บิน

)))**--ผลิใบสู่วัยกล้า--**(((

        เบื่อแวดล้อมอ้อมเร้าความเจ้าเล่ห์
ข้ามทะเลภูเขาเงาโขดหิน
มองสองฝ้ากจากเส้นทางกลางปีกบิน
เที่ยวผกผินบินไกลให้สุดแสน

ไปข้างหน้าพาทยานผ่านผู้คน
ผ่านสับสนสู่วิไลไร้หวงแหน
ปีกสบัดพัดพาสุขมาแทน
ผ่านแว่นแคว้นแดนดินถิ่นนรา

ลมใต้ปีกหลีกเร้นเย็นไหวไหว
ฉ่ำหัวใจหกเหินเดินเวหา
มองทั่วแคว้นแผ่นพื้นพสุธา
ปรารถนาพาฝันสู่วันชัย

ฝากสายลมชมพัดลอยหัดสาน
สู่วิมารพบพานผ่านดาวเดือน
ตราบวันนี้มีเจ้าเฝ้าเป็นเพื่อน
ช่วยลบเลือนความหลังที่ฝังใจ

ฉันจะบินบินไปให้ไกลกู่
เธอบินคู่กับฉันมีกันสอง
บินให้ถึงยอดภูสู่สีทอง
อย่าหมางมองสองเราคอยเฝ้าบิน


   .......คิดถึงคืนผ่านเหตุการณ์ที่มันร้ายๆ   ร้ายจนแผดเผาใจไหม้หมองเกรียม  ต้องเป็นคนผิดด้วยความจำยอม 

 กั้นน้ำตานองขมขื่นสะอื้นอารมณ์  แค่ฝันของฉันเคียงข้างเธอ.....         


29 เมษายน 2547
ผลิใบสู่วัยกล้า