15 กรกฎาคม 2551 23:48 น.
ผมชื่อโจ้
เจ้าได้บวชวัยเกณฑ์เข้าเบญจเพส
วันที่ได้พ่อ ได้โกนเกศ จับศีรษะ
อวลด้วยบุญยิ่งยวดลูกบวชพระ
ในพรรษาเป็นสมณะของพระพุทธ
เจ้าถูกจับลองจีบห่มจีวร
สีเหลืองอ่อนผ่องลออ เจ้าบริสุทธิ์
มีศีลความเป็นพระ กว่ามนุษย์
พุทธบุตรปฏิปทา เป็นสมณะ
เป็นบุญดีของเจ้าได้เข้าวัด
ปากได้สวดปฏิบัติสารัตถะ
หูได้ฟังบุญกรรมเป็นธรรมะ
มือได้ไหว้พระรัตนะ เป็นสาวก
จึงเป็นบุญของพ่อได้พบพระ
งามชีวิตสมถะ บุญกนก
ขอกุศลอย่าได้ปะ พบนรก
ขอให้เป็นทายกเป็นทุกวัตร
ได้แค่นี้พ่อก็สุขในชีวิต
สฤษฏ์ธรรมเป็นอารมณ์เป็นสมบัติ
เป็นบุญตาได้เห็นลูกอีกโลกทัศน์
เป็นประวัติแห่งความสุขไปทุกภพ ฯ
14 กรกฎาคม 2551 06:53 น.
ผมชื่อโจ้
-1-
บอกจะสู้ทุกศึกให้ชนะ
ด้วยพละขันธ์ห้าองคาพยพ
กว่าหัวใจหยุดเต้นจะเป็นศพ
ชีวิตก็ต้องรบไปรอบทิศ
บอกจะสร้างความฝันให้สำเร็จ
ฝันที่เบ็ดเตล็ด จะประดิษฐ์
รวมประกอบกระทำให้สัมฤทธิ์
ด้วยลิขิตจากสมองความมานะ
บอกจะให้รางวัลแก่ชีวิต
ลิขสิทธิ์ความเหนื่อยยาก ที่เสียสละ
ด้วยตลอดความฝันเป็นพันธะ
เป็นของขวัญแก่ผู้ชนะ ทุกชนิด
-2-
....แต่บอกสิ ลืมตาขึ้นมาบอก
อย่าแกล้งหลอกหลับตาไม่สนิท
หรือสำรอกความฝันกลายเป็นพิษ
จึงดับจิตตายจากพรากไปลับ
บอกกับกูเรื่องฝันไม่ทันไร
ทำไขสือเหนื่อยอ่อนเป็นนอนหลับ
อีกหลายศึกมึงบอกจะออกรับ
แต่หัวใจก็ย่อยยับ กลับไม่ชนะ
-------------
หรือมึงจะใบ้ให้กูบอก
ฝันที่ค้างก็เทออกเป็นขยะฯ
11 กรกฎาคม 2551 00:41 น.
ผมชื่อโจ้
-1-
อัตคัดความสุขเสียแล้วหรือ?
จึงปล่อยหาย ไปกับมือ(ที่)มองไม่เห็น
คลับคล้าย โสมแสงจันทร์ในวันเพ็ญ
เหนียมจะเร้นส่องกระจ่างสว่างนวล
ฟ้าดูมืด จืดชืดกับความเศร้า
สีหมองซีด ทึบเทาไปทั่วถ้วน
อยู่ในโลก เสมือนโคล่ามโซ่ตรวน
โขกขวิดข่วน ใจตัวเองอย่างเจ็บใจ
อัปมงคลของชีวิต
เป็นสสารมลพิษความสดใส
สรรพางค์ทั้งมวลมโนมัย
อิ่มตรมความอาลัยใจตรอมตรม
-2-
ความเงียบเหงาเปล่าเปลี่ยวรู้สึกแปลก
ความอ้างว้างวนแยก เหยียบขย่ม
เหยียบหัวใจมิลดละ จะระบม
จะระทมระทวยไปทุกทิศ
เบ้าลึกขอบตาอยากร้องไห้
กลั่นเป็นหยดน้ำใสให้เหือดสนิท
ให้รู้รสรันทดของชีวิต
ว่าเจ็บปวดทรพิษทรมาน
จวบตะวันโผล่แสงส่งแรงเปล่ง
แต่หัวใจเจ็บเส็งเคร็งยังสั่นซ่าน
วูบสะทกใจวิ่นถึงวิญญาณ
มันว้าเหว่อนธกาลกาลี
รอบทิศผิดแผกดูแปลกตา
น้ำตาเจิ่งไหล จนไหลปรี่
โศกสะอื้นอิ่มหนำเศร้าย่ำยี
ไม่เหลือซากชิ้นดีความปรีดา
---------------------
ได้แต่นอนชันเช่าเหงาครุ่นคิด
มีชีวิตอยู่ไปก็ไร้ค่า--ฯ
ใช่หรือไม่?
8 กรกฎาคม 2551 09:26 น.
ผมชื่อโจ้
-1-
ปรารถนาความรักกี่ทะนาน
คุณจัดจ้านเรื่องรักสักแค่ไหน
หรือสักแต่บ่นเพ้ออยู่ไยไพ
หนำซ้ำ ก็ร้องไห้ขี้มูกกรัง
หรือรัก คือขนมความกำหนัด
ค่อยๆเคี้ยวแล้วกัดอย่างบ้าคลั่ง
แค้นคอ ก็โละคลายออกจากคลัง
ขากเสลดเป็นความหลังพังทลาย
ปรารถนาอะไรในความรัก
รู้จักไหมนิยามและความหมาย
หรือสักแต่บ่นบ้าสาธยาย
มิวาย! มิเป็นอันกินอันนอน
คำตอบคุณคงรู้
จู่ๆถึงได้แจ้นมาสั่งสอน
มาคอยเร่งน้ำตาเล่นละคร
ร้องไห้นำไปก่อนตลอดกาล
คุณต้องการอะไร
ถึงเจ็บใจ มาตัดพ้อมาต่อต้าน
ถึงเจ็บปวด ระบมบวมจนแก้มบาน
ร้องไห้ปริ่มปานมิเหลืออะไร
ปรารถนาความรักกี่ทะนาน
ถึงสาสม กับปริมาณการร้องไห้
ถ้าผู้ชายอย่างผม ทำได้จะทำไป
เพื่อความสบายใจก็เจรจา
(แล้วเราก็นั่งเงียบกันไปสักพักประมาณ 5 นาที ก่อนที่ผมจะเอ่ย)
-2-
เอางี้! อย่าคุดคู้กอดแต่เข่า
นั่งจับเจ่าจิกผ้าห่ม ก้มหน้า
ดูสิ!น้ำตานองเต็มตา
งอแงไม่เข้าท่า ไม่เอา(น่ะ)ไม่เอา
(จากนั้นผมก็เอามือไปเชยคางปาดน้ำตาที่นองแก้มทั้งสองข้างให้เธอ
พร้อม ๆกับเอาเธอเข้ามากอดซบไหล่ ลูบผม ลูบหลัง ลูบหัว
เป็นอันเสร็จพิธี แล้วก็ถอนหายใจ-เฮ้อ)
5 กรกฎาคม 2551 22:05 น.
ผมชื่อโจ้
รักเจ้า
ข้าหลุดจมความเศร้าน้ำตาไหล
ที่ร่วงหลากความทุกข์ท่วมหัวใจ
คืนเป็นไฟไหม้เจ้าถึงเถ้าธุลี
วาจาของเจ้าคำหนึ่ง
ดั่งตอกตรึงฝังตะปูอย่ารู้หนี
ลอยอึงอลคำคะนึงถึงฤดี
เพ้อจะวักกินวจีสีชมพู
รอยยิ้มของเจ้า
ตามมายิ้มหยอกพะเน้าถึงเช้าตรู่
ติดอยู่เต็มสองตา หลับตาดู
ก็ย่อมรู้รักสะพรั่งปลั่งบานแล้ว
นี่หรือความรัก
แทบจะพักความบ้าทะกล้าแกล้ว
ประกายตาพร่างพราวดูวาวแวว
ฤทธิ์ความรักเปลี่ยนแนวถึงเพียงนี้
ขอบคุณความรัก
แหล่งพำนักหัวใจชุ่มฉานสี
เหมือนสระน้ำแห่งสระโบกขรณี
ลอยฉ่ำเย็นในนทีหฤทัย
รักเจ้า
ข้าหลุดจมความเศร้าน้ำตาไหล
หลุดมาจากความทุกข์ทั่วหัวใจ
ขอเป็นไฟรักเจ้าถึงเถ้าธุลี
ข้ารักเจ้า
(แหละ!ความรักจะคงอยู่อย่างนี้)
Calendar
Lovers
1 คน เลิฟผมชื่อโจ้
หน้าส่วนตัว
1170
