7 ธันวาคม 2549 23:12 น.
ผู้หญิงใต้เงาจันทร์
หลับตาลงเอื้อมมือให้สูงสุดขอบฟ้า
หายใจเบา ๆ ให้ความรู้สึกเคลื่อนไหว
เอนกายลงซบดอกหญ้าแกว่งไกว
หยาดน้ำใส ๆ พลันหลั่งรินจากตา
ไขว่คว้าได้เพียงความเหงาอ้างว้าง
ความไกลห่างทำให้คนอ่อนไหว
หยดน้ำตาที่รินไหลท่วมหัวใจ
เพียงแค่คิดถึงใคร......ในค่ำคืนที่ร้าวราน
คิดถึงเธออีกแล้วนะ....ค่ำคืนนี้
แทบทุกนาทีมีแต่ความอ้างว้างหวั่นไหว
ลมพัดทุกคราวให้หนาวสะท้านจับหัวใจ
เมื่อไรหนาเมื่อไรเธอคนดีจะหวนคืน
โอบกอดเดียวดายกลางลมหนาว
หัวใจปวดร้าวสั่นไหว
นอนจมอยู่กลางหมู่ดาวบนฟ้าไกล
นั่งคิดถึงใครบางคนที่ลืมกัน
ลืมหรือลืมเธอลืมคนข้างหลัง
ที่ยังคงนั่งเฝ้าคอยละห้อยหา
ณ ตรงนี้รอเธอคนดีหวนคืนมา
อย่าให้คว้าได้เพียงเงาคนห่างไกล
16 สิงหาคม 2549 21:48 น.
ผู้หญิงใต้เงาจันทร์
ในห้องแคบที่มืดมิด.........
จะมีไหมใครสักคนเคียงข้างฉัน............
ในห้องที่ไม่มีแม้แสงจันทร์...........
มีแต่ความฝันที่มันเลือนลาง..........
รู้ไหมว่าคนทางนี้แอบร้องไห้.........
เธอคงมีความสุขใช่ไหมที่ทำร้ายฉัน........
แอบซ่อนน้ำตาแอบเก็บความรู้สึกมัน.......
ไม่ให้มันรินไหลต่อหน้าเธอ.......
ฝืนทนจมน้ำตาด้วยใจที่เศร้าหมอง......
คอยประคองหัวใจที่เจ็บช้ำ........
บอกกับตัวเองว่าเจ็บแล้วต้องจำ........
คอยเตือนย้ำ.......******** ว่าคนอย่างฉันก็มีค่าพอ *********
6 มิถุนายน 2549 23:05 น.
ผู้หญิงใต้เงาจันทร์
ไม่อยากให้เหลือเพียงภาพความทรงจำ
ยังคงตอกย้ำเรื่องราวในครั้งก่อน
ยังจำจดไออุ่นทุกครั้งเมื่อหลับตานอน
ยังคงสะท้อนภาพเธอไม่เปลี่ยนไป
ก่อนจะหลับตาลงคืนนี้
อยากให้คนดีอยู่กับฉันได้ไหม
ก่อนที่จะหลับตาลงแล้วไม่เหลือใคร
เหลือเพียงหัวใจที่เดินเคว้งคว้างตามลำพัง
6 มิถุนายน 2549 22:58 น.
ผู้หญิงใต้เงาจันทร์
กาลครั้งหนึ่งยังมีรัก
ยังมีเธอที่รู้จักอยู่กับฉัน
ในเมื่อวันนี้เราต้องแยกทางกัน
ต่างคนต่างอยู่ตรงนั้นฉันเข้าใจ
กาลครั้งหนึ่งความรู้สึก
ยังมีเธออยู่ในส่วนลึกของหัวใจ
ไม่เคยต้องจากกันไปไกล
ยังมีเธออยู่ในใจเสมอมา
กาลครั้งหนึ่งความทรงจำ
ยังมีเธอที่คอยตอกย้ำในความห่วงหา
ถึงแม้วันนี้เราต้องจากกันไปไกลตา
ทุกห้วงของเวลายังคอยเธอ
..............................................................................
กาลครั้งหนึ่งยังมีเธอ
ให้ฉันได้ซบไออุ่นตรงนี้เสมอข้างฝัน
แค่มองตาก็รู้ว่าเรารักกัน
ยังมีเธออยู่ตรงนั้นใต้เงาจันทร์ทุกค่ำคืน
กลายเป็นตำนานของความรัก
ที่มีฉันนอนลงบนตักตัวเองตรงนี้
ตักตวงได้แต่หยดน้ำตาที่ไหลทุกวินาที
ณ ที่แห่งนี้มีแต่เงาของความทรงจำ
.............................................................................
กาลครั้งหนึ่งในชีวิต
ฟ้าคงลิขิตให้เราเจอกัน
ให้ฉันพบเธอใต้แสงตะวัน
จะแยกจากกันบนพระจันทร์สีน้ำเงิน..............
............................................................................
กาลครั้งหนึ่งจำได้ไหมว่ามีฉัน
ในมุมหนึ่งของความฝันเมื่อครั้งก่อน
จำได้ไหมว่าทุกครั้งที่หลับตานอน
ให้เธอกอดหมอนแล้วฉันจะกล่อมให้ฝันดี
27 พฤษภาคม 2549 19:53 น.
ผู้หญิงใต้เงาจันทร์
เมื่อรักมันเก่าจึงถูกเธอโยนทิ้ง
ปล่อยให้ฉันนอนนิ่ง แนบกายอยู่ข้างหมอน
เธอจากไปรู้ไหมใจฉันแทบขาดรอน
ปล่อยให้น้ำตาเปียกหมอนก่อนนอนทุกคืน
ก่อนเธอเคยหยอดคำหวานเฝ้าบอกรัก
ยังแน่นหนักรักแน่ไม่เคยฝืน
แต่วันนี้ทุกครั้งที่มองกันสุดกล้ำกลืน
เห็นฉันกลายเป็นอื่นแล้วใช่ไหม ในสายตา.
.......................................................
หน้าส่วนตัว
1379
