30 ตุลาคม 2545 14:01 น.
พี่ชา_ย^^
**แผ่ว.. ฉันนิ่งเงียบงันราวคนใบ้
ฟังเสียงสะอื้นให้.. ของคนตรงหน้า
หยดแล้วหยดเล่า.. เจ้าดวงน้ำตา
กลิ่งหล่นเปื้อนหน้า ชะรอยแป้งเป็นทาง
**ดวงตาฉันดูว่างเปล่า
แฝงด้วยความหม่นเศร้าอ้างว้าง
ปล่อยให้เธอเล่าเรื่องที่ผ่าน
เพื่อให้ฉันเป็นที่ระบายความอึดอัดใจ
**สิ่งที่เธอพร่ำเรียกหา
เป็นสิ่งมีค่าที่ฉันสามารถมอบให้
หากแต่มันแผ่วเบากว่าเสียงที่เธอร่ำไร
ความห่วงใย.. กำลังใจที่ส่งไปจึงไกลเธอ
29 ตุลาคม 2545 09:16 น.
พี่ชา_ย^^
**คืนนี้ฝนโปรยปราย
แสงดาวพร่างพรายหายไปไหน
หรือว่าร่วงหล่นบนหัวใจใคร
มองท้องฟ้าทีไรคิดถึงแต่เธอ
**ฝนตกที่ปลายตา..
กอดความเหว่ว้าความหมองหม่น
คิดถึงใครบางคน
ซุกตัวในความเงียบสับสน... เพียงลำพัง
27 ตุลาคม 2545 01:03 น.
พี่ชา_ย^^
**เพียงแค่เธอหันมา
สบสายตาฉันสักหน่อย
จะรู้ว่าใครแอบคอย
แอบมีความหวังเล็กน้อย.. จากเธอ
**หันมามองกันสักนิด
คนที่ยืนเคียงชิดเธอเสมอ
สบตาจนเมื่อยแล้วนะเออ
เมื่อไรเธอจะลุกให้ฉันนั่งสักที...
26 ตุลาคม 2545 02:04 น.
พี่ชา_ย^^
เธอรอเจ้าชาย
อัศวินเกราะขาวมาหา
ผู้ขับขี่อัศวินอาชา
ที่เธอเพรียกหามาเป็นตัวจริง...
**แล้วเราละ
เราได้แค่เงาของเค้าผู้ขี่ม้า
เขาคู่ควรกับเจ้าหญิงอย่างเธอมากกว่า
นี่สินะเหตุนานาที่เขาเข้ามา..ทดแทน
**ใช่... เจ้าหญิงเธอชนะ
ส่วนฉันคงเป็นซาตานผู้แพ้
ฉันมันก็แค่มารร้ายอ่อนแอ
รอวันแพ้อัศวินแห่งแสง.. คนของเธอ
**จำใจจาก...
พญามารไม่ควรคู่กับเจ้าหญิง
ถูกแล้วคนชั้ว.. ไม่เคยรักใครจริง
ทุกสิ่งที่มารร้ายอย่างฉันทำให้เธอ..คงโกหกตลอดเวลา
24 ตุลาคม 2545 14:15 น.
พี่ชา_ย^^
**ความฝันของคนเขียน
ล้วนเป็นผู้รักในโลกตัวอักษร
แต่งแต้มโครงกันธ์ ฉันท์ กาพย์ กลอน
หวังเพียงท่านอ่านชมเป็นรางวัล
**รางวัลภาพกำลังใจจากผู้อ่าน
สารสรรสร้างงานหมั่นเขียน
ร่างคำกลอนหลากแสนพันบทเรียน
หนึ่งงานเขียนสำเร็จคือความ... ภูมิใจ
**จินตนาการมากจักใช่... ว่าบ้า
คือการนินทาว่าเพ้อฝันอย่างนั้น
รักโกรธสงบได้คือคุณมันอนันต์
กี่หมื่นกันประโยชน์สร้างงานทวี
**มิแต่งแต้มแต่กับซ้ำเติม..
ละเมิดหล้าละลาบล้วนว่าฟุ้งซ่าน
ไม่รู้คำคิดไม่ถึงความเบิกบาน
มีเกียจคร้าน ไม่ทำไร หรือใช่คน....ดี
หน้าส่วนตัว
1012
