23 กันยายน 2547 21:54 น.
ผู้หญิงในเงาน้ำ
แม้จะผ่านกาลเวลามาแสนนาน
แต่ร่องรอยความร้าวรานไม่สูญหาย
คำปลอบจากเธอ คือแค่นี้...ไม่ถึงตาย
มันอาจฟังดูง่าย เพราะคนที่ใจสลาย...ไม่ใช่เธอ
แค่ก็ยังคงต้อง...ขอบคุณนะคนดี
อย่างน้อยเธอก็ทำให้ผู้หญิงคนนี้...คิดได้เสมอ
ยามเศร้าเธอปลอบใจ..
.....ยามเธอทิ้งไปก็ยังช่วยให้ตัดใจจากเธอ
ดีเหมือนกันฉันจะได้ไม่ต้องนั่งพร่ำเพ้อ...
.....ถึงคนดีที่แสนเลวอย่างเธอ...ให้ป่วยการ
22 กันยายน 2547 14:58 น.
ผู้หญิงในเงาน้ำ
จะคอยมองเธออยู่ตรงนี้
เพราะรู้ตัวดี...ว่ามีสิทธิ์...แค่ไหน
ขอแค่ได้อยู่ตรงนี้...และเฝ้ามองความเป็นไป
แค่นี้ก็สุขใจ...สุขที่ได้แอบมอง @_@
จะคอยมองเธออยู่ตรงนี้
เพื่อวันใดที่เธอคนดี...ต้องเศร้าหมอง
ถูกเค้าคนนั้นทิ้งขว้างมา...น้ำตานอง
คน-คนนี้ที่เฝ้าแอบมอง..จะคอยซับน้ำตา...
จะคอยมองเธออยู่ตรงนี้
ขอให้เธอคนดีสบายใจได้...ว่า
ฉันจะยังคงอยู่ใกล้ - ใกล้ ตลอดเวลา
ในฐานะคนนอกสายตา...
...ที่พร้อมจะยื่นอกข้างขวาให้เธอซบหน้า...ตลอดไป
20 กันยายน 2547 16:23 น.
ผู้หญิงในเงาน้ำ
ทั้งที่เธอคนดีก็อยู่ตรงหน้า
แต่ฉันก็ไม่อาจและไม่กล้าคว้าเธอมาเก็บไว้
คงต้องบอกตัวเองให้ยอมรับ..ให้ทำใจ
ว่าเธอเป็นคนของใจ...ที่ฉันทำได้แค่แอบมอง
มันจึงเป็นเรื่องเพ้อฝัน...
ที่ความรู้สึกของฉันจะถูกเธอตอบสนอง
ในเมื่อเธอมีเค้าอยู่ ฉันรู้และไม่กล้าแย่งเธอมาครอบครอง
ก็แค่เนี้ยแหละคงได้แค่แอบมอง แล้วน้ำตาที่ไหลนอง
.....ก็คงต้อง.....เช็ดเอง.........
หน้าส่วนตัว
829
