10 เมษายน 2546 12:33 น.
~~พราวฝัน~~
คิดถึงใครคนนั้น.....
ใครคนนั้นที่ทำให้ความฝันของพราวฝันเริ่มถักทอ.....
ค่อยค่อยสาน...ค่อยค่อยก่อ.......
แต่งเติม..ถักทอ..จนเป็นความฝันอันงดงาม......
คิดถึงความอบอุ่น....
คิดถึงความหอมกรุ่น...แห่งนิยาม
คิดถึง..ท้องฟ้า..ดวงดาว..อันวับวาม...
คิดถึง..ความงาม...แห่งหัวใจสองเราที่มี...........
ขอบคุณ ขอบคุณ..
ขอบคุณ..ที่ทำให้มีความสุขอันเล็กน้อยนี้...
ขอบคุณ..ที่ทำให้ได้พบเธอที่แสนดี.......
ขอบคุณ..นะคนดี...ที่ทำให้พราวฝันได้รู้ว่า ความเจ็บปวดเป็นอย่างไร.......
14 มีนาคม 2546 16:17 น.
~~พราวฝัน~~
แสงดาวพราวพร่างฟ้า
เมฆฝนมาดาวลาหาย
ดาวลับดับลาไป
เหลือโศกร่ำ น้ำตานอง.
ลืมสิ้นกันสิ้นแล้ว
เหลือเพียงแววความหม่นหมอง
กลืนกล้ำ น้ำตานอง
สุดเรียกร้อง เธอกลับคืน.
รู้ไหมใครช้ำเท่า
รู้ไหมเล่า..เศร้าสะอื้น
เสียดายวันวารคืน
หยิบดาวฟ้าใส่มือเธอ
ร่ำร่ำใจร่ำร้อง
ร่ำกู่ร้อง ร่ำร่ำเพ้อ
ร่ำร่ำครวญหาเธอ
ร่ำร่ำไห้ ร่ำร่ำลา..
จะจดจะจำไว้
ครั้งหนึ่งได้เคยพบพา
ลาแล้ว..ยอดปรารถนา
ร่ำลาไกลไปนิรันดร์..
2 มีนาคม 2546 19:18 น.
~~พราวฝัน~~
นอนยิ้มให้กับพระจันทร์...
ในคืนวันอันแสนเงียบเหงา
ไม่มีใครยิ้ม...ให้กับเรา
เราก็เลยยิ้มให้กับพระจันทร์
นอนฝันถึงดวงดาว....
ในคืนฟ้าพราว ในคืนพราวฝัน
ไม่รู้จะยิ้มให้ใคร..เลยยิ้มให้กับพระจันทร์
ไม่รู้จะฝันถึงใครเลยฝันถึงดวงดาว..
22 กุมภาพันธ์ 2546 20:14 น.
~~พราวฝัน~~
แม่มดสาวเหลือน้อย
เฝ้ารอคอยพ่อมดหนุ่ม
ด้วยหัวใจอันร้อนรุ่ม
เมื่อไหร่จะได้เจอพ่อมดหนุ่มเสียที........
เที่ยวเหาะเหินค้นหา
ขี่ไม้กวาดขึ้นฟ้าหาทุกที่
พ่อมดหนุ่มจ๋า...คนดี
อยู่ไหนกันละนี่...อยู่ไหนกัน................
จะให้ขี่ไม้กวาดหาอยู่ใย
จะหลบเร้นซ่อนอยู่ใยกันนั่น
ออกมาเถอะนะ มาพบกัน
ก่อนที่แม่มดอย่างฉัน จะอ่อนแรง..........
เหาะผ่านทะเล ผ่านภูผา
ผ่านตะวันแรงกล้าจ้าส่องแสง
ผ่านเมฆใส ผ่านลมแรง
ผ่านพระจันทร์สีแดง....ยามค่ำคืน.......
จะตามหาพ่อมดหนุ่มจนพบเจอ
ด้วยหัวใจอันล้นเอ่อ ด้วยความฝัน
ด้วยหัวใจที่เข้มแข็ง และมุ่งมั่น
ว่าสักวัน....ฉันจะได้เจอเธอ.............
แม้ว่าฉันจะเป็นแม่มดมีฤทธิ์เดช
ฉันสามารถเป่าเสกได้เสมอ
ด้วยเวทย์มนต์วิเศษที่เลิศเลอ
แต่ฉันจะไม่ใช้กับเธอ ..นะคนดี.
ฉันจะใช้ในสิ่งที่ฉันมีอยู่
คือหัวใจอันมุ่งสู้ไม่ท้อหนี
ฉันจะค้นหาเธอให้เจอนะคนดี
ฉันแม่มดสาวเหลือน้อยคนนี้..จะตามหาเธอ..ทุกวัน...ืทุกวัน.........
22 กุมภาพันธ์ 2546 19:38 น.
~~พราวฝัน~~
ไม่รู้จะคิดถึงใคร เพราะไม่มีใครให้คิดถึง
ไม่รู้จะซึ้งกับใคร เพราะไม่มีใครจะให้ซึ้ง
ไม่รู้จะฝันถึงใคร เพราะไม่มีใครให้ฝันถึง
ไม่รู้จะรักใคร เพราะไม่มีใครให้รักเลย
ชีวิตใยข่างอ้างว้างเดียวดาย
เหลียวแลมองรอบกายอกเอ๋ย
ไม่มีใครเลยนะ ฉันไม่มีใครเลย
ช่างเงียบเหงาจังเลย.ช่างไม่มีใคร
จึ่งเว้าวอนอ้อนจันทร์เจ้าขา
ช่วยส่งใครก็ได้หนา มาให้ได้ไหม
ไม่ว่าเขาคนนั้นจะเป็นใคร
ขอเพียงให้เขามีใจ ห่วงใยกัน
หน้าส่วนตัว
983
