21 มกราคม 2552 01:30 น.
พี่สาว
ไม่เข้าใจทำไมเธอเกลียดฉันนัก
ไม่รู้จักมักจี่มาแต่ไหน
ฉันแค่เพียงผ่านมาและผ่านไป
แต่เธอใยชิงชังดังตุ๊กแก
20 มกราคม 2552 00:01 น.
พี่สาว
ผู้ชายอะไรปากคมขมยิ่งนัก
ชอบพูดทักมักว่ากล่าวหาเขา
ปากแสนคมคมกว่ากรรไกรเรา
น่าจะเอาให้หมอพิมทิ่มเนื้อคน
1 มกราคม 2552 11:28 น.
พี่สาว
วันนี้ให้ซาบซึ้งตรึงใจนัก
มีคนรักมีน้ำใจไม่หวงแหน
คนไกลบ้านอย่างเราไร้พรมแดน
เงินหมื่นแสนซื้อไม่ได้ให้ปราณี
ที่ทำงานไปรษณีย์ในเมืองนอก
คนเข้าออกทุกวันไม่ห่างหนี
รับจดหมายส่งของตลอดปี
ทำความดีผูกมิตรชิดชอบใจ
ต่างภาษา ต่างชาติ ต่างความคิด
ต่างผูกจิตสนิทสนมบ่มนิสัย
แต่ละวันต่างอารมณ์ปนกันไป
ไม่เป็นไรให้รอยยิ้มพิมพ์ใจชน
พายุขาวราวน้ำแข็งมาแรงมาก
แสนลำบากมากมายให้ฉงน
ธรรมชาติโหดร้ายไม่ผ่อนปรน
สุดทานทนคิดถึงบ้านสะท้านใจ
หิมะร่วงมากมายเรียงรายรอบ
พายุหอบเกล็ดขาวปนน้ำใส
ก่อนกลับบ้านไปหารถให้ตกใจ
เอ๊ะ..มีใครขูดหิมะให้กระจกเี่รา
กระจกใสราวน้ำใจผู้ให้นัก
ผูกสมัครรักใคร่ไม่อับเฉา
คนไกลบ้านห่างดินแดนแสนบันเทา
ให้คลายเหงาเศร้าใจไม่่อาดูร
1 มกราคม 2552 03:53 น.
พี่สาว
อยากเก็บดาวพราวพรายมาร้อยรัก
อยากสมัครพักใจไม่ห่างหาย
อยากส่งความคิดถึงซึ้งมากมาย
อยากตะกายข้ามฟ้าไปหาเธอ
ป่านฉะนี้คนดีมีใครหนอ
เฝ้าพะนอออดอ้อนมิให้เผลอ
ทั้งยามหลับยามตื่นคอยปรนเปรอ
ใจคงเก้อเพ้อพร่ำช้ำเดียวดาย
31 ธันวาคม 2551 00:33 น.
พี่สาว
ทุกๆเช้าแม่เคยปลุกให้ลูกตื่น
แสนสดชื่นยามอรุณยามไก่ขัน
เ้ฝ้าดูแม่ส่ายข้าวเหนียวหิวฉับพลัน
ขอสักปั้นร้อนๆรับวันวุ่นวาย
แกงปลาดุกใส่ผักติ้วต้องใจนัก
แจมด้วยผักจิ้มแจ่วให้แซ่บหลาย
กล้วยน้ำหว้าข้างบ้านไม่ห่างกาย
สุขสบายเหลือเกินเพลินภิรมย์
มาวันนี้คำว่าแม่..ซึ้งใจนัก
ลูกประจักษ์ใจแล้วให้สุขสม
หลานทั้งสองของแม่ลูกเชยชม
เฝ้าอบรมบ่มนิสัยให้ทำดี
น้องพิมนั้นฝันไกลไปสุดหล้า
ขอพบหน้าบิดา..ผู้ห่างหาย
เมื่อพ่อแม่แยกทางกันฝันมลาย
ให้ห่างหายจากหน้ากว่าสิบปี
ตัดสินใจทิ้งบ้านทิ้งงานรัก
สุดจะหักใจหายให้หลีกหนี
ข้ามขอบฟ้าข้ามทะเลไม่ใยดี
เพื่อชีวีลูกสุขสมภิรมย์ใจ
ณ..วันนี้น้องพิมได้ซึ้งใจนัก
ได้พบพักตร์ผู้เป็นพ่อ...ผู้ห่างหาย
สองแขนพ่อโอบกอดให้ผ่อนคลาย
น้ำตาพรูพร่างพรายมลายใจ
หน้าส่วนตัว
1145
