21 พฤษภาคม 2547 13:54 น.
ผู้หญิงขี้เล่น
นั่งมองดาวบนฟ้าทุกค่ำคืน
ไม่อาจลืมเรื่องความรักของสองเรา
แม้เวลาจะผันผ่านและเปลี่ยนไป
เธอก็ยังอยู่ในจัยไม่เสื่อมคลาย
อาจไม่ได้ใกล้กันคล้ายวันเก่า
แต่สายใยระหว่างเราไม่เอนไหว
ฉันอยากบอกเธอว่าแม้เธอจาก
ฉันก็ยังคงมั่น ยังรักเธอ
21 พฤษภาคม 2547 13:48 น.
ผู้หญิงขี้เล่น
ฉันนั่งมองนาฬิกาที่แขวนไว้
บอกเวลาบ่ายโมงของทุกวัน
ต้องมีเสียงของเธอลอดออกมา
หวัดดีครับ ทำอะไร งานยุ่งไหม
แต่วันนี้ไม่มีเสียงเหมือนวันเก่า
เธอคงไม่ คิดถึงฉัน แล้วใช่ไหม
หรือว่าเธอ งานยุ่ง ไม่ว่างโทร
ถึงยังงัย ฉันก็รอ เหมืนทุกวัน
พอมาถึง บ่ายโมง ของวันใหม่
ใจมันเศร้า ยังงัย บอกไม่ถูก
เมื่อเสียงนั้น บอกมา เลิกคบกัน
ฉันขอถามเธอนิดจะได้ไหม
ว่าความผิดเรื่องนี้อยู่ที่ใคร
หรือว่าเธอมีใหม่ช่วยบอกที
ฉันจะได้ไม่ต้องรอเหมือนทุกวัน
20 พฤษภาคม 2547 09:34 น.
ผู้หญิงขี้เล่น
หากไม่คิดถึงคงไม่ตามหา
หากไม่สบตาคงไม่รู้ใจ
ฉันมีสิ่งหนึ่งที่เฝ้าเก็บไว้
หากไม่ใส่ใจคงไม่เก็บมัน
มีคำคำหนึ่งอยากให้เธอรู้
หากได้เอ่ยดูคงรู้ใจฉัน
แม้เคยฟังกี่หมื่นกี่แสนคำ
ไม่เท่าคำฉันที่เอ่ย เพียงคำเดียว
19 พฤษภาคม 2547 14:56 น.
ผู้หญิงขี้เล่น
คำว่าลา คือ จุดจบ ของสองเรา
ก็เพราะเขาคนนั้นเดินเข้ามา
เธอจึงลาจากกันโดยง่ายดาย
และมิวายทิ้งความซ้ำไว้ให้ฉัน
เจ็บครั้งนี้ฉันขอทนเจ็บไว้ก่อน
เพื่อเธอสองได้ครองรักอย่างสมหวัง
ส่วนผู้แพ้ไม่ขอฉุดและเหนี่ยวรั้ง
ดึงเธอนั้นกลับมาอยู่ข้างกาย
19 พฤษภาคม 2547 12:17 น.
ผู้หญิงขี้เล่น
ฉันขอเก็บความรู้สึกของวันเก่า
ออกมาเล่าหั้ยเธอได้รับรู้
ว่าฉันนี้ยังมีเธออยู่นัยจัย
ถึงแม้เธอจะไม่คิดหวนกลับคืน
จากวันนั้นถึงวันนี้ที่เธอจาก
ฉันเหลือแค่ความเหงาที่ฝังจัย
อยากมีใครสักคนที่เข้าจัย
อยากมีใครสักคนที่ห่วงใย
ขอจบก่อนแล้วกันนะจิตจัยยังไม่สงบ
หน้าส่วนตัว
529
