9 พฤศจิกายน 2550 21:30 น.
ผู้หญิงไร้เงา
เหมือนโลกใบนี้จะว่างเปล่า
ทั้งที่มีใครเขา...อยู่กันหลากหลาย
แต่ทำไม...ไม่รู้ความเดียวดาย
จึงย่องมาทักทาย...โดยเราไม่ได้ทันระวัง
จนเกิดอาการเหว่ว้า
และติดตามมาด้วยอาการความผิดหวัง
ซึ่งเป็นตั้งแต่เธอลาจาก...และฝากความจังงัง
ว่าให้อยู่โดยลำพัง...เพราะเธอยังมีใครอีกคน
เจ็บเมื่อยังนึกถึงอดีต
เหมือนดั่งโดยมีดกรีด..แถมใจก็สับสน
ทำไมนะ...ทำไม...ไม่เป็นฉัน..ที่เธอนั้นให้กมล
หรือเพราะสวรรค์เบื้องบนจะดลจิตใจเธอ
แต่อย่างไรไม่อาจจะรู้ได้
รู้แต่ว่าความเดียวดายทักทายสม่ำเสมอ
อยากจะตัด...อยากจะลบ..แต่ก็ยังพบเจอ
หรือว่าจะต้องเสนอ...ให้กลายเป็นเพื่อนเกลอของหัวใจ
18 กรกฎาคม 2550 16:40 น.
ผู้หญิงไร้เงา
มองพระจันทร์วันนี้ฤดีเศร้า
ให้สุดเหงาเหว่ว้าน้ำตาไหล
ยิ่งเห็นแสงจันทร์ส่องผ่องอำไพ
ยิ่งคิดถึงบางใคร..คนไกลตา
ที่เคยคู่เคียงชิดสนิทแนบ
เคยอิงแอบชิดใกล้ใจห่วงหา
เคยชี้ชวนชมจันทร์ทุกวันมา
เคยบอกว่ารักเราทั้งเช้าเย็น
แต่วันนี้ไฉนใจเจ้าเอ๋ย
กลับคุ้นเคยความเหงาเท่าที่เห็น
คล้ายดาวดับลับหายในคืนเพ็ญ
ทั้งที่เป็นวันฟ้าแจ้งเหมือนแกล้งกัน
ยิ่งคิดไปให้ใจต้องไหวหวาด
สุดอนาถหนักหนาอุราฉัน
อยู่กับความเหงาเศร้าเฝ้ารำพัน
อยากบอกเขาคนนั้นฉันยังคอย
ให้เขากลับรับส่งซื่อตรงฉัน
อยู่เคียงกันดูดาวเฝ้าสุดสอย
แถมอยากให้รู้ไว้ใจเนื้อกลอย
ยังรักเธอเกินร้อยยังคอยเธอ
19 มิถุนายน 2550 12:25 น.
ผู้หญิงไร้เงา
ฉันของดรับแขก
เพราะไม่พร้อมจะแจกความรักให้
เนื่องจากอดีตเคยมีหวานใจ
ปัจจุบันเขากลับมีใคร..แทนกัน
จนทำให้ในทุกวันนี้
ฉันชีช้ำกระหล่ำปลีในฤดีจึงไม่อยากใฝ่ฝัน
ให้ได้พบเจอรักให้ได้ทายทัก..และผูกพัน
กลัวรักจะกลับหลังหัน..มาเล่นตลกกันจริงจริง
จึงขอหยุด..จึงขอพอ
ขอให้เธอไปต่อและโปรดได้ละทิ้ง
ความคิดจะห่วงหาหรือมาประไวประวิง
เพราะข้อมูลที่อ้างอิงเธอคงพอจะเข้าใจ
และขอให้เธอโชคดี
พบคนที่เธอต้องการสักทีดั่งฝันใฝ่
ส่วนตัวฉัน..ขอหยุด..ขอพอ..ต่อนี้ไป
ไม่คิด..ไม่สนใจ..กลัวรักหมดใจกลัวมีใครได้ครอง
28 พฤษภาคม 2550 15:24 น.
ผู้หญิงไร้เงา
ว้าว้า...วุ่นวุ่น
คิดถึงคุณ...นะรู้ไหม
ห่วงห่วง...ใยใย
ทำอะไร..อยู่หละจ๊ะ
ว้าว้า...วุ่นวุ่น
คิดถึงคุณ..ทุกขณะ
รู้ไหม..รู้ไหมนะ
ว่าฉันน่ะ..."รักคุณ"
18 พฤษภาคม 2550 11:52 น.
ผู้หญิงไร้เงา
ตลอดเวลาที่ผ่านมาของความผูกพัน
เธอเริ่มแน่ใจแล้วใช่ไหมว่าไม่ใช่ฉัน..คนที่เธอรัก..ผูกพันและห่วงหา
แต่เป็นใครอีกคนที่ใกล้เธอซะจน..เธอมองผ่านตา
จนวันนี้เธอได้รู้ว่า...อุราของเธอมีใคร
แต่เธอก็ไม่กล้าพอที่จะบอกกับฉัน
ให้รู้ว่าความสัมพันธ์ที่ผ่านมานั้นแค่หวั่นไหว
หาใช่รัก..หาใช่ห่วงหา...หาใช่มีใจ
แค่รู้สึกปลื้มจนหลงไป..คิดว่าฉันเป็นคนที่ใช่ในใจเธอ
แต่กับเขาคนที่เธอเคยมองผ่านตา
กาลเวลากลับเริ่มยืนยัน...ถึงความผูกพันที่มั่นเสมอ
จากความห่วงหา...นำมาให้พบเจอ
ความรักที่ล้นเอ่อ...จนทำให้เธอต้องหนักใจ
ส่วนเขาคนนั้นก็คงรักเธอเช่นกัน
ถึงได้ยอมผูกพัน..ทั้งที่ยังมีฉันเคียงชิดใกล้
แถมยังห่วงหาอาทรเธอมีเรื่องทุกข์ร้อนเฝ้าห่วงใย
คอยอยู่เคียงบ่าเคียงไหล่...ร่วมทุกข์สุขกันไปพร้อมกับเธอ
สำหรับฉันก่อนนั้นไม่เคยจะรู้อะไร
รู้แค่เธอรักและห่วงใยมีความจริงใจให้เสมอ
แต่แล้วสายตาเธอมันฟ้อง..ว่ารักที่เธอเคยรับรองที่พบเจอ
กลายเป็นแค่เรื่องฝันเพ้อ..เมื่อเธอเข้าใจในตัวเอง
ฉะนั้นอย่ากลัวว่าฉันจะต้องเสียใจ
เธอรักใครชอบใคร...อย่าทำให้ใจต้องคว้างเคว้ง
เจ็บเพียงแค่ฉันคนเดียว...ในทุกเศษเสี้ยวที่บรรเลง
ดีกว่าคนกันเอง...ต้องมานั่งละเลงคราบน้ำตา
Calendar
Lovers
6 คน เลิฟผู้หญิงไร้เงา
หน้าส่วนตัว
1200
