17 ธันวาคม 2548 00:39 น.
ผู้หญิงไร้เงา
ตั้งแต่เด็กจนถึงปัจจุบัน
ฉันยอมรับนะว่าฉันชอบ...
...ถ้าหากจะมีใครมายื่นตุ๊กตาให้ฉันสักตัว...
แน่หละ...ไม่ว่าตุ๊กตาตัวนั้นจะตัวเล็ก...
หรือใหญ่...
จะสีอะไร...
จะมีรูปร่างหน้าตาเป็นอย่างไร...
ฉันบอกได้คำเดียวว่า....ขอให้เป็นตุ๊กตาเถอะนะ....
ฉันเอาหมด....
หากใครจะให้...
แถมฉันยังรักคนให้เพิ่มเป็นทวีคูณ ^ - ^
แต่รู้ไหม นะเวลานี้....
...ฉันก็ยังมีความรู้สึกอยากได้ตุ๊กตาเหล่านั้น
แต่ฉันไม่ต้องการ.....ได้มันมาอีกแล้วหละ
เพราะอะไรนะหรือ????
เพราะตุ๊กตาในห้องของฉัน
มีคนให้มามากมาย...
แต่ไม่เคยมีคนใดเลย...
...ที่ได้อยู่ใกล้ชิดฉัน หลังจากให้ตุ๊กตามานะซิ
เช่น คุณลุงที่ฉันรัก....
ซึ่งตอนนั้นฉันบอกว่า ฉันอยากได้ตุ๊กตาสักตัว
...ท่านก็ใจดีพาไปซื้อให้ สุดท้ายหลังจากฉันได้ตุ๊กตาของท่านไม่นาน
ท่านก็ประสบอุบัติเหตุ...
และจากฉันไป
พอต่อมา ญาติห่าง ๆ ของฉันคนหนึ่ง ซึ่งตอนนั้นฉันยังอยู่ในช่วงวัยรุ่น
ฉันอยากตุ๊กตา ใช่ ๆ ตุ๊กตาอีกแล้ว
พี่จ๋า...
ซื้อตุ๊กตาให้น้องหน่อยซิ
นะ นะ ตุ๊กตาหมีสีดำที่มีลูกน้อย ๆ ด้วยนะ มันน่ารักมาก
นะ นะ พี่ ซื้อให้น้องหน่อย....
น้องอยากได้....
ซึ่งแน่นอน ฉันก็ได้อีกตามเคย
และ เพียงไม่นาน
พี่เขาก็จากฉันไปอย่างไม่มีวันเก่า
เมื่อพี่เขาขับรถประสบอุบัติเหตุพุ่งชนข้างทาง
และสุดท้ายซึ่งฉันอยากให้เป็นคนสุดท้ายจริง ๆ
ที่ต้องจากฉันไปอย่าไม่มีวันกลับหลังจากที่ให้ตุ๊กตาฉัน
...
...ซึ่งคนนี้เป็นคนที่ฉันผูกพันและรักมาก
และก็ไม่ใช่ใครที่ไหนหรอก
แฟนของพี่สาวของฉันเอง
ซึ่งพี่เขาเป็นคนที่รักฉันมาก
ตามใจฉันทุกอย่าง
ฉันอยากได้ตุ๊กตาหมาที่เห่าได้
คุณคิดว่าเขาจะซื้อให้ฉันไหมหละค่ะ???
แน่นอน พี่เขาไม่มีวันปฏิเสธแน่...
....ใช่ค่ะ เขาซื้อตุ๊กตาตามที่ฉันต้องการให้....
และผลสุดท้ายก็เหมือนเคย
พี่เขาประสบอุบัติเหตุ โดนรถชนตาย
และเหตุการณ์เหล่านี้
ยังไม่รวมถึงเจ้าของตุ๊กตาตัวอื่น
ที่ฉันผูกพันและรักใคร่
ได้ห่างหายจากฉันไป
ฉันจึงได้รู้ว่า....
หากฉันอยากจะได้ตุ๊กตาสักตัว
ฉันจะไม่ร้องขอจากใคร
ฉันจะซื้อมันด้วยเงินของฉันเอง
เพราะฉันกลัวเหลือเกิน....
กลัวคนที่ให้ตุ๊กตาฉัน
จะห่างหายหรือตายจากเหมือนที่ผ่านมา
และหากฉันทำได้
...ฉันอยากจะย้อนเวลากลับไป
....คืนตุ๊กตาให้พวกเขาเหล่านั้น
เพื่อให้เขาเหล่านั้นกลับมาอยู่กับฉันเหมือนเดิม.....
25 สิงหาคม 2548 10:35 น.
ผู้หญิงไร้เงา
ในห้องสี่เหลี่ยมเล็ก ๆ เวลาค่ำ
คงไม่มีอะไรจะทำได้มากนัก
นอกจาก ดูทีวี เล่นเน็ต หรือฟังเพลง
แต่ฉันไม่อยู่ในอารมณ์ที่จะทำสิ่งเหล่านั้นได้เลย
โอ๊ย ไม่รู้เป็นอะไร ????
เหงาจังในคืนนี้
ว่าแล้วก็เดินไปนอกบ้าน หาดาวมองสักสองสามดวง
ถ้ามีให้เห็น ก็คงจะดีนะ
แต่แล้วดาวเอ่ย
เจ้าหายไปไหนหมดนะ ไม่เห็นสักกะดวง
มีแต่ฝนที่หล่นโปรยลงมา
จนไอแห่งความเย็นกระทบเข้ากับร่างกาย
กลับเข้าห้องดีกว่า
ไม่รู้จะไปไหนดี
เหงา ๆ ความรู้สึกในใจ
บอกตัวเองได้เท่านั้น
ไม่รู้ซิ ไม่รู้ว่าตัวเองเป็นอะไรด้วยซ้ำ
คืนนี้ ทำไมความเหงากระหน่ำลงกลางใจได้ขนาดนี้
และในที่สุด
ฉันก็เลยเลือกที่จะฟังเพลงเป็นกิจกรรมหลัก
และเพลงที่ฉันฟัง
ก็เป็นเพลงนี้
http://music.kapook.com/newmusicstation/play.php?id=4672
แถมฟังคนเดียว ฉันก็ยังเหงาอยู่ดี
ฉะนั้นมาฟังเป็นเพื่อนฉันหน่อยเป็นไร
1 กรกฎาคม 2548 12:04 น.
ผู้หญิงไร้เงา
...รู้สึกเหงากันบ้างไหม
รู้สึกเหนื่อยกันบ้างหรือเปล่า
ไม่รู้นะ...
แต่คิดว่าคงมีหลายคน
คงรู้สึกเหนื่อย
สับสน???
อ้างว้าง !!!
และคงมีหลายคนที่ท้อ
ผิดหวังและนั่งเศร้า
รวมไปถึงอีกหลายคน
ที่กำลังอารมณ์ดี
สุขสันต์กับวันฟ้าใส
แต่ไม่ว่าคุณจะอยู่ในอารมณ์ไหนกันก็ตามแต่....
วันนี้เราอยากเป็นเจดี โอ๊ย ไม่ใช่ ดีเจตั้งหากหละ
เราอยากเปิดเพลง
และถ่ายทอดความรู้สึกผ่านเนื้อเพลงนี้
ฉะนั้น มาฟังเพลงกับฉันไหม
ฟังซิ...
ฉันมีเพลงเพลงหนึ่ง
อยากบรรเลงให้เธอฟัง
ฟังนะ
ฟังเพลงที่
บรรเลงความรู้สึกที่มี
เพลงนี้ไง....
http://music.kapook.com/newmusicstation/play.php?id=4053
10 มิถุนายน 2548 23:44 น.
ผู้หญิงไร้เงา
พี่ค่ะ เราเลิกกันนะ...
เป็นคำขึ้นต้นของการคุยโทรศัพท์ในวันหนึ่ง
ซึ่งเป็นวันที่ฉันร้าวรานใจมาก...
ใครจะรู้หละว่า........
คนที่ฉันกำลังบอกเลิกอยู่ในขณะนี้
จะเป็นผู้ชายคนเดียวกับที่ฉันรักมากที่สุดในชีวิต
แต่ฉันก็จำเป็นต้องบอกเลิก บอกทั้งที่
ฉันมั่นใจว่า .....
ฉันรักเธอ รักมากกว่าใคร และจะรักตลอดไป
ซึ่งเธอเองก็คงจะงงไปเหมือนกันว่า เกิดอะไรขึ้น ???
ทำไมสิ่งที่ผ่านมา ความห่วงหา ห่วงใยที่มีให้กัน...
จึงทำให้เกิดเหตุการณ์อย่างนี้ได้
และในที่สุดหลังจากที่เธอเงียบไปนาน
เธอก็เอ่ยถามฉันสั้น ๆ
ทำไม....????
น้องเสียใจค่ะพี่
ว่าไง แล้วทำไมต้องเลิกกัน บอกเหตุผลมาหน่อยซิ
พี่ไม่เข้าใจ เกิดอะไรขึ้น
น้องมีคนอื่นค่ะ
แต่น้องรักพี่นะค่ะ และจะยังรักพี่เสมอ
แล้วทำไมเราต้องเลิกกัน
แล้วพี่จะให้น้องเอาเขาไปไว้ที่ไหนหละค่ะ
เขามาทางไหนก็ให้เขากลับไปทางนั้นซิ
ทำไมต้องไปสนใจเขา หรือน้องรักเขา
ไม่ค่ะ น้องยังยืนยัน น้องรักพี่ และจะรักตลอดไป
แต่....น้องเป็นคนที่พาเขาเข้ามาในชีวิต น้องต้องรับผิดชอบค่ะพี่
เพราะระหว่างที่พี่ไม่อยู่มีคนมาชอบน้องค่ะ
ซึ่งเขาเป็นแฟนเพื่อนน้องเอง ตอนนั้นน้องไม่รู้จะทำอย่างไรดี
เผอิญพี่เขามาจากต่างจังหวัด น้องก็เลยยืมตัวเขามากัน
แต่ไป ๆ มา ๆ เขากลับมาสารภาพกับน้องว่า
เขาชอบน้อง และช่วงนั้นพี่ก็หายไป น้องขอโทษค่ะ
สำหรับทุกอย่างที่เกิดขึ้น พี่อย่าเสียใจเลยนะค่ะ ลืมน้องซะ
แล้วพี่หละ น้องไม่ห่วงพี่เลยหรือ
ทำไมน้องต้องเลือกเขา บอกมาตรง ๆ ดีกว่า
เขาไม่มีอะไรเลยค่ะ ไม่ว่าจะเป็นทรัพย์สินหรืออะไรก็ตามแต่ที่ควรมี
แต่พี่ พี่มีทุกอย่างพร้อมแล้ว การจะขาดน้องไปสักคน พี่คงไม่เป็นไร
น้องคิดอย่างนั้นหรือ....???
ถ้างั้น......ถ้าพี่ไม่มีอะไรเลยหละ น้องจะเลือกพี่แทนเขาคนนั้นไหม
พี่ค่ะ ความจริงก็คือความจริง มันไม่ใช่ความฝันนิค่ะ
พี่มีทุกอย่างไม่ว่าจะเป็นบ้าน รถ หรือทรัพย์สิน พี่อยู่ได้โดยไม่มีน้อง
แต่เขาซิค่ะ เขาจะอยู่อย่างไร ในเมื่อเขาไม่มีอะไรเลย
แล้วจะให้น้องทิ้งเขาไปหรือค่ะ น้องทำไม่ได้หรอกค่ะ
พี่อย่าโกรธน้องเลยนะค่ะ ลืมน้องซะ ถือเสียว่าเราไม่ใช่คู่กันนะค่ะ
แล้วฉันก็วางสาย ฉันทนไม่ไหวแล้ว ที่จะได้ยินเสียงเธอร้องไห้ ฉันรู้เธอกำลังปวดใจ
เพราะหลังจากนั้น หลายครั้งที่เธอโทรศัพท์เข้าบ้านฉัน
เธอมีแต่เสียงที่สั่นเครือ.......
ฉันก็ได้แต่......
ขอโทษ ๆๆๆๆๆ ....
ฉันบอกทุกครั้งที่ได้ยิน ฉันรู้
เธอเสียใจมาก เพราะไม่งั้นเธอคงไม่ดื่มเหล้าเมาชนิดหัวลาน้ำ จนเกิดอุบัติเหตุ
แต่ฉันก็เหมือนคนใจดำหนักขึ้นไปอีก
เพราะแม้แต่การไปเยี่ยมเธอ ฉันยังไม่ทำ
ทั้งที่ฉันอยากทำมากที่สุด แต่ฉันก็ไม่เคยไปหาเธอเลยสักครั้ง
จนเธอหายดี แล้วก็โทรมาหาฉันเอง
.ซึ่งเพราะฉันรู้ ญาติพี่น้องของเธอไม่พอใจมาก
ที่เธอต้องเป็นแบบนี้
และสาเหตุมาจากผู้หญิง นั่นก็คือฉัน
ฉันไม่เคยภูมิใจ หรือดีใจเลย และที่สำคัญฉันเสียใจมาก
เมื่อรู้จากหลานชายเธอว่า เธอพยายามสร้างเนื้อสร้างตัว
เพื่อกลับมาใช้ชีวิตคู่อยู่กับฉัน เธอเตรียมทุกอย่างไว้พร้อมแล้ว
เหลือแต่การสู่ขอ และฤกษ์งาม แต่สุดท้ายมันก็พังทลาย
เพราะฉัน เพราะฉัน เพราะฉันจริง ๆ ด้วย
ฉันขอโทษ และนั่นเป็นสิ่งที่ฉันเสียใจที่สุดในชีวิต
และเหมือนกรรมจะตามทันฉันแล้วมั้ง
เพราะตอนนี้เขาคนนั้นก็ได้ทิ้งฉันไปแล้วเหมือนกัน
แต่จริง ๆ แล้ว แปลกจัง ฉันไม่รู้สึกเสียใจเท่าเราสองคนต้องเลิกกัน
และอยากจะบอกเธอเหลือเกินว่า
ฉันไม่เคยเสียใจที่ต้องเดียวดาย...
แต่ฉันเสียใจมากมายที่ทำให้เธอได้...มีน้ำตา
4 มิถุนายน 2548 16:42 น.
ผู้หญิงไร้เงา
http://www.thaipoem.com/forever/ipage/story5252.html
*-*ไม่มีอะไรค่ะ เพียงแต่อยากให้ดู เพราะคิดว่าเพื่อนบางคนยังไม่ได้เห็น เนื่องจากช่วงที่ลงเป็นช่วงที่สมาชิกไม่อยู่พอดี ก็เลยอยากให้ดูไงค่ะ อิอิ-*-*
*-* หากใครจะฝากคอมเม้นท์ เชิญในหน้าคนเมืองลิง หรือพี่จ๋อจ๋าได้เลยนะคะ ขอบคุณทุกคนทุกท่านค่ะ อิอิ*-*
Calendar
Lovers
6 คน เลิฟผู้หญิงไร้เงา
หน้าส่วนตัว
1441
