17 กรกฎาคม 2547 18:15 น.
พิกุลทอง
หากใจผม บอบบาง เหมือนอย่างแก้ว
คงแหลกแล้ว ด้วยฤทธิ์ ความคิดถึง
หลับตาลง คราใด ใจรำพึง
ผมคิดถึง คุณมาก จากหัวใจ
ยามกินข้าว คราวใด ใจยังคิด
ต้องมีคุณ แนบสนิท อยู่ชิดใกล้
ตาสบตา บอกกล่าว เล่าความนัย
ใจเกี่ยวใจ รักมั่น นิรันดร์กาล
ยามดูดาว คราวเหงา เราเคียงคู่
ยามมองดู จันทรา ยังว่าหวาน
อยากจะยืด เวลาไป ให้นานนาน
เพื่อสบตา แสนหวาน กันต่อไป
คิดถึงคุณ รู้ไหม ใคร่ตอบด้วย
วอนลมช่วย ชี้แจง แถลงไข
ฝากกระซิบ ข้างหู สู่ห้องใจ
ย้ำรักให้ แน่นเหนียว เกี่ยววิญญาณ
ฝากคิดถึง ไปแล้ว แก้วตาเอ๋ย
ฝากลมเชย พัดไป ด้วยใจหวาน
ฝันดีนะ รักกัน ทุกวันวาน
แล้วอย่าลืม คิดถึงกัน อีกนะคุณ
คิดถึง .....ด้วยใจ แวะวิญญาณ
15 กรกฎาคม 2547 13:10 น.
พิกุลทอง
เดินมาตาม เส้นทาง แห่งชีวิต
เคยก้าวผิด หลงทาง อย่างความฝัน
แต่ทางรัก ก้าวผิด นิจนิรันดร์
ดั่งถูกกั้น จากโลกนี้ สีชมพู
มีรัก ครั้งใดบ้าง ไม่เจ็บปวด
มีรัก ร้าวรวด ชวดคนคู่
มีรัก เกือบพลาด ขาดพธู
มีรัก ไม่รู้ เหมือนไม่มี
คุณครับคุณ รักผมบ้าง จะได้ไหม
โปรดรักผม ด้วยใจ ใช่หน้าที่
รักผม ให้รัก ที่ความดี
ไม่ต้องพลี ชีพให้ ขอใจพอ
วอนคุณ เมตตา ผมสักหน่อย
หัวใจ น้อยน้อย ลอยแล้วหนอ
พร้อมสวม สู่ใจ นวลลออ
เคลียคลอ รักมั่น นิรันดร์กาล
คุณ.... รักผมบ้างจะได้ไหม....
7 กรกฎาคม 2547 12:54 น.
พิกุลทอง
หยิบปากกา มาระบาย อายหนักหนา
น้ำตา.. ทะลักไหล จากใจฉัน
เศร้าหมอง ท้อแท้ ระคนกัน
อกหัก แล้วนั้น ฉันท้อใจ
มีรัก... คราใด ไม่สมหวัง
อีกครั้ง แล้วหนอ ขอบอกให้
หรือฉัน ไม่ดีพอ หนอยาใจ
จึงได้ แต่รักร้าว เข้าตัวมา
ไม่เคยเลย.. มีใคร จะรักแท้
ไม่เคยเลย...รักไม่แปร แย่หนักหนา
ไม่เคยเลย.... ไม่มีวัน เสียน้ำตา
ไม่เคยเลย...ที่มีค่า ในตาใคร
น้อยใจ..วาสนา แต่ปางก่หน
น้องใจ ....อาวรณ์ รักห่อนหาย
น้อยใจ..ไม่มีใคร เคียงข้างกาย
น้อยใจ... รักสลาย ทุกครั้งเลย
ลาก่อน... ความรัก ปักใจฉัน
ลาก่อน .. ไม่มีวัน ฉันชาเฉย
ลาก่อน.. ขออยู่ คนเดียว
ลาก่อน.รักเอย รักร้างลา
หน้าส่วนตัว
1876
