9 สิงหาคม 2548 11:45 น.
พฤหัส กฤษชยรักษ์
เหมือนจะเป็นสามเหลี่ยมแต่ไม่ใช่
ฐานมนโค้งเกินไปแปลกหนักหนา
ต้องโดดเดี่ยวเปลี่ยวเหงาเศร้าอุรา
เฝ้าเสาะหาน้องพี่ไม่มีเลย
จะรวมกลุ่มสี่เหลี่ยมเข้าไม่ได้
สามเหลี่ยมไล่เพื่อนพ้องเขามองเฉย
ทรงกระบอกยิ่งสะดุดสุดภิเปรย
ต้องลงเอยอยู่เดียวเปลี่ยวใจกาย
มองรูปทรงตัวฉันฐานไม่ตรง
เป็นชิ้นส่วนของวงกลมที่หาย
ถ้าตามหาพานพบสบสบาย
คงเข้ากันง่ายดายส่วนเติมเต็ม
อย่าเพิ่งหยุดความคิดเรื่องค้นหา
ตามจนกว่าได้พบประสบเกษม
เติมช่องว่างเข้ากันฝันปรีเปรม
สุขอิ่มเอมวงกลมครบสมบูรณ์
5 สิงหาคม 2548 10:03 น.
พฤหัส กฤษชยรักษ์
แผ่วแผ่วพลิ้วลมครวญป่วนพุ่มพฤกษ์
เมื่อยามดึกหวั่นไหวใจหวีดหวิว
หวาดหวั่นรักปักทรวงล่วงปลิดปลิว
เช่นใบไม้ลอยลิ่วลงซบดิน
สายลมครางสั่งฟ้าจำลารัก
มาทายทักแล้วจากพรากถวิล
ทุกข์ประดังฝังจำติดย้ำจินต์
น้ำตารินหล่นพราวร้าวระทม
หมองหม่นหมองนองน้ำตาครารักจาก
ถึงวันพรากเร่งรุดสุดขื่นขม
เตรียมหัวใจไม่ทันอกอั้นตรม
ร่างแทบล้มดับดิ้นสิ้นลมปราณ
วันพรุ่งนี้มีความหวังเหลือบ้างไหม
หรือปล่อยให้เหว่ว้าถูกพร่าผลาญ
หัวใจรักเหน็บหนาวแสนร้าวราน
ชีพซมซานวอดวายตายทั้งเป็น
13 พฤษภาคม 2548 09:43 น.
พฤหัส กฤษชยรักษ์
ในราตรีสีเศร้าเงาดำมืด
ชีวิตชืดชินชาอารมณ์หลอน
น้ำตาเอ่อคลอเบ้าอยากเว้าวอน
หทัยรอนดั่งชีวิตจะปลิดปลิว
สิ้นเรี่ยวแรงอ่อนไหวใจร้าวหม่น
หมดความสุขทุกข์ทนก่นหวีดหวิว
ทุกเรื่องราวทับถมเป็นแถวทิว
สติแตกแยกริ้วเกินเยียวยา
ชีวิตนี้มีค่าเพียงน้อยนิด
ไม่มีคนใกล้ชิดคอยห่วงหา
อยู่หรือตายมีใครเขานำพา
ถึงเวลาปิดฉากฝากรอยกรรม
ในราตรีสีดำที่คล้ำหมอง
พินิจมองเรื่องหลังพลั้งถลำ
สิ่งเลวร้ายเกินจะนับยับระยำ
ไม่อยากจำติดตรึงถึงนรก
แววนัยน์ตาฝ้าเลือนเหมือนโลกฝัน
ดาวประชันเต็มหน้าน้ำตาตก
ลมหายใจขาดห้วงทรวงสะทก
แน่นหัวอกสิ้นใจเพียงดายเดียว...
12 ธันวาคม 2547 12:55 น.
พฤหัส กฤษชยรักษ์
ผ่านมาพบสบตาพาใจสั่น
ในห้วงฝันวันดีที่สดใส
มิตรภาพตราบสิ้นฟ้าดินกลาย
ความจริงใจให้กันอย่างมั่นคง
คงคิดหวั่นพรั่นพรึงถึงเรื่องหลอก
กระซิบบอกงดงามความประสงค์
ทั้งวันนี้วันไหนใจซื่อตรง
ไม่ลืมหลงเลือนลางทางเคยเคียง
ได้พบแล้วแก้วตาหาจนทั่ว
อย่านึกกลัวห่างหายกลับกลายเสียง
ด้วยวาจามั่นคงตรงสำเนียง
ตั้งใจอยู่คู่เคียงเพียงคนเดียว
ไม่สัญญาสาบานคำหวานลวง
สิ่งทั้งปวงเห็นได้ไม่หวาดเสียว
การกระทำนำชัดมัดแน่นเกลียว
ไม่ลดเลี้ยวแน่นอนเลิกร้อนใจ.....
7 ธันวาคม 2547 12:26 น.
พฤหัส กฤษชยรักษ์
ดวงเดือนกระจ่างฟ้า
หมู่ดารากระพริบไหว
นภาฟ้าแสนไกล
ฤๅมีใครเฝ้ารอคอย
โดดเดี่ยวมองเกลียวคลื่น
เสียงครั่นครื้นละอองฝอย
จันทร์เพ็ญเด่นดวงลอย
กระเพื่อมพร้อยใต้เงาจันทร์
หวังไว้จนใจเผลอ
ว่ามีเธอมาร่วมฝัน
ร่วมรสอัศจรรย์
ริมฝั่งฝันโขดหินงาม
อ้อนออดพลอดคำรัก
แทบกระอักความวาบหวาม
อารมณ์โหมลุกลาม
เกินหักห้ามซาบซ่านทรวง
พายุพัดกระพือ
เสียงอึงอื้อจากแดนสรวง
เมฆปิดมิดเดือนดวง
ฝนโปรยล่วงฝันเปียกปอน
เอมอิ่มชิมชื่นชม
คว้าเพียงลมอารมณ์หลอน
เผาไหม้กองไฟฟอน
คนึงย้อนความโง่งม....
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟพฤหัส กฤษชยรักษ์
หน้าส่วนตัว
1008
