10 มีนาคม 2548 21:31 น.
ผู้หญิงไร้เงา
เจ็บนะ...เหลือคณา
เมื่อเธอลา..ไม่มาใกล้
เจ็บนะ...เจ็บดวงใจ
เมื่อเธอให้..รักไม่จริง
เจ็บนะ..เจ็บเหลือเกิน
เมื่อเธอเมิน..ไม่มองหญิง
เจ็บนะ..รักถูกทิ้ง
แถมได้สิ่ง..ไม่จริงใจ
เจ็บนะ..เจ็บเหลือหลาย
ไม่สบาย..แล้วรู้ไหม
เจ็บนะ..เจ็บหทัย
ที่เธอไกล..ไม่มาเจอ
เจ็บนะ..เจ็บยิ่งนัก
เมื่อมีรัก..แล้วต้องเก้อ
เจ็บนะ..คำรักเธอ
ที่แค่เผลอ...เอ่ยออกมา
เจ็บนะ..กับรักลวง
ฉันช้ำทรวง...ยามห่วงหา
เจ็บนะ..เมื่อเธอลา
แถมน้ำตา..เต็มบ่าใจ
เจ็บนะ..จนขื่นขม
ร้าวระทม..และหวั่นไหว
เจ็บนะ..เจ็บข้างใน
แต่ทำไม...ไม่ลืมเธอ
9 มีนาคม 2548 21:47 น.
ผู้หญิงไร้เงา
โอ๊ยเจ็บปวดเหลือหลายในตอนนี้
เมื่อได้ฟังคำคนดีที่ห่วงหา
บอกว่าเรากะล่อนอ่อนระอา
ชอบยั่วเหย้าเหลือคณาพาปวดใจ
จึงต้องมาบอกกล่าวเล่าชี้แจ้ง
ให้แสดงความจริงกว่าสิ่งไหน
ที่ตอบตามความเอ่ยเผยความนัย
มาจากใจดวงจริงที่หญิงมี
ใช่กะล่อนปลิ้นปล้อนหลอกหลอนจิต
แต่เฝ้าคิดจริงใจไม่หน่ายหนี
แล้วเมื่อไหร่จะเชื่อใจในวจี
ว่าทุกคำที่มีกลั่นจากใจ
หรือต้องการหลักฐานพยานฝัน
ถึงจะเชื่อความผูกพันไม่หวั่นไหว
บอกซิจ๊ะคนดีที่ห่วงใย
จะให้ทำอย่างไรถึงจะเชื่อ อิอิ
8 มีนาคม 2548 21:57 น.
ผู้หญิงไร้เงา
มีหนุ่มสาวชาวกรุงมุ่งสู่ป่า
ไปเที่ยวไพรพนาหาสุขสันต์
แต่เกิดหลงทางไปในไพรวัลย์
จนไม่อาจกลับกันทันเวลา
จึงต้องหาที่พักหลับอาศัย
แล้วก็เจอนั่นไงที่ในป่า
เป็นบ้านของตายายจึงได้มา
ขออาศัยสักคราเพื่อค้างคืน
ฝ่ายตายายให้ทันทีใจดีมาก
แถมยังบอกหลายหลากหากสดชื่น
เจ้าจะอยู่กันต่อพอมะรืน
ค่อยกลับคืนก็ได้ใจยินดี
แถมยังนำข้าวปลาและอาหาร
ให้เป็นทานน้ำใจไหลล้นปรี่
ด้วยคิดว่าเจ้ามาใกล้ในชีวี
เหมือนเจ้านี้เป็นลูกหลานมานานวัน
ซึ่งหลังทานอาหารไม่นานนัก
หญิงสาวต้องคิดหนักเอาแล้วฉัน
ต้องขอตัวก่อนยายเดี๋ยวไม่ทัน
ขอไปเก็บดอกไม้นั้นในทันที
ส่วนฝ่ายยายได้ยินไม่สิ้นเสียง
สื่อสำเนียงความห่วงใยไม่หลีกหนี
จะไปช่วยเจ้าเก็บกำนำมาลี
แต่ไม่ทันหญิงวิ่งรี่เหมือนหนีไป
ส่วนฝ่ายชายหนุ่มนั้นหันบอกตา
ขอเวลาเข้าไปในป่าใหญ่
จะไปยิงกระต่ายให้ไกลไกล
ตาจึงบอกเร็วไวฉันไปช่วย อิอิ
Calendar
Lovers
6 คน เลิฟผู้หญิงไร้เงา
หน้าส่วนตัว
1268
