12 ตุลาคม 2546 14:32 น.

กำลังใจ

ผ่านคืนและวันอันพรากเพียร
เวลาเปลี่ยนหมุนเวียนจากเด็กเป็นผู้ใหญ่
ถึงแม้ทุกหนักทับถมอยู่ในใจ
สร้างฝันอันยิ่งใหญ่ให้กลายเป็นจริง

วันเวลาผ่านไปไม่เคยคอย
อย่ามัวถ้อถอยก้าวไปสู้ทุกสิ่ง
จงทำตัวแน่นิ่งอย่าหวั่นไหว
ถึงมีใครคอยดูหมิ่นเหยียดหยาม

ปรับตัวยอมรับสิ่งที่จะเป็น
ไม่รู้ไม่เห็นให้ไต่ถาม
ศึกษาค้นคว้าเพียรพยายาม
อย่าฝืนอย่าห้ามโอกาสมี

หาทางออกให้ได้ไม่มีตัน
ก้าวไปมุ่งมั่นทำความดี
ผ่านฝนร้อนหนาวก้าวเป็นปี
เลิกเสียทีความชั่วอย่ามัวหลง

จงขยันความฝันอยู่ไม่ไกล
ตั้งใจก้าวไปอย่างมั่นคง
พอเสียทีชีวิตขึ้นขึ้นลงลง
เดินฝ่าดงขวากหนามงามและดียังรอ

954

love

comment

8 ตุลาคม 2546 11:43 น.

เหงา เศร้า ท้อแท้ เดียวดาย

)))**--ผลิใบสู่วัยกล้า--**(((

อยู่คนเดียวโดดเดี่ยวเดียวดาย
ไม่มีใครข้างกายเลยซักคน
สิ่งที่เรากำลังทำมันอับจน
ไร้ซึ่งคนอยู่รวมร่วมประคอง

รู้สึกเหงาหว้าเหว่และชอกช้ำ
ท้องฟ้ามืดดำค่ำหม่นหมอง
สายลมพัดพาสุขสมปอง
เหลือเจ็บปวดไว้รองให้เราเดิน

มองดูผู้คนแสนเสียดาย
เราเหมือนตายทั้งเป็นเห็นเขาเพลิน
เห็นเหน็ดเหนื่อยท้อแท้อยากจะเมิน
แต่ก็เกินกำลังจะหลบเลี่ยง

โลกภายนอกมองดูช่างสุขสม
ความขื่นขมถมทับเข้ามาเคียง
ความเหงาความเศร้ามาร้อยเรียง
อยากจะเหวี่ยงให้ไกลไปให้สุด

น้ำในตาหลั่งรินรินยืดเยื้อ
ปล่อยชีวิตที่เหลือไม่อยากยื้อยุติ
ปล่อยล่องลอยกับความเหงาเศร้าให้สุด
ปล่อยร่างกายทรุดโทรมโหมไม่ไหว

ธรรมชาติรายล้อมอ้อมกอดกัน
ร้อยตะวันพันดาวพราวสดใส
เหม่อมองดูฟากฟ้าผ่องอำไพ
แต่ข้างในใจเราเศร้าเดียวดาย

1425

love

comment

28 กันยายน 2546 14:25 น.

บทเรียนของความรัก

)))**--ผลิใบสู่วัยกล้า--**(((

การรอคอย ของเรา นั้นผิดหวัง
ทุกอย่างพัง จบลง ไม่หลงไหล
เธอเดินหนี ความรัก ร้างลาไกล
จนหัวใจ ของฉัน มันอ่อนล้า
สายลมพัด อ่อนไหว ในความคิด
เหมือนชีวิต หยุดเดิน ไม่ตรงเวลา
เขาไม่มอง บิดเบือน เหมือนไร้ค่า
สองดวงตา ดวงใจ น้ำไหลริน
ห้วงอารมณ์ เปล่าเปลี่ยว เศร้าเดียวดาย
สุดเสียดาย ความรัก ที่โบยบิน
อยากตะโกน สุดฟากฟ้า ให้ได้ยิน
อยากจะสิ้น ลมหายใจ ไปจากเธอ
ลาก่อน ความรัก ระหว่างเรา
เธอมีเขา คนดี ที่พร่ำเพ้อ
จากกันแล้ว ขอให้ อย่าได้เจอ
ไม่มีเธอ ก็อยู่ได้ ไม่เป็นไร
เธอรักเขา ไม่รักฉัน มันยิ่งท้อ
ก็เพียงพอ แค่เหตุผล ที่เธอไป
ไม่ต้องบอก ไม่รักกัน ไม่เป็นไร
ฉันเข้าใจ ว่ารัก มันหักลง
ที่ตรงนี้ เคยมีเรา เฝ้าเคียงกาย
ดูกระต่าย ในเงาจันทร์ สั่นพะวง
อุ่นไอรัก มากล้วน นวลอนงค์
หมายอวดองค์ กันและกัน ให้จันทร์ดู
แต่วันนี้ เราเศร้า อยู่คนเดียว
เหงาเปล่าเปลี่ยว หัวใจ มันไร้คู่
ก่อนเคยมี ดอกรัก หล่นร่วงพู
บัดนี้อยู่ ปวดร้าว หนาวสุดทน.

815

love

comment

22 กันยายน 2546 12:04 น.

ปลายทาง

)))**--ผลิใบสู่วัยกล้า--**(((

ขอใจนะ ที่เธอ เคยรักฉัน
เคยมีกัน และกัน ตลอดมา
จะจดจำ ความผูกพัน ที่มีค่า
วันเวลา หมุนเวียน เปลี่ยนใจเธอ

เจ็บยังไง ฉันจะทน เก็บมันไว้
หยุดหัวใจ ไม่ปล่อย ให้พร่ำเพ้อ
ทุกเวลา ที่ผ่าน หวังพบเจอ
รอคอยเธอ หวนกลับ มารับฉัน

ต้องขอบใจ ที่ทำ ให้รู้ว่า
ร่วมทางมา ไม่เหลือ ความผูกพัน
แม้จะเก็บ สิ่งดีดี ที่ให้กัน
ให้ตะวัน ย้อนกลับ ไม่ลับลา

ต่อให้บอก รักเธอ อีกกี่ครั้ง
ก็ไม่ฟัง ไม่มอง ไม่มีค่า
อยากจะบอก ว่ารัก ทุกเวลา
ก็เย็นชา สุดหัวใจ ในดวงจิต

ปลายทาง เราต้อง แยกจากกัน
ไม่เหมือนฝัน สุดหวาน อย่างที่คิด
ปล่อยเวลา ลบเลือน ความใกล้ชิด
ปล่อยชีวิด ของฉัน กับการรอทุกนาที ต่อไป หมดความหมาย
แม้วันตาย จะไม่เรียก ไม่ร้องขอ
ต้องขอบใจ ให้รู้ว่า ไม่ต้องรอ
แค่นี้พอ ฉันจะขอ ให้โชคดี