1 มิถุนายน 2547 14:56 น.
ผู้หญิงขี้เล่น
คำว่าเพื่อนนั้นดูเหมือนไร้ค่า
เพราะว่านั้นหนาหักหลังฉัน
แอบคบกันกับแฟนเราช่างเศร้าจัย
ฉันไม่รู้ต้องทำยังงัยดี
แต่ทำได้ตอนนี้คือทำจัย
นัยเมื่อคนที่เรารักทั้งสองคน
ทำกับเราเหมือนเรา เป็นสัตว์เลี้ยง
ที่มีเขาตามท้องทุ่งของชาวนา
ฉันขอหั้ยเธอทั้งสองมีความสุข
ส่วนตัวฉันขอหลบหนีไม่กล้าพอ
ที่จะอยู่ดูเธอทั้งสองคน
มีความสุขบนถนนสายเก่าฉัน
1 มิถุนายน 2547 09:06 น.
ผู้หญิงขี้เล่น
พ่อสอนว่าคนเราต้องต่อสู้
แม่สอนว่าอย่ายอมแพ้ต่อชีวิต
ไม่มีใครเกิดมาพร้อมทุกอย่าง
ต้องต่อสู้ถึงจะได้สิ่งที่หวัง
คำพ่อบอกยังก้องอยู่นัยจัย
คำแม่สอนยังแว่วอยู่ในหู
ทุกคืนวันท่องจำให้ขึ้นจัย
ว่ายังมีใครอีกคนยังเป็นห่วง
ถึงตัวไกลจัยยังอาวรณ์หา
ทุกเรื่องราวที่พ่อแม่เคยสอนสั่ง
สิ่งที่สอนลูกนั้นทราบซึ้งจัย
จะเก็บไว้สอนตัวเองตลอดปัย
1 มิถุนายน 2547 08:59 น.
ผู้หญิงขี้เล่น
คิดถึงเพื่อน ยามไกลห่าง
ไม่อยากจาก เพื่อนรัก ไปที่ไหน
แต่เวลา ไม่หยุด เพื่อรอใคร
เราทุก คน ต้องมีหน้าที่ทำ
แต่อยากบอก เพื่อนของฉันตรงนี้ว่า
ถึงว่าเราตัวไกลจัยยังใกล้
มีปัญหาน้อยใหญ่รีบโทรบอก
รับรองว่าเพื่อนคนนี้ยังเหมือนเดิม
1 มิถุนายน 2547 08:45 น.
ผู้หญิงขี้เล่น
กลับกลายเป็นคนที่ไร้ค่า
ซึ่งไม่มีความหมายกับใครเลย
เธอเดินมาพร้อมคำสารภาพ
ว่าเธอกับเพื่อนรักแอบรักกัน
เธอรู้ไหมว่าคนนี้
เจ็บปวดนักที่ได้ยินคำที่บอก
คำว่าเพื่อนกับคำว่าแฟน
เดินเข้ามาพร้อมคำลา
ถึงจะเจ็บก็ต้องทนไม่อาจขวาง
ในเมื่อเธอทั้งสองไม่เห็นค่า
ฉันกลับกลายเป็นคนโง่ที่ถูกลืม
ก็เพราะเพื่อนกับแฟนสวมเขาฉัน
ยอมตัดจัยเดินหนีหน้าและตีจาก
ขืนอยู่ไปก็ไม่มีความหมาย
นัยเมื่อเธอทั้งสองนั้นรักกัน
กว้างขวางคอคนนี้ขอไปเอง
1 มิถุนายน 2547 08:35 น.
ผู้หญิงขี้เล่น
ในความมืดมนยังมีแสงสว่าง
ในแสงสว่างยังมีมืดมน
เปรียบเสมือนหัวจัยฉัน
มันย่อมมีวันจะเจ็บปวด
ขอบคุณกับสิ่งที่เธอยื่นมา
ถึงความเจ็บปวดนัยครั้งนั้น
มันเหมือนบทเรียนราคาแพง
ที่ไม่เคยได้รับจากใครเลย
นายรู้ไหมบทเรียนนี้ฉันท่องจำ
จะไม่มีวันลบลืมออกจัยฉัน
เพราะมันคือบทชีวิตที่ผ่านมา
ที่ช่วยฉันและช่วยใครหั้ยต่อสู้
นับจากนี้ ฉันคนนี้คือคนใหม่
คนที่ไม่ยอมแพ้ต่อความรัก
บทเรียนนี้จะเก็บไว้นัยความจำ
ว่าครั้งหนึ่งเคยมีเธอเดินเข้ามา (สอนบทเรียน)
หน้าส่วนตัว
504
