7 กันยายน 2551 20:29 น.
ฝากฝัน
พลิ้วลมไหวไพรกรุ่นละมุนหอม
แว่วเพลงกล่อมห้อมใจกอไผ่สี
ผีเสื้อบินถวิลหวนมวลมาลี
ประหนึ่งมีเวทย์มนต์มาดลใจ
สวยบุหงาสง่างามยามลมล้อ
ปีกลออทอระยับรับลมไหว
ฉวัดเฉวียนเวียนวนค้นราวไพร
ด้วยหัวใจใฝ่ฝันวันรื่นรมย์
ดั่งดอกไพรไหวแต้มแซมพฤกษา
ถวิลหาเสรีที่สุขสม
ปีกสีเหลืองเรืองรองยามต้องลม
อัศจรรย์พลันระดมขย่มเมือง
เจ้าปีกอ่อนร่อนสู่ไทยคู่ฟ้า
จากพนาป่าหรูเคยฟูเฟื่อง
ร่วมปีกร้อยถ้อยวจีผีเสื้อเมือง
ทอสีเหลืองเรืองรุ่งดั่งรุ้งทอง
ปีกจะช้ำกล้ำกลืนยังฝืนสู้
ให้โลกรู้อสุราอย่าผยอง
มวลประชามหาชนล้นเนืองนอง
ประสานเสียงกึกก้อง...ต้องออกไป...ออกไป...
ฝากฝัน
๗ กันยายน ๕๑
1 กันยายน 2551 20:28 น.
ฝากฝัน
ผู้ร้อยรักอักษราภาษาศิลป์
ร่ายกวินบทกวีมณีสวรรค์
ดั่งดนตรีกล่อมใจจากไพรวัลย์
หฤหรรษ์เริงร่าช่ออักษราลี
เธอคือครูผู้เพียรเสถียรศิษย์
นิรมิตจิตใฝ่ในทุกที่
เสมือนเพื่อนเตือนย้ำให้ทำดี
ดั่งพฤหัสบดีแห่งดรุณ
ญิบสวัสดิ์ภัทรบทมาส
อภิชาตมาตรว่ามาเกื้อหนุน
ทุกเทพไท้ทั่วล้าเกื้อการุณย์
ช่ออักษราลีอิ่มอุ่นตลอดกาล
ให้ครอบครัวสดใสอุ่นไอรัก
วิถีมรรคเกิดค่ามหาศาล
นิราศทุกข์โรคามิมาพาล
มีรักมั่นยืนนานนิรันดร
ฝากฝัน
๑ กันยายน ๒๕๕๑
กวิน = ดีงาม
พฤหัสบดี = เทพที่เป็นครูของเทวดา
ญิบ = สอง
ภัทรบทมาส = เดือนอันมีพระจันทร์เพ็ญเสวยฤกษ์ คือ เดือนสิบตกราวเดือนกันยายน
30 สิงหาคม 2551 08:11 น.
ฝากฝัน
อย่ากังวลเกินไปไทยวันนี้
ดั่งเป็นฝีปวดร้าวเศร้าหนักหนา
จำผ่าตัดเปิดช่องหนองออกมา
แม้จะเสียน้ำตาก้มหน้าทน
เพราะก้อนหนองกองรายอยู่ใต้หนัง
จะยืนนั่งชังปรวดปวดขุมขน
แตะไม่ดีสีไม่ได้ทุรายทุรน
มิอาจทนอยู่ได้ให้แตกเอง
หรือให้ยืนฝืนยิ้มกริ่มในหน้า
ทำทีท่าพักผ่อนแกล้งนอนเขลง
แสร้งผิวปากทำนองร้องบรรเลง
เพียงแค่เกรงใครรู้ตูระบม
เพียงเอามีดกรีดลงตรงหัวฝี
เอานิ้วชี้แม่มือยื้อขย่ม
เค้นให้รอบขอบทรงเป็นวงกลม
หนองถล่มทะลายหายปวดพลัน
เอาสาบเสือเจือปูนมาพูนพอก
สามวันดอกแผลหายสบายฉัน
จะเดินเหินเพลินใจก็ไปกัน
ดีกว่าหมั่นประคองหนองเจ้ากรรม
หากไตรงค์คงเปื้อนเกลื่อนเน่าเหม็น
มิอาจเด่นดูสวยเสียด้วยซ้ำ
หากช่วยซักถักซ่อมยอมกระทำ
กระด่างดำหลุดหายสบายตา.......(กว่ามั๊ย)
ฝากฝัน
๒๙ สิงหาคม ๒๕๕๑
(เร่งเขียนกลอน...บอกบางใคร..ก่อนไปชุมนุม....บาย..รักนะ..จุ๊บ ๆ)
29 สิงหาคม 2551 16:45 น.
ฝากฝัน
คืนฟ้าพร่ำฉ่ำฝนเธอทนหนาว
แม้หมู่ดาววาวมณียังหนีหน้า
ทมิฬมารหว่านล้อมพร้อมศาตรา
เธอยังกล้าท้าทายจนพ่ายไป
คล้องแขนเรียวเกลียวแน่นดังแผ่นผา
คือศรัทธากล้ามั่นไม่หวั่นไหว
กำแพงคนท้นแรงกำแพงใจ
หวังกำชัยไทยพ้นโจรปล้นเมือง
เถิดพี่น้องผองไทยในแหล่งหล้า
เปล่งศักดาพาไทยให้ลือเลื่อง
ทุรชนปล้นไทยไปเนืองเนือง
หากสุชนทนเปลืองอยู่เนืองนอง
จงร่วมกันฟันฝ่าหาจุดหมาย
ทั้งหญิงชายรายเรียงเคียงสนอง
แผ่นดินไทยไม่ใช่ให้โจรครอง
พวกเขาจ้องมองทรัพย์งับแดนไทย
เธอเหนื่อยล้าลาแรงสุดแข็งขืน
ยังทนฝืนยืนมั่นถึงวันไหน
อีกกี่วันนั้นหนาจึ่งคว้าชัย
รอเพื่อนไทยไปช่วยด้วยอีกแรง
นั่นธงไทยไสวรายอยู่ปลายเสา
สะท้อนเงาเฉลางายยามพรายแสง
สะบัดพลิ้วริ้วขาวน้ำเงินแดง
หากใครแย่งแบ่งไปไทยฤายอม
ฝากฝัน
๒๙ สิงหาคม ๒๕๕๑
พรุ่งนี้วันเสาร์....เจอกันที่ตึกไทยคู่ฟ้า..มั๊ย .....พี่น้องงงงง
28 สิงหาคม 2551 01:27 น.
ฝากฝัน
โอ้..อนาถนักหนักหนาน่ารัดทด
เรียกกบฏนักสู้คนกู้ชาติ
แต่ฉ้อฉลปล้นหนีคนขี้ขลาด
กลับประกาศเชิดชูอุ้มบูชา
คือบทเรียนครั้งใหญ่ในชีวิต
หากจะคิดการใหญ่ในภายหน้า
ต้องฉลาดปราดเปรื่องเรืองวิชา
สร้างทาสมากอดเท้าทุกก้าวเดิน
ประเทศนี้มีทาสอยู่หลายหลาก
เพียงอ้าปากเงินยัดหยุดขัดเขิน
จะกอบโกยอย่างไรก็เพลิดเพลิน
เขาจะเดินเคลียร์ทางทุกย่างตีน
ในบางทาสปราดเปรื่องการเมืองชั่ว
เงินฟาดหัวกลัวขลาดจนขาดศีล
เหวนรกหมกไหม้กล้าป่ายปีน
ให้จูบตีนยังได้ใช้คำเดียว
เมื่อมีเงินมีทาสฉลาดล้ำ
จะระยำอย่างไรไม่หวาดเสียว
ทาสรับใช้นายชั่วตัวเป็นเกลียว
ฝากฝันเอ๋ยขี้เยี่ยวยังหอมเลย
เมื่อมีเรื่องมีราวก็ก้าวหนี
หลายหลายที่ไปก่อนนอนเฉยเฉย
ทาสทำงานแก้ไขไปอย่างเคย
รอเวลาล่วงเลยค่อยกลับมา
กลัวอะไรนักสู้พวกกู้ชาติ
มีอำนาจทาสใช้ได้นี่หนา
กบฏไงไปยัดข้อหามา
ทาสขี้ข้าทั้งหมดต้องจดจำ
ปล่อยให้ก่อล่อให้หลงเข้าวงล้อม
แกล้งให้งอมย้อมให้หม่นชนให้คว่ำ
ยุให้รำตำให้รั่วคั่วให้ดำ
จนถลำติดกับงับเข้ากรง
บทเรียนนี้มีไว้ให้ทุกท่าน
จงสอนลูกปลูกหลานให้ไหลหลง
จะคดงอข้อติดอย่าคิดตรง
ช่วยดำรงความชั่วทั่วแผ่นดิน
ฝากฝัน
๒๗ สิงหาคม ๒๕๕๑
หน้าส่วนตัว
1554
