28 พฤษภาคม 2545 20:09 น.
พิมพ์ชล
มันยากเกินไปใช่ไหม
ที่เธอจะไม่มีใครต่อใคร นอกจากฉัน
มากเกินไปใช่มั้ย กับความซื่อสัตย์ที่จะมีให้คนรักกัน
ถ้าเธอยังเป็นเธออยู่อย่างนั้น ฉันพร้อมจะตัดใจ
มันยากเกินไปสำหรับฉัน
ที่จะแบ่งปันใช้ความรักเดียวกันกับใครง่าย..ง่าย
ยากเกินไปจริง..จริง คงเป็นฉันเองที่ต้องทำใจ
เพราะมันคงง่ายดาย..ที่จะจบรักมักง่ายระหว่างเรา
28 พฤษภาคม 2545 19:06 น.
พิมพ์ชล
จะห้ามใจยังไง...ไม่สั่นไหว
เมื่อเห็นเธอมีใครข้างกาย..ไม่ใช่ฉัน
คือเธอ...คนที่ฉันมั่นใจ..ใยทำกัน
มาหลอกกัน หลอกฉัน..เพื่ออะไร
บอกตัวเองว่าอย่าเสียน้ำตา
ให้กับคนไร้ค่า..ไร้ความหมาย
ก็รักเอง..ผิดเองที่ไว้ใจ
อยากลืมคนใจง่าย...แต่ทำใจไม่ได้เลย
25 พฤษภาคม 2545 18:22 น.
พิมพ์ชล
ท้องฟ้าก็แสนกว้างใหญ่
แต่ไม่มีใครเข้าใจ..ห่วงใยฉัน
มีบ้างไหม ขอแค่ใครเข้าใจกัน
ขอแค่นั้น ไม่ได้ฝันไปมากมาย
อยากมีใครสักคนให้ไออุ่น
มีอ้อมกอดแสนละมุ่น..พอให้ใจสั่นไหว
แค่ความรัก..ความภักดี..มีให้ฉันจากใจ
ขอแค่นั้น..จะมีไหม..ขอแค่ใครสักคน
14 พฤษภาคม 2545 16:21 น.
พิมพ์ชล
อย่าถามว่ายังรักเธอหรือเปล่า
ในเมื่อเธอทำฉันปวดร้าวออกอย่างนั้น
เจ็บเจียนตายจะยังรักเธอได้ยังไงกัน
เหลือแต่ความอาฆาตเท่านั้น..ขอให้เข้าใจ
ไม่เข้าใจ...ว่าเธอคิดได้ยังไง
ว่าใครต่อใครต้องหลงงมงาย...เธอไม่ใช่ชายในฝัน
หลงผิดหรือเปล่าที่คิดว่าใครต่อใครต้องเห็นเธอสำคัญ
ถ้าคิดยังงั้น...เธอสำคัญตัวผิดไป
10 พฤษภาคม 2545 17:56 น.
พิมพ์ชล
ในเมื่อเธอไม่เคยเลยจะรักฉัน
แล้วทุกวานวันฉันคง..ไม่เคยมีค่า
พูดได้ไงว่าฉันเป็นแค่คนคั่นเวลา
แค่คนที่เธอใช้พักรักษาใจ
เธอโหดร้ายกับฉันไปหรือเปล่า
รู้มั้ยฉันต้องปวดร้าว ขนาดไหน
เกินไปนะ เธอทำกันเกินไป
แค่ใช้ฉันเป็นคนฆ่าเวลา
หน้าส่วนตัว
1014
