13 กุมภาพันธ์ 2552 10:34 น.
ฝากฝัน
เอาความฝันปั่นสายเป็นด้ายรัก
แล้วทอถักปักในหัวใจสวย
หยดมาลีคลี่กลิ่นหอมรินรวย
ร่วมกันช่วยปันแบ่งแต่งโลกา
โปรยหัวใจใสกระจ่างต่างสายฝน
ให้เกลื่อนกล่นหล่นพรมห่มผืนหล้า
มอบความรักสลักไว้ใต้เมตตา
ใจกรุณามาใช้มอบให้กัน
หว่านหัวใจใส่ป่าให้หนาแน่น
ทุกแว่นแคว้นแดนด้าวราวสวรรค์
ให้ร่มรื่นตื่นตาน่าอัศจรรย์
หยุดจาบัลย์ผันร้อนโลกผ่อนคลาย
น้ำคงหลั่งพรั่งไหลใสพิสุทธิ์
สัตว์-มนุษย์ดื่มกินสิ้นกระหาย
มิท่วม-แล้งแห้งขอดจนวอดวาย
แรงลมร้ายหายรอดตลอดไป
ส่งหัวใจใสสว่างต่างกระสุน
ดับไฟกรุ่นขุ่นเคืองเรื่องเหลวไหล
ทิ้งอาวุธหยุดสร้างความหมางใจ
กอดกันไว้ให้แน่นทั่วแผ่นดิน
เหลือด้ายหนึ่งซึ่งปักด้วยรักสุด
ดั่งวิมุตหลุดพ้นคนอื่นสิ้น
ทุกรอยเข็มเต็มตื้นชื่นชีวิน
ดวงใจจินต์ถวิลไว้ให้เพียงเธอ
ฝากฝัน
๑๓ ก.พ. ๒๕๕๒
10 กุมภาพันธ์ 2552 13:33 น.
ฝากฝัน
โอ้ดึกดื่นคืนฝันท่ามจันทร์หมอง
เฝ้าเหม่อมองท้องฟ้าคราใจหนาว
ช่างมืดมิดสนิทในไม่มีดาว
อุระร้าวราวแยกแตกละลาย
หัวใจหนอรอรักสักกี่หน
จะต้องทนหม่นใจเมื่อไหร่หาย
ความชอกช้ำซ้ำเติมจะเริ่มวาย
ความโชคร้ายกลายกลับรับข่าวดี
มิอาจผละละทิ้งสิ่งเคยหวง
เป็นดั่งบ่วงห่วงใยไม่อาจหนี
มิอาจผัดตัดรอนกร่อนวจี
แม้ฤดีดิ้นรนหม่นระทม
ต้องทนฝืนยืนสู้ดูสักครั้ง
มิอาจยั้งรั้งกลับกับรักขม
แม้เจ็บปวดรวดร้าวหนาวระบม
จะขอจมล้มซบสงบใจ
ไม่ตัดพ้อต่อว่าถ้าพ่ายรัก
ต้องอกหักสักหนก็ทนไหว
เพราะชาชินสิ้นหวังทุกครั้งไป
จะมีใครไหนหนอพอรักเรา
ณ ที่นี่มีไหมใครคนนั้น
ร่วมสร้างฝันปันใจไล่ความเหงา
หยุดหลงใหลใฝ่หาไล่คว้าเงา
ถ้าเพียงเรารักมั่นสัญญาใจ
ฝากฝัน
๑๑ ก.พ. ๒๕๕๒
6 กุมภาพันธ์ 2552 21:35 น.
ฝากฝัน
ห้วงความฝันวันพรุ่งในทุ่งข้าว
น้ำค้างพราววาววับจับใบสวย
ต้นข้าวอ่อนชอนตอกอกะลวย
ลมระรวยชวยเขียวเคี้ยวนุ่มฟัน
พอรุ่งสางสว่างจ้าเขามาบอก
จะพาออกนอกบ้านไปสานฝัน
เขาชุมนุมรุมล้อมพร้อมหน้ากัน
ให้ตัวฉันตื่นเต้นอยากเห็นจัง
เขาจูงลากจากคอกบอกขึ้นรถ
เอาตะพดกดชี้จี้บนหลัง
โยงจมูกถูกมัดรัดแทบพัง
หยดน้ำหลั่งพรั่งพราวจากเบ้าตา
ยามรถวิ่งยิ่งกระชากจนยากฝืน
ร่างไหลลื่นยืนทรุดสุดอ่อนล้า
ถึงที่หมายคลายใจในชะตา
โผผวาจากรถหมดกำลัง
ฝุ่นตลบพบเพื่อนอยู่เกลื่อนกลาด
คือตลาดวัวควายขายเลหลัง
ยืนงงงันสั่นหน้าละล้าละลัง
ถูกตีหลังรั้งขืนขึ้นอีกคัน
การเดินทางครั้งใหม่หัวใจหวาด
คงถึงฆาตขาดใจไม่ถึงฝัน
ท้องโหยหิวริ้วร้อนมาค่อนวัน
ถึงที่มั่นแห่งใหม่ใจเลื่อนลอย
เพียงเช้าแรกแปลกถิ่นได้กลิ่นเลือด
หัวใจเหือดเผือดหายคล้ายรั่วผล็อย
เห็นโรงเรือนเหมือนดั่งคนนั่งคอย
แอบชม้อยมองกลับลับมีดคม
น้ำตาหลั่งสั่งลาบอกฟ้ากว้าง
มนุษย์ช่างกลับกลอกหลอกให้ขม
หากหลงเชื่อเมื่อไรใจระทม
พลีชีพล้มจมหายใต้คำลวง
ฝากฝัน
๖ ก.พ. ๒๕๕๒
5 กุมภาพันธ์ 2552 01:22 น.
ฝากฝัน
เธอคือครูผู้มุ่งผดุงศาสตร์
เก่งสามารถวาดลายร่ายอักษร
น้ำใจรวยช่วยเหลือเอื้ออาทร
ขออวยพรสุขสันต์วันเกิดเธอ
คือกันนาเทวีศรีสง่า
ผู้หาญกล้าท้าสู้อยู่เสมอ
คนชั่วร้ายหลายหลากมิอยากเจอ
ชอบเสนอคำสอนผ่านกลอนกานต์
ขอพรเลิศประเสริฐสิ้นแผ่นดินนี้
เทพฤทธีเก่งกล้ามหาศาล
ช่วยปกปักรักษาบริบาล
ขอนงคราญผ่านโศกและโรคภัย
ให้มั่งมีศรีสุขในทุกศก
ดั่งไทรดกนกกาได้อาศัย
ศัตรูร้ายกรายมาย่อมปราชัย
เหล่าผองภัยไกลห่างจากร่างกาย
ให้เพื่อนพ้องน้องพี่มีความรัก
ลูกน้องภักดิ์รักมากมิจากหาย
ลูกหลานคุ้มอุ้มชูไม่ดูดาย
มิตรสหายรายล้อมขอน้อมใจ
ฝากฝัน
๕ กุมภาพันธ์ ๒๕๕๒
3 กุมภาพันธ์ 2552 09:49 น.
ฝากฝัน
ความเป็นมา ว่าใจอ่อนไหวนัก
คนเคยรักมักพรากตีจากหนี
ต้องตรอมตรมอารมณ์หมองครองฤดี
สมควรที่มีรักอีกสักครา
วัตถุประสงค์ คงหวังรักครั้งนี้
ฟื้นวิถีชีวันอันแรงกล้า
ร่วมร้อยเรียงเคียงฝันมั่นศรัทธา
ให้สมค่าว่ารักและภักดี
เป้าหมายหลัก รักแท้แต่เพียงเจ้า
มิต้องเศร้าเฝ้าปองจนหมองศรี
และสัตย์ซื่อถือถ้อยร้อยวจี
ทุกวลีที่พร่ำคำสัญญา
ดำเนินการ ผ่านกลอนอักษรหวาน
ให้ซาบซ่านจากใจส่งไปหา
คอยห่วงใยไถ่ถามตามเวลา
แล้วบอกว่ารักเธอเสมอใจ
งบประมาณ บ้านรักสักหนึ่งหลัง
ปลูกบนฝั่งวังทองอันผ่องใส
มีสายหมอกดอกไม้ไม่อายใคร
และหัวใจใสแกร่งมาแต่งเติม
ผลที่วาดคาดว่าจะได้รับ
ยามตกอับกลับมีที่รักเสริม
ลืมชีวิตผิดพลั้งจากดั้งเดิม
แล้วจักเริ่มตนใหม่ให้จีรัง
ฝากฝัน
๓ กุมภาพันธ์ ๒๕๕๒
หน้าส่วนตัว
1950
