2 เมษายน 2546 13:07 น.
ผู้หญิงไร้เงา
ขอโทษที่ตามตอแย
เพราะตอนนั้นฉันคงอ่อนแองเกินไป
ขอโทษที่ตามไปกวนใจ
เพราะหัวใจยังไม่เข้มแข็งพอ
แต่ต่อไปนี้นะ
เลิกแล้วแหละจะไม่ไปแยแส
จะเลิกทำตัวงองแง
เลิกเหลียวแลกับตัวเธอ
เธอเป็นอะไรจะไม่สน
จะเดินควงใครสักกี่คนจะไม่ว่า
และเรื่องราวของเราที่ผ่านมา
ฉันจะคิดเสียว่า..ฉันฝันไป
2 เมษายน 2546 13:01 น.
ผู้หญิงไร้เงา
เป็นไงบ้างเจ็บหรือเปล่า
วันที่ได้ข่าวว่าเขามีใครคนใหม่
เป็นไงบ้างรู้สึกอย่างไร
กับข่าวใหม่ที่ได้รู้มา
ฉันคิดว่าเธอคงเจ็บใช่ไหม
แต่คนที่ดีใจกับเป็นฉัน
เพราะก่อนหน้านี้เธอทำฉันไว้เหมือนกัน
แล้วเป็นไงมั้งเมื่อเธอนั้นเจอกับตัวเอง
2 เมษายน 2546 12:53 น.
ผู้หญิงไร้เงา
มันคงเป็นเพราะพรหมลิขิต
ที่ทำให้ชีวิตเรามาพบกัน
แต่มันคงเป็นวิบากกรรม
แต่หนหลังชาติก่อนมา
เราจึงเพียงได้พบ
ยากประสบจะคบหา
เหมือนหัวใจใกล้กายา
แต่กายหนากับห่างไกล
แต่พอได้ชิดใกล้
กับผิดใจกันหนักหนา
แต่สุดท้ายเพราะบุญญา
เลยนำพามาเข้าใจ
ได้พบสุขสมหวัง
เหมือนสรรค์สรรสร้างไว้
เหมือนดอกไม้ที่ผลิใบ
แสนสดใสน่าชื่นชม
2 เมษายน 2546 12:31 น.
ผู้หญิงไร้เงา
อาจเป็นเพียงความรู้สึกของฉันฝ่ายเดียว
โดยไม่มีเธอเอี่ยวเข้ามาเกี่ยวข้อง
แต่เป็นเพราะหัวใจไม่ยอมให้ใครมาจับจอง
หรือเป็นเจ้าของนอกจากตัวเธอ
เลยพยายามดึงเธอมาข้องเกี่ยว
ทั้งที่เธอมีใจเดียวคือตัวเขา
แต่เป็นเพราะอยากให้มีคำว่า เรา
เลยทำลายมิตรภาพเก่า ๆ ระหว่างเขากับเธอ
ทั้งที่ฉันรู้ว่ามันคือความผิด
แต่เป็นความคิดอยากดึงเธอเข้ามาหา
จึงทำให้เขาของเธอต้องเสียน้ำตา
โดยไม่รู้เลยว่าความจริงเป็นเช่นไร
แต่ฉันก็ยังไม่เคยสำนึกผิด
พยายามทำตัวใกล้ชิดกับเธอเสมอ
แต่เพราะเธอไม่เคยมีฉันในสายตาของเธอ
ฉันจึงได้แต่เพ้อเพียงลำพัง
ต่อมาฉันถึงได้รู้
ว่าทำตัวน่าอดสูมากเพียงไหน
เลยขอแก้ตัวให้เธอได้สมความปรารถนาของหัวใจ
ยอมไปพบใครที่ใจเธอต้องการ
และเล่าเรื่องราวเก่า ๆ ให้เขาฟัง
ฉันคงทำได้แค่นั้นสำหรับการไถ่โทษ
ขอให้เธอเลิกโกรธฉันจะได้ไหม
แต่ความรู้สึกลึก ๆ ของหัวใจ
ยังเธอทั้งที่เธอไม่เคยมีใจให้ก็ตาม
1 เมษายน 2546 16:10 น.
ผู้หญิงไร้เงา
โง่เง่าเหลือจะกล่าว
ถึงได้มีเรื่องราวเหล่านั้น
เรื่องราวที่น่าชิงชัง
เรื่องราวความหลังที่ยังฝังใจ
ก็จะอะไรอีกเล่า
ก็เพราะความหูเบาของฉัน
ที่หลงเชื่อและไว้ใจกัน
จึงโดนเธอหักหลังจนพังทั้งหัวใจ
พอมาถึงตรงจุดนี้
เธอคนดีที่เคยชิดใกล้
บอกเพียงว่าหลงเผลอไป
มีหัวใจให้ใครอื่นไปดูแล
แล้วตัวฉันเหล่าตัวฉัน
คนที่เธอเคยให้ความสำคัญอันยิ่งใหญ่
คนที่เธอเคยบอกรักหมดหัวใจ
คนที่เธอเคยให้ความจริงใจตลอดมา
เธอเอาฉันไปอยู่ที่ไหน
ทำไมเธอไม่เคยมาหา
บอกกล่าวเล่าเรื่องราวที่เกิดขึ้นมา
เพื่อให้เวลาฉันทำใจ
แต่นี่ฉันมารู้เอาตอนจบ
ตอนที่ฉันพบเธอกับเขา
ตอนที่ฉันเป็นได้แค่เพียงเงา
หาใช่ เรา เหมือนก่อนเคย
เธอรู้ไหมว่าฉันเจ็บ
มันกักเก็บเป็นบาดแผล
ปวดร้าวเกินใครจะเหลียวแล
เพราะรักแท้ฉันมอบให้เธอ
Calendar
Lovers
6 คน เลิฟผู้หญิงไร้เงา
หน้าส่วนตัว
768
