15 มิถุนายน 2555 15:33 น.
พาดกลอน
เธอคือ พลัง...
คือความรักความหวังของคนล้า
คือสายน้ำฉ่ำเย็น ซ่านเซ็นมา
คือทิวาส่องสว่าง กลางดวงใจ
คือเทวดาหัวฟู ในวันก่อน
คือนิทานกล่อมนอนตอนหลับไหล
คือนกการเวกหวานกังวานไพร
คือแสงไฟส่องทางฉันย่างเดิน
คือน้ำตา อาดูร ของวันนั้น
คือคนของวานวันอันนานเนิ่น
ใจฉันแทบแตกดับและยับเยิน
เมื่อเธอเดินทางไกล.....ไม่กลับมา
๑๐ ปีที่หายไป..
ที่ว่าง....
ตรงนี้ยังเป็นที่ของเธออยู่...
15 มิถุนายน 2555 00:07 น.
พาดกลอน
ฉันเดินทาง ยาวไกล ในทางเปลี่ยว
เหลียวฉันเหลียว หาใคร แต่ไม่เห็น
สายลมพลิ้ว ปลิวผ่าน ผิวซ่านเย็น
ทุกหลืบเร้น มีเพียงเสียง.. เงียบงัน
หนทาง...ยัง..อีกไกลไหม
ฉันขอเปลี่ยนเส้นทางใหม่ ได้ไหมนั่น
หรือต้องเดิน ต้องผ่าน ต้องฝ่าฝัน
จึงจะจบ พบกัน ที่ปลายทาง
ปลายทาง..มัน..สำคัญนักหรือ
ปลายทาง..คือ..ที่สุดของความหวัง ?
ปลายทาง..นี้...ใยไร้ซึ่งหนทาง
ปลายทาง...อาจห่าง... แค่ฝ่ามือ
14 มิถุนายน 2555 23:28 น.
พาดกลอน
ใครคร่ำครวญยวนยั่วเมื่อเย็นย่ำ
ใครเฝ้าเพ้อละเมอพร่ำแต่คำหวาน
ใครออดอ้อนให้อ่อนไหวในดวงมาลย์
ใครเอ่ยรักฝากฝัน..ใครกัน....ลืม
14 มิถุนายน 2555 23:17 น.
พาดกลอน
เวลา...
ใครใครใคร่ แสวงหา เวลาไว้
เวลาไม่เคยฆ่าค่าผู้ใด
หากผู้นั้นไซร้ รู้จัก ค่า ของเวลา
ความฝัน..
ใครใคร ก็บอกกัน ว่ามีค่า
บาง ความฝัน ทำให้ เสียเวลา
แต่บางครา สร้างค่า ให้จดจำ..
หน้าส่วนตัว
1943
