9 สิงหาคม 2548 15:10 น.
ผู้ชายบนดวงจันทร์
โต้งมองไปเห็นพายุกับน้ำฝนเดินมาด้วยกัน"เป็นไปได้ยังไงว่ะเนี้ย" "อะไรโต้ง" "สองแก่ก็ลองดูสองคนนั้นสิ" "ใครเหรอโต้ง" "ก็น้ำฝนกับพายุไง" "เราก็ว่าแปลกว่ะโต้งเมื่อวานสองคนนั้นยังทะเลาะกันอยู่เลย" "แต่ก็ดีเหมือนกัน รุ่นน้องเราจะได้ไม่ต้องมีใครทะเลาะกัน" "ช่ายเลยโต้ง" แล้วพายุน้ำฝนก็เดินเข้ามาทักทายรุ่นพี่ "สวัสดีครับ (ค่ะ) พี่โต้ง พี่สอง พี่อึ่ง พี่น้อย พี่อัญ พี่เสก" "สวัสดีครับ สวัสดีค่ะ พายุ น้ำฝน" "ทำไมวันนี้เธอสองคนเดินมาด้วยกันได้ล่ะ" พี่สองถาม "อ้อพอดีบ้านผมกับน้ำฝนอยู่ที่ปทุมเหมือนกันครับ" "แล้วทำไมเธอสองคนคุยกันได้ล่ะ เมื่อวานยังทะเลาะกันอยู่เลย"พี่สองถามอีก "ผมคิดว่าเรายังต้องเจอกันอีกตั้ง 4 ปี ก้น่าจะดีๆกันเอาไว้ครับพี่" พายุตอบ "ถ้าเป็นแบบนี้พี่ก็ดีใจด้วย เมื่อวานก็ใจหายเหมือนกันที่พวกเธอทะเลาะกัน" พี่โต้งพูด "เอาพวกเธอไปนั้งรถเพื่อนๆที่โต๊ะลายจุดล่ะกัน เห็นมากันหลายคนแล้วนิ" "ค่ะพี่สอง" แล้วทั้งคู่ก็เดินไป หากลุ่มเพื่อนๆตรงโต๊ะที่รุ่นพี่บอก "สวัสดีพายุ น้ำฝน เราชื่อเอิร์ธนะ" "สวัสดีครับ" "สวัสดีค่ะเอิร์ธ" "เราอุ้มนะ" "เราก้อยจ้า" "เราเบิ้ล" "ผมเบิร์ดครับ" "เจี๊ยบค่ะ" "ป๊อกครับ" จนแนะนำทำความรู้จักกันหมด และพายุกับน้ำฝนก็คุยกับเพื่อนอย่างสนุกสนาน
"น้องๆครับมารวมตัวกันที่นี้ได้แล้วครับ" "ครับพี่" "ไหนลองดูเพื่อนๆว่ามาครบหรือยัง" "ครบแล้วครับ" "ดีมากครับที่ว่าวันนี้น้องทุกคนรับผิดชอบดีมากครับ โดยเฉพาะ พายุกับน้ำฝน ตรบมือให้เพื่อนทั้งสองหน่อยครับ" พี่โต้งพูด แล้วเสียงตรบมือก้ดังขึ้น "ขอบคุณมากครับ" "ขอบคุณมากค่ะ" "เอาล่ะครับน้องวันนี้ก็เป็นวันรับน้องวันสุดท้ายแล้ว พี่มีอะไรจะให้น้องแล้วทุกคนก็ห้ามปฎิเสธนะครับ" "แล้วพี่ดต้งจะให้ผมทำอะไรล่ะครับ" "ใจเย็นๆนายเอิร์ธ เดี๋ยวได้รู้แน่" "น้อยๆเตรียมอุปกรณ์" "ได้เลยโต้ง" "ให้น้องๆจับคู่กันนะครับ แต่ขอให้น้องน้ำฝนกับพายุคู่ ถือว่าเป็นต้นแบบของเชือกเชื่อมสัมพันธ์" ตอนนั้นพายุกับน้ำฝนก็รู้สึกอายๆ และเพื่อนๆก็ส่งเสียงแซวกัน "รุ่นนี้ดี ลงตัวพอดี เอาเชือกเชื่อมสัมพันธ์มาหน่อยเสก" "20เส้นพอไหมโต้ง" "น่าจะพอนะ" หลังจากนั้นรุ่นพี่ก็รับน้องกันอย่างสนุกสนาน จนน้องหน้าตาเปอะเปื้อนจนจำไม่ได้ว่าใครเป็นใคร เพราะโดนสีป้ายหน้าทุกคน "เอาล่ะครับน้องๆทุกคนเป็นไงบ้างครับสนุกกันบ้างไหม" "สนุกครับ สนุกค่ะ" "ถือว่าช่วงเช้ารับน้องเสร็จแล้ว แต่ช่วงบ่ายจะมีเซอร์ไฟล์ให้กับน้องๆทุกคน" "อะไรเหรอครับพี่โต้ง" "ในช่วงบ่ายพี่จะให้รุ่นน้องรับพี่ๆคืน" "เย้ๆๆเสียงรุ่นน้องดีใจ" "เดี๋ยวๆก่อนครับ แต่มีข้อแม้ว่าห้ามไปเสียเงินซื้ออุปกรณ์เด็ดขาด" "โธ่แบบนี้ก็หมดสนุกสิพี่" "แล้วห้ามใครล้างหน้านะครับ ถ้าใครฝ่าฝืนถือว่าช่วงบ่ายเป็นอันโมฆะ" ไปได้แล้วครับเจอกันช่วงบ่าย
เวลา 13.00 น. "น้องครับมีเพื่อนคนไหนยังไม่มาบ้างครับ พายุช่วยพี่ดูหน่อยครับ" "ครับ 12 3 4 5..... ครบครับ" "เอาล่ะครับถึงเวลาที่น้องๆรอคอยกันแล้วสิท่า แต่ก่อนที่จะทำพี่ขออะไรอย่างหนึ่ง" "อะไรครับ(ค่ะ)พี่" "ห้ามน้ำเกลือเด็ดขาด" "โธ่แล้วที่พี่ล่ะ" "หรือว่าจะไม่เอาคืน" "ก็ได้ๆ" "เริ่มได้เลยครับ" แล้วรุ่นพี่ที่แสนดีทุกคนก็ถูกน้องใหม่รับคืน ทุกคนสนุกสนานและประทับใจกันมากๆ จนเวลาผ่านมาถึง 15.00 น. "เอาล่ะครับสนุกกันมามากแล้ว ตอนนี้เราจะมาถ่ายรูปกันเป็นที่ระลึก อ้าว 1 2 3 แช่ะ" หลังจากที่ถ่ายรูปเสร็จ "น้องครับประมาณบ่าย4เราจะมารวมกลุ่มกันที่นี่อีกนะครับ ตอนนี้ให้ทุกคนไปล้างหน้าล้างตาให้สะอาดอีก 1 ชม.มากันที่นี้นะครับ ไปได้ครับ" แล้วรุ่นพี่กับรุ่นน้องก็รีบไปล้างหน้าทำความสะอาดร่างกาย ส่วนรุ่นพี่ที่ทำความสะอาดร่างกายแล้วก้ไปรวมตัวกันเพื่อที่จะจัดพิธีบายศรีสู่ขวัญรุ่นน้อง จนมาถึงเวลาที่นัดหมายไว้ เอาล่ะครับตอนนี้พี่ขอให้น้องๆทุกคนนั้งกันเป็นวงกลมครับ "วันนี้พวกพี่จะจะบายศรีสู่ขวัญให้กับน้องๆทุกคนนะครับ อะไรดีๆในช่วงรับน้องที่ผ่านมาก็ขอให้น้องๆเก็บไว้เป้นความทรงจำนะครับ อะไรที่ไม่ดีก้ให้ทิ้งมันไป ส่วนสิ่งไหนที่พี่ทพให้รุ่นน้องไม่พอใจพี่ก็ต้องขอโทษน้องๆทุกคนด้วย วันนี้พี่ขอรับน้องทุกคนเข้าสู่คณะครุศาสตร์ เอกการประถมศึกษา และตอนนี้น้องทุกคนได้เป็นลูกพระนางอย่างเต็มตัว อึ่งเริ่มได้" "โอ ละโอ ละ หนอ ....น้องเอย แล้วก็พีธีบายศรีสู่ขวัญที่เต็มไปด้วยน้ำตาแห่งความประทับใจของรุ่นน้อง "เอาล่ะครับวันนี้ขอให้น้องๆทุกคนกลับถึงบ้านโดยสวัสดิภาพ แล้ววันจันทร์เริ่มมาเรียนกันนะครับ โชดดีครับน้องๆทุกคน" "น้ำฝนเรากลับบ้านกันดีกว่า" "ไปสิพายุ" แล้วทั้งคู่ก็เดินไปด้วยกัน โปรดติดตามตอนต่อไปนะครับ
8 สิงหาคม 2548 09:11 น.
ผู้ชายบนดวงจันทร์
หลังจากที่รุ่นพี่ปล่อยให้รุ่นน้องกลับบ้านได้ ในเวลานั้นก็เย็นมากแล้ว แต่รุ่นพี่ก็ยังอยู่ต่อเป็นกลุ่มประชุมกันว่าพรุ่งนี้จะรับน้องยังไงกันดี "พรุ่งนี้วันสุดท้ายของวันรับน้องแล้วนิ เราจะทำอะไรกันดี"รุ่นพี่ชื่อโต้งพูดออกมา "งั้นพรุ่งนี้เราจัดบายศรีกันดีม่ะ" รุ่นพี่ชื่อสองเสนอออกมา "ดีๆน้องๆจะได้ประทับใจ" "งั้นตกลงตามนี้นะ ป่ะกลับบ้านกันเถอะ" โต้งพูดกับเพื่อนๆ ทันใดนั้นก็มองไปเห็นรุ่นน้องชื่อนายพายุเลยถามไปว่า "นี่นายพายุทำไมยังไม่กลับอีก" "ผมไปหาเพื่อนที่เอกดนตรีมาครับ กำลังจะกลับแล้วครับพี่โต้ง" "พรุ่งนี้อย่ามาสายล่ะนายพายุ" "ครับพี่" แล้วพายุก็เดินไปที่ป้ายรถเมล์ ก็ไปเจอผู้หญิงคนหนึ่ง "นั้นมันน้ำฝนนิ" พายุก็เดินเข้าไปถาม "นี่น้ำฝนทำไมเธอยังไม่กลับอีกล่ะ" "เออคือว่าฉัน" "เออทำไมล่ะ" พายุถาม "คือฉันกลับไม่ถูกแล้วฉันก็ไม่รู้จะขึ้นรถเมล์สายอะไรด้วย น่าอายจัง" น้ำฝนตอบ "จริงหรือ ไม่น่าเชื่อ แล้วบ้านบ้านเธออยู่ไหนล่ะ" "บ้านเราอยู่ปทุมธานี" "เราก็อยู่ปทุมเหมือนกัน" "จริงเหรอพายุ" "จริงสิ" "ป่ะน้ำฝนเดี๋ยวกลับกับเราแต่ต้องข้าไปขึ้นฝั่งโน้นกัน" "ฝั่งวัดราชาเหรอพายุ" "ใช่ๆ ระวังรถนะน้ำฝน" "แล้วเราต้องขึ้นรถเมล์สายอะไรล่ะ" "สาย 33 รถเมล์สายมรณะ ต่อเดียวถึงปทุม" "ฟังดูก็น่ากลัวแล้ว" "นั้นไงน้ำฝนรถมาแล้ว" แล้วทั้งคู่ก็นึ้นรถเมล์ "โชคดีจังน้ำมีที่ว่างพอดีเลย" หลังจากที่ขึ้นรถเมล์ทั้งพายุแล้วน้ำฝนก็นั้งคุยกัน โดยพายุถามน้ำฝนว่า......
"น้ำฝนทำไมเธอถึงกลับไม่ถูกล่ะทั้งที่บ้านเธอก็อยู่ที่ปทุม" "คือเราเพิ่งย้ายเข้ามาอยู่ไม่กี่วันเอง " "แล้วเธอมายังไงล่ะเมื่อเช้า" "ที่บ้านมาส่งอ่ะ แต่เราอยากลองกลับเองดูบ้าง" "คราวนี้ก็ไปกลับถูกแล้วสินะ" "จ๊ะ" "แต่ตอนขาไปต้องขึ้นรถเที่ยวตี5นะ" "ทำไมล่ะ" "ก็ถ้าออกช้ารถติดไงน้ำฝน" "เข้าใจแล้ว"
"พายุวันนี้เราขอโทษด้วยนะ" "เรื่องอะไรเหรอน้ำฝน" "ก็ที่พูดจาไม่ดีกับเธอไงวันนี้" "ไม่เป็นไรหรอก เราก็ต้องขอโทษน้ำเหมือนกันนะ" แล้วทั้งคู่ก็คุยกันจนถึงปทุมสุดสาย น้ำฝนบ้านน้ำฝนอยู่ตรงไหนอ่ะ" "เดินไปนิดเดียวก้ถึงแล้ว แล้วนายล่ะพายุ" "เราต้องนั้งรถต่อไปอ่ะ บ้านเราอยู่ก่อนถึง สามโคก" "อืม" "แล้วพรุ่งนี้ไปหร้อมกันไหมน้ำฝน" "ไปสิพายุเราจะได้มีเพื่อนคุย" "งั้นพรุ่งนี้เจอกันตี 5 ที่ท่ารถนะ" "ได้สิพายุ อย่าสายนะ" "งั้นเราไปก่อนนะน้ำฝน" "บายนะ" แล้วทั้งคู่ก้แยกย้ายกันกลับบ้าน ...
"สวัสดีค่ะแม่" "ทำไมเพิ่งกลับถึงบ้านล่ะลูก" "พอดีหนูกลับไม่ถูกค่ะแต่เจอเพื่อนอยู่ปทุมเหมือนกันก้เลยโชคดีค่ะ" "เพื่อนที่ไหนเหรอลูก" "เพื่อนที่เรียนเอกเดียวกันค่ะแม่" "งั้นเดี๋ยวลูกขึ้นไปอาบน้ำ แล้วลงมาทานเข้านะ แล้วก็รีบเข้านอน พรุ่งนี้ต้องไปเรียนแต่เช้านิ" "ค่ะแม่" หลังจากที่น้ำฝนทำอะไรเสร็จหมดแล้วก็เข้านอน ...
เวลา 05.00 น. "รอนานไหมพายุ" "ไม่นานหรอกเราก้เพิ่งมาถึงเหมือนกัน ไปกันเถอะน้ำฝนออกช้ารถจะติด" "รถไม่ติดก็วิ่งไม่ได้สิพายุ.อิอิ" "น่านเล่นมุขแต่เช้าเลยนะ" แล้วทั้งคู่ก็เดินทางไปเรียนเวลา 7.00 น. ก็ถึงสถาบัน "นี่พายุเราไม่ถึงเช้าไปเหรอ" "ไม่หรอกน้ำฝนเราจะได้มีเวลากินข้าวไงแล้วก็มีเวลาทำธุระส่วนตัว" "จ้าๆๆ" "เราไปที่โรงอาหารกัน" แล้วทั้งคู่ก็ไปทานข้าวด้วยกัน จนใก้ลถึงเวลาที่รุ่นพี่นัด "น้ำฝนเราไปกันเถอะ" แล้วทั้งคู่ก็เดินไปตึกครุศาสตร์ จนรุ่นพี่เห็น 2 คน .เหตุการณ์จะเป็นยังไงต่อไปโปรดติดตามตอนต่อไปนะครับ
4 สิงหาคม 2548 13:00 น.
ผู้ชายบนดวงจันทร์
รับน้องใหม่
"เร็วๆครับน้องๆ เดินให้เป็นระเบียบด้วยนะครับ เอ้าหยุด .. น้องครับต้องนี้เป็นจุดที่สำคัญที่สุดของสถาบันราชภัฎสวนสุนันทาแห่งนี้ เป็นรูปปั้นของพระนางเจ้าสุนันทากุมารีรัตน์ หรือที่เรียกกันว่า "เนินพระนาง" เป็นสถานที่ที่ศักสิทธ์ และน้องให้ทุกคนที่เข้ามาจะต้องมาฝากตัวเป็นลูกของพระนาง พวกเราทุกคนจะเรียกพระนางว่าแม่ ..เดี๋ยวตอนเย็นเราจะมาไห้วแม่กัน เอ้าๆๆเดินต่อไป ที่ตรงข้ามนั้นเรียกว่า หอประชุมสุนันทานุสรณ์ ข้างบนจะเป็นห้องประชุม ข้างล่างจะเป็นโรงอาหาร ตรงนั้นเป็นตึกอธิการ นั้นโรงยิมพละศึกษา ตรงนั้นสำนักกิจการนักศึกษา นี่หอประชุมช่อแก้ว ห้องสมุด ที่เห็นตึกใหญ่ๆเรียกว่า โรงแรมแก้วเจ้าจอม ใก้ลจะเที่ยงแล้ว น้องๆไปทานข้าวกันได้ เจอกันที่ตึกครุศาตร์ 13.00 น. ใครมาสายจะโดนซ้อม "เข้าใจไหมครับ" "เข้าใจครับ,ค่ะ" ดีมาก ไปได้ครับ "นี่นายพายุ" "ครับพี่" "ดูแลน้ำฝนดีๆด้วยนะ" "ครับ" และหลังจากนั้นพายุกับน้ำฝนก็เดินไป
"นี่นายพายุนายอย่าเดินเร็วได้ไหม"
"เธอก็อยาเดินช้าสิ"
"เดี๋ยวๆฉันจะเดินไปตรงนั้น" "แต่ผมจะไปทางนี้นะ"
"ก็ได้งั้นเราแยกกันไป" "ตกลง"
"โอ้ยๆๆ นี่นายพายุฉันฉันเจ็บนะ" "ทำยังก่ะผมไม่เจ็บนั้นล่ะแม่คุณวิ่งไปได้" หลังจากนั้นทั้งคู่ก็เดินไป ทะเลาะกันไป
"นี่ๆๆ สอง แกว่าไอ้คู่นั้นมันจะทะเลาะกันอีกนานม่ะ" ฉันก็ไม่รู้เหมือนกัน แต่ฉันว่ามันบ้าทั้งคู่" รุ่นพี่คุยกัน
หน้าตึกครุศาสตร์ น้องๆมากันครับหรือยังครับ "ยังค่ะ" เหลือกอีก10 นาที น้องนั้งให้เป็นระเบียบนะครับ บ่ายโมงแล้วดูเพื่อนๆซิว่าใครยังไม่มา "คู่เดิมครับ"
"นี่น้ำฝนเธอเดินให้มันเร็วหน่อยสิ บ่ายโมงๆแล้วนะ" "ก็นายนั้นล่ะที่ช้าแถมยังเรื่องมากอีก" "นี่เธอว่าใคร" "ใครอยากรับก็รับไปสิ"
"นี่น้ำฝน พายุจะเดินให้ถึงพรุ่งนี้หรือไงเร็วๆเห็นไหมเพื่อนๆรอพวกเธออยู่" "ครับๆๆๆ" "ฝากไว้ก่อนน้ำฝน" "แล้วรีบมาเอาคืนไวๆล่ะ"
เอาล่ะครับน้องเราจะทำโทษกับคนที่มาสายยังไงดีครับ " "เต้นไก่ย่างครับพี่" น้องๆคนไหนเห้นด้วยตบมือดังๆครับ "เสียงตบมือดังสนั่น"
ไก่อย่างพร้อม 3 4 ไก่ย่างถูกเผา ไก่ย่างถูกเผา มันจะถูกไม้เสียบจ๊าก มันจะถูกไม้เสียบจ๊าก เสียบปีกซ้าย เสียบปีกขวา ร้อนจริงๆๆ "เอาล่ะน้องทั้ง2คนไปนั้งที่ได้
ต่อไปเราจะมาทำความรู้จักกัน โดยพี่จะแนะนำตัวเองก่อน "พี่ชื่อโต้งครับ" "พี่ชื่อสองค่ะ" "พี่ชื่อเสกครับ" "พี่ชื่ออึ่งค่ะ" "พี่ชื่อน้อยค่ะ" จนหมดทุกคน
คราวนี้ตราน้องๆแนะนำตัวเองครับ คนแรกแถวที่ 1 ออกมา ชื่อเอิร์ธครับ ชื่อเบิ้ลค่ะ ชื่อเจี๊ยบค่ะ ชื่อป๊อกครับ ชื่อก้อยค่ะ ชื่อเบิร์ดครับ ชื่ออุ้มค่ะ.....จนเหลือ2คนสุดท้าย เอาล่ะ 2 คนนี่ไม่ต้องแนะนำตัวกันแล้ว เพราะเพื่อนๆคงรู้จักกันหมดแล้ว นายพายุกับน้องน้ำฝน เดี๋ยวเราจะไปไห้วแม่กัน น้อยๆเอากุหลาบมาแจกน้องๆด้วย สองขอธูปด้วยนะ น้องขอพรจากแม่ให้แม่คุ้มครองเรานะ ลืมบอกไปถ้าน้องจะมาไห้วแม่นะครับให้ใช้ดอกสีชมพูนะครับ เอาล่ะไห้วเสร็จแล้วไปรวมกันที่เดิมครับ น้องๆทุกคนพรุ่งนี้เจอกัน 9.00 น. ครับใครมาช้าจะโดนทำโทษ โดยเฉพาะ นายพายุกับน้องน้ำฝน ถ้าน้องทั้งสองคนคนใดคนหนึ่งมาสายเชือกเชื่อมสัมพันธ์ก็จะมาอยู่ที่น้องอีก "อะไรนะพี่ ทำแบบนี้ได้ยังไง" "นี่นายพายุนายอย่ามาสายล่ะ" "เธอนั้นล่ะที่อย่ามาสาย" "พอๆหยุดทะเลาะ เดี๋ยวจะเอาเชือกออกให้" รุ่นพี่พูด กลับบ้านได้ครับเจอกันพรุ่งนี้..โชคดีครับทุกคน
2 สิงหาคม 2548 15:05 น.
ผู้ชายบนดวงจันทร์
ณ. มหาวิทยาลัยราชภัฎสวนสุนันทา ...เอ้าๆๆๆยินดีตอนรับน้องใหม่ทุกๆท่านนะครับ ใครอยู่ที่คณะไหนก้ไปรายงานตัวที่คณะที่ท่านอยู่ ถ้าไปไม่ถูกก็มาถามรุ่นพี่ได้นะครับ ในขณะนั้นเองก็มีผู้หญิงคนหนึ่งวิ่งด้วยความรีบร้อน "ไม่ทันแน่ๆ" และเหตุการณ์ไม่คาดฝันก็เกิดขึ้น เธอวิ่งไปชนผู้ชายคนหนึ่ง "นี่นายเดินยังไงทำไมไม่ดูทางมั่งเลย" "เออ" ผู้ชายคนนั้นจะพูดออก "ฝากไว้ก่อนนะ คนยิ่งรีบๆอยู่" "อ่า" แล้วผู้หญิงคนนั้นก็วิ่งหายไป ผู้หญิง อะไรปากจัดฉิปหาย ผู้ชายคนนั้นคิดในใจแล้วเดินส่ายหน้า มาถึง คณะครุศสาตร์ นายภาณุพงษ์ "มาครับ" ต่อไปนะ นางสาวน้ำฝน "มาค่ะๆๆๆ" นี่น้องมาสายนิออกมายืนข้างนอก "ค่ะ" จากนั้นรุ่นพี่ก็เช็คชื่อ คนสุดท้ายแล้วนะ "นายพายุ" " มาจ้าๆๆๆ " เสียงมาแต่ไกล "มาแล้วอยู่ไหน" "นี่จ้า" น้องมาสายออกไปชื่อกับน้องผู้หญิงคนนั้น "นี่นายอีกแล้วเธอ ทำไมฉันเจอนายฉันถึงซวยตลอดด้วยนะ"น้ำฝนพูดเบาๆ
"ผมต่างหากที่ต้องพูดประโยดนี่"พายุตอบกลับไป
"นายกล้าพูดแบบนี้กับฉันได้ไง"
"ทำไมผมจะพูดไม่ได้ละ เมื่อกี่คุณวิ่งชนผมไม่ขอโทษแล้วยังมาว่าผมอีก"
"นี่ๆๆทะเลาะอะไรกัน ยังไม่เข็ดอีกเหรอ พวกเธอนี่จริงๆ"รุ่นพี่พูดออกมา
เอาละครับน้องๆต่อไปเราจะมาทำโทษกันกับคนที่มาสาย เราจะให้ทำอะไรกันดี น้องชื่อพายุกับน้ำฝน ใช่ไหมครับ "ครับ" "ค่ะ" ชื่อโครตเข้ากันเลย น้ำฝนกับพายุ เอาล่ะๆ พี่จะทำโทษน้องด้วยการ สองๆๆ เอาเชือกมาให้หน่อย ในเมื่อพวกเธออยู่ในคณะเดียวกันยังทะเลาะกัน พี่ก้จะทำโทษเธอทั้ง 2 คน ด้วยเชื่อเส้นนี้ เรียกว่าเชือกเชื่อมความสัมพันธ์ โดยการผูกข้อมือเธอทั้งสองไว้ด้วยกัน ไปไหนก็ไปด้วยกัน พวกเธอจะได้สามัคคีกัน แต่ถ้าจะเข้าห้องน้ำบอก พี่จะแก้ให้ สองผูกมือน้องทั้งสองคน
"พี่ทำกับหนูแบบนี้ไม่ได้นะค่ะ" น้ำฝนพูดออกมา
"ใช่ พี่ทำกับผมแบบนี้ไม่ได้ ผมไม่ยอมอยู่ติดกับยายน้ำฝนหรอก ผุ้หญิงอะไรปากจัดจะตาย" พายุพูดออกมา
"นี่นาย นายว่าใคร"
"พวกเธอทั้ง2หยุดเถียงกันได้แล้ว" รุ่นพี่พูด
"สองลงมือผูก" ได้ๆๆ
เอาล่ะครับน้องๆ เดี๋ยววันนี้พี่จะพาทัวร์ให้ทั่วสถาบันเลยนะครับ สองๆๆ ผูกสองคนนั้นเสร็จยัง "เสร็จแล้ว" เอ้า พวกเราไป...
โปรดติดตามตอนต่อไป
หน้าส่วนตัว
907
