16 มิถุนายน 2551 08:41 น.
ผมชื่อโจ้
ไม่เคยผลิแตกคมในความคิด
คล้ายผีป่าสิงชีวิต สกปรก
มิเคยนึกที่จะรักในนรก
ทว่า!เหมือนหัวอกมันบังคับ
พุ่งทะยานไปสู่หายนะ
อารยะแสงไฟอยู่ในผับ
โลกวิญญาณซากสุขที่เสพซับ
ลอยเทียวท่องในห้องหับมิรู้ทิศ
ใจหลงคร่ำกระโจนสู่ประตูบาป
เข้าซุกร่าง โลมอาบว่าศักดิ์สิทธิ์
เปลื้องเปลือยตัวหัวสมองของชีวิต
ด่ำลึกในนิลสนิทเป็นกิจวัตร
จวบทุกเช้าตะวันแดดแผดไล่ส่ง
เห็นภาพพระสงฆ์มาโปรดสัตว์
ผ่านซากของสวรรค์อันอัตคัต
มือกู ก็ไม่ปฏิบัติจะกราบพระ
14 มิถุนายน 2551 09:06 น.
ผมชื่อโจ้
พร้อมจะสู้ทุกศึกให้ชนะ
ด้วยพละขันธ์ห้าองคาพยพ
ภราดร อารยะจะสยบ
ทำนบแห่งขยักปลักตีนมาร
มรณานุสสติก็สดับ
ความตายวิ่งจับต่างเต้นพล่าน
เขย่าใจให้คู้ค่อมอันธพาล
สภาวการณ์บ้างกลัวจับหัวใจ
ถามว่า? อุดมการณ์กาลกิณี
แค่กระพี้เสพม๊อบ เอาคลั่งไคล้
หรือเพราะ เรารักประเทศไทย
เหนือสิ่งใด เรารักชาติ เป็นราชพลี
จึงเป็นพันธะประชาชน
พันธมิตรบนถนนแห่งศักดิ์ศรี
สักการะคารวะสดุดี
สีแห่งชัยไฟแห่งรักมัฆวานฯ
13 มิถุนายน 2551 12:18 น.
ผมชื่อโจ้
รักจะกล่าวอย่างนี้ต่อไป
รักจะฝันร้องไห้กับความฝัน
เลือกจะรักเป็นทาสของกันและกัน
ระหว่างวันต่อวันจะเป็นกวี
กวีกูพินิจเพียรนั่งเขียนคิด
เพ่งชีวิตพูดถึงค่าในหน้าที่
มีสมองมันกลัดสันทัดดี
ช!ี้ สำนวนถ้อยถนัดว่าปรัชญา
กวีกูมุมานะขะมักเขม้น
เค้นสมองมองสัมคมให้มีค่า
ขมีขมันอ่านเนื้อคำตำรา
เขียนภาษาวรรณกรรมฉนำกาล
กวีกูผลิตผลของพลโลก
ร่วมโศลก เศร้า ซึ้ง หัวเราะร่าน
กรองวิถีรอยสังคมอุดมการณ์
กระเทาะเปลือกวิญญาณสันดานมนุษย์
กวีกูผ่านปากการาคาถูก
ผ่านริ้วหน้าโหนกหนูกกระดูกผุด
ผ่านกรอบแว่นดวงตาพร่าชำรุด
เป็นชิ้นงานสูงสุดของชีวิต
กวีกูอุตสาหะพยักเพยิด
สัพยอกหลอกเชิดเป็นบัณฑิต
สะพายย่ามเหย้าสยามไปตามทิศ
สถาปนาเอกสิทธิ์ ชีวิตกู
กูคือกวี
(แล้ว) กวี คือ ใคร
25 กุมภาพันธ์ 2548 13:56 น.
ผมชื่อโจ้
บุหงางามเด่นด้าว บุรี
งามสง่าด้วยความดี อะคร้าว
วชิระเพชรกระพี้ คือแก่น
คือศักด์มงคลด้าว เด่นด้วยความดี
คือพลังพร่างพร้อม แผ่ผล
แผ่รักในกมล ห่อนให้
ให้ลูกศิษย์รับพล เกียรติศักดิ์
สาธุรักเทิดไท้ สดุดีบุหงางาม
ทิพย์ระยิบระยับฟ้า สกาว
งามผ่องวรรณสีขาว ผ่องแผ้ว
เจิดจำรัสพร่างพราว นวลผ่อง
ทิพยวรรณพร่างพร้อง แซ่ซร้องกิตติพร
ขอพรพระเจ้าผู้ ทรงบุญ
อายุยาวเกื้อหนุน อยู่ค้ำ
ด้วยกิตติแห่งคุณ ดีสง่า
ไปตลอดสุขล้ำ ปริ่มปลื้มแห่งพร
19 มกราคม 2548 16:32 น.
ผมชื่อโจ้
คล้อยปีใหม่มิทันไร
ความโศกเศร้าเสียใจมิทันหยุด
ประเทศไทยไข้ชำรุด
อุตลุดเหตุการณ์ สถานการณ์
ที่นี่คือกรุงเทพ
เมืองเราเสพสวรรค์อัครสถาน
เรืองรองเทคโนโลยีตระการ
ตระหง่านบนดิน ใต้ดินเรายินดี
คล้อยตึกถล่มตายมิหายโศก
กรุงเทพก็เลือดโชกอีกที่นี่
ที่ใต้ดินรถไฟเทคโนโลยี
สะเทือนใจจี้หัวใจให้สั่นคลอน
สั่นไหวตกใจไหวสะท้าน
ขนลุก ร้าวราน ลางสังหรณ์
ประเทศไทยในราษฏร
จะตกตายพรากจรหลายตอนนัก
ยอมือสาธุพนมกร
ไหว้พระขอพรให้ตระหนัก
ัขอพรศักดิ์สิทธิ์ให้พิศพักตร์
ปลอบประเทศพ้นปลักภยันตราย
Calendar
Lovers
1 คน เลิฟผมชื่อโจ้
หน้าส่วนตัว
1000
