9 กุมภาพันธ์ 2548 23:00 น.
พระจันทร์สีดำ
...มีดีกรีเป็นนักเขียน...
แต่ไม่ใช่เซียนแต่งเรื่องตอแหล
แค่เขียนความจริงจากที่โดนรังแก
ไว้ตีแผ่..ให้หลายคนเข้าใจ
~~~~~~~~~~~~
..ทนไม่ได้..ถ้าใครเข้าใจผิด..
โผงผางไปนิด..ก็คิดว่าผู้ชายคนนี้ร้าย
พูดตรงเกินไป..ก็ว่าไร้ยางอาย
แต่คงด้านไม่ถึงครึ่งของ..หญิงร้าย..ที่ปั้นน้ำเป็นตัว
29 พฤศจิกายน 2547 03:53 น.
พระจันทร์สีดำ
..เป็นได้มากกว่าที่เธอคิด..
เห็นหน้าจืดสนิท..อย่าคิดว่าหมู
ตกลงคบฉัน..ทิ้งกันละน่าดู
ก็รู้กันอยู่ -*- ว่าฉันจริงจัง
..บูชาความรักเป็นที่หนึ่ง..
ถ้าเธอจริงไม่ถึงครึ่ง..ก็อย่าได้หวัง
จะเล่นๆรักๆรู้จักฉันดีพอหรือยัง
-*-..ถามตัวเองอีกครั้ง..-*-
รู้ตัวหรือยังว่าเล่นกับใคร
29 พฤศจิกายน 2547 03:46 น.
พระจันทร์สีดำ
..หงุดหงิดไม่มีสาเหตุ..
เห็นภาพทุเรศๆด้วยละมั้ง
ประกอบกับเรื่องที่ได้ฟัง
=||= มันรกรุงรังในหัวใจ =||=
เป็นใคร..ใครไหนจะชอบ
เห็นแฟนลักลอบส่งยิ้มใหญ่
ทำตาหวานกับใครต่อใคร
หนุ่มน้อยหนุ่มใหญ่พิศวง..งงงัน
..อยากมีแฟนเป็นของตัวเอง..
ไม่อยากคว้างเคว้งขาดความเชื่อมั่น
ไม่เอาหรอก แฟนสาธารณะ วันต่อวัน
ไม่ชอบของที่แบ่งปัน..มันสะอิดสะเอียน
29 พฤศจิกายน 2547 03:41 น.
พระจันทร์สีดำ
บุญคุณทดแทน..แค้นต้องชำระ
ยุติธรรมดีนะ..ฉันเห็นด้วย
ไม่ต้องเสียเปรียบ พวกเฮงซวย
ใช้ความรักฉาบฉวย..ไม่จริงจัง
กว่าจะรอให้กรรมตามสนอง
อีกกี่รายที่ต้องร้องไห้บ้าง
อย่ามาพร่ำบอกให้ปล่อยวาง
คนไม่เคย..ไม่มีทางจะเข้าใจ
มันต้องเจ็บด้วยกัน
จะได้รู้ความรู้สึกนั้นทรมานแค่ไหน
แค้นต้องชำระสะสางให้สะใจ
เป็นบาปที่เธอต้องชดใช้..ก่อนหายกัน
29 พฤศจิกายน 2547 03:32 น.
พระจันทร์สีดำ
..ดีใจนะที่ได้รู้จัก..
ขอบคุณ..ที่สอนให้รัก สอนให้หวั่นไหว
ขอบคุณ..ที่ทำให้ช่วงเวลาหนึ่ง ได้ยิ้มทั้งหัวใจ
ขอบคุณ..ที่เคยใส่ใจ แม้จะเป็นเวลาเพียงไม่นาน
O=||=||=||=||=||=||=||=O
..ขอบคุณที่เดินจากไป..
ขอบคุณ..ที่ไม่ถามไถ่ แสดงความสงสาร
ขอบคุณ..ที่สอนตอนจบ บทร้าวราน
แต่จะ ขอบคุณ อย่างเป็นทางการ
ถ้าเธอทำได้..ขอใจฉันคืน
หน้าส่วนตัว
1030
