปีกเล็ก ๆ ไร้ค่า
แต่ก็สามารถโอบกอดสายลมแห่งรักนั้นไว้
ด้วยปีกแห่งรัก
แม้ในการโบกโบยครั้งนี้
ปีกนี้ต้องผจญกับอะไรบ้าง
แต่ก็ยังมั่นใจเสมอว่า
ปีกนี้จะได้รับแรงกำลังจากสายลมแห่งรักเฉกเธอ
Wind Beneath My Wing
หน้าส่วนตัว
1024
