29 ธันวาคม 2548 10:50 น.
ฝันหวาน
เธอเคยรู้สึกอะไรบ้างไหม
กับการทิ้งใครคนหนึ่งให้ร้องไห้
แล้วอยู่กับใครอีกคนด้วยความสุขที่เธอมักบอกเสมอว่าฝืนใจ
และกับฉันที่เธอบอกว่ารักแต่ไม่เคยอยากใช้เวลาร่วมกัน
เธอเคยรู้สึกตัวบ้างไหม
การกระทำกับคำพูดเธอที่ให้มาสวนทางเปลี่ยนผัน
รักภาษาอะไรที่ไม่เคยใส่ใจดูแลกัน
แล้วต้องฝืนใจมากไหมกับการใช้ชีวิตกับคนนั้นที่เธออ้าง
ว่าแค่สงสาร...และอยู่ด้วยไปวันๆเท่านั้นเอง
บอกคำถามสุดท้ายของฉันได้หรือเปล่า
ก่อนที่เรื่องเราจะจบลงที่เดิมอย่างคว้างเคว้ง
เธอกับเขาอยู่ด้วยกัน...ส่วนเกินอย่างฉันสมควรไปเอง
คงต้องพอเสียทีกับความรักที่ฉันคิดเองเออเอง....ว่ามีจริง
29 ธันวาคม 2548 10:45 น.
ฝันหวาน
ต่อให้พยายามฝืนเท่าไหร่
ก็ดึงหัวใจเธอออกมาจากเขาไม่ได้
ต่อให้รักมากมายแต่จะมีความหมายอะไร
ในเมื่อหัวใจเธอไม่ได้มีไว้เพื่อให้กัน
ฝืนไปก็คงเหนื่อยเปล่า
เธอให้เขาเป็นหนึ่งเดียวที่มากค่าความสำคัญไม่มีฉัน
เธอไม่เคยรักไม่เคยห่วง....ไม่ผูกพัน
จะทำอะไรได้...กับคนที่ไม่มีหัวใจไว้เพื่อให้กัน...อย่างเธอ
29 ธันวาคม 2548 10:42 น.
ฝันหวาน
เธอคือ...เจ้าชายในฝัน.
เธอคือคนสำคัญที่ฉันเฝ้าคอยหา
เธอคือคนที่ตามหาตลอดมา
แต่วันนี้ถึงแม้เธอจะอยู่ตรงหน้าฉันก็ทำได้แค่มอง
ก็เพราะเธอคือคนในฝัน
ที่ฉันไม่มีวันได้สัมผัสตัวตนหรือได้เป็นเจ้าของ
ทำได้ดีที่สุดคือการแอบรัก...และคอยเฝ้ามอง
เพราะวันนี้เธอมีแล้วคนจับจองครองหัวใจ
นอกจากการทำใจ
ฉันก็ทำอะไรไม่ได้มากไปกว่านี้ใช่ไหม
ความรักสร้างความสุขขณะเดียวกันก็ทำให้ร้าวรานใจ
เพราะเป็นความรักข้างเดียวที่ได้ฝันไป...ไม่มีวันเป็นจริง
หน้าส่วนตัว
1954
