1 กุมภาพันธ์ 2552 07:50 น.
พี่สาว
ไม่ว่าจะโดนประนามขนาดไหน
ก็ยังยืนยันว่าเชื่อมั่นในความรัก
ที่มีต่อมวลมิตรบ้านกลอนทุกคน
ตัวเองก็ปุถุชนคนธรรมดา มีทุกอารมณ์
รัก โลภ โกรธ หลง แต่รู้จักอภัย และตั้งต้นใหม่
ทำผิดก็ขออภัย ใครไม่ให้อภัยก็แล้วไป
เรารู้จักจบ ถ้าเขาไม่อยากจบ ยังอยากทำร้ายเราร่ำไป
แล้วหัวใจเขาจะรู้จักรักได้อย่างไร
ถ้าไม่รู้จักให้รักแล้ว คงยากที่จะได้หัวใจจากใคร
ความรักพี่สาวมีมากล้นค่ะ ให้ตัวเองและทุกคน
คำพูดที่ให้ร้ายต่อกัน หมดสมัยแล้วค่ะ
พี่สาวก็เลิกโกรธใครแล้ว ด่าได้ก็ด่าไป
เขาด่าเรา คิดเสียว่าเขาด่าเพราะรัก ยังเห็นเราอยู่ในสายตา
เราก็สบายใจ
วันนี้มีความสุขค่ะ มีคนที่รักเรา มีครอบครัว ไม่เหงาใจ
ไม่มีใครดีพร้อมทุกอย่าง อาจเป็นแม่ปูขาเก เป็นคนไม่ดี
แต่ดีใจที่ได้เป็นแม่ มีลูกที่น่ารัก มีสามีที่รักเรา
มีเพื่อน มีมิตรที่แบ่งปันรักให้กัน เวลาเราล้ม
ก็ยังมีใครอีกบางคนดึงมือ ออกมาปกป้องเรา
ไม่เคยลืมบุญคุณเขา ขอบคุณที่เขาไม่ซ้ำเติม
ถึงใครจะเหยียบย่ำก็ยังรักค่ะ
รักทุกคน บอกชื่อได้ไม่หมดก็ขออภัย
คนแรก ที่ประทับใจ คุณสุภาพสตรี....
ราชิกา...ใจดีเหมือนแม่พระ
หมอพิม... เวลาแต่งกลอนที่ไร มาที่หนึ่งทุกที มีอารมณ์ขันเสมอ
พี่กันนา... อบอุ่น พี่สาวที่แสนดี
ไหมแก้วฟ้าสีคราม... คอยให้กำลังใจ
นรศิริ... จริงใจ คอยแนะนำ ให้กำลังใจ
ลูกสาวหล่า....ส่งความคิดถึงให้เสมอ
น้ำแข็งเปล่า...น้องสาวผู้น่ารัก
somebody....น้องกบผู้ใจดี
แจ้นเอง...รักคนไทยด้วยกัน
เฌอมาลย์...ขอเป็นน้อง ก็ดีใจค่ะ ยินดีที่สุด
ครูพิม....ครูผู้ใจดี
ครูกระดาษทราย...ให้กำลังใจ
สลักพิณ...นางฟ้าผู้น่ารัก
แก้วประภัสสร... มีอารมณ์ขันดีค่ะ
พิมญดา...แต่งกลอนเพราะ หวานจับใจ
โคลอน... จิตใจดี
ฉางน้อย...ป้อบปูล่าร์ น่ารัก สดใส
อัลมิตรา...เจ้าของบ้านผู้เสียสละดูแลบ้านกลอน
ใครที่ไม่ได้เอ่ยถึงต้องขออภัย
โลกนี่น่าอยู่เพราะเรามองแต่ส่วนดีของเขา
ยกย่อง และเชิดชูกัน
ขอสารภาำพว่าคุณผู้ชายในบ้านนี้ก็มีดีมากมาย แต่ไม่อยากกล่าวถึงหลายคน
กลัวโดนว่าไปชอบเขาอีก
ท่านแรก คือคุณลิลิต เข้ามานั่งในใจเพราะสงสัยว่า
คนนี้ทำไมถึงไม่ชอบขี้หน้าเราเลย ปากคม
(แต่ทำไมสาวๆติดกันเต็มไปหมด )
ใครเกลียดก็อยากเอาชนะให้เขาหายเกลียด
กลับกลายเป็นเรื่องราวให้ตัวเองโดนด่า
เวลาเราโกรธก็โต้ตอบไปดุเดือด แล้วก็เสียใจ
นี่เป็นความเลวของพี่สาว
ขอโทษเขาแล้ว ไม่อภัยก็แล้วกันไป
คงไม่โต้ตอบอีกแล้ว
ท่านที่สองคือคุณรักคนดี คนนี้เขียนกลอนได้ประทับใจมาก
อาทร ห่วงใย เขาอาจเขียนให้ทุกคนที่กำลังทุกข์ ให้มีกำลังใจ
แต่เราก็ขอรับไว้อย่างเต็มใจในความหวังดี ไม่เคยลืม
ความรู้สึกดีๆเหล่านี้อย่าไปมองให้มันเป็นกิเลส ตัณหา เลยค่ะ
คำว่าเพื่อน ไม่จำกัดว่าผู้หญิง ผู้ชาย โสด ไม่โสด
แค่รู้สึกดีๆต่อกันก็ดีแล้ว รักกัน ให้อภัยกัน
ใครไม่รักไม่ว่ากัน อยากด่าว่ากันต่อไป ถ้าทำแล้วสะใจ สบายใจ
ยินดีเป็นกระโถนรองรับให้ทุกท่าน ขอส่งความรักกลับคืนให้ท่านทุกคน
ไม่จากไปไหน บ้านนี้เหมือนมีมนต์ขลัง ขอบคุณเจ้าของบ้านคุณปีกฟ้า
และผู้ดูแลบ้านกลอนทุกท่านที่ให้โอกาส รัก Thaipoem Forever ค่ะ
30 มกราคม 2552 18:59 น.
พี่สาว
วันนี้สีท้องฟ้าดูสดใส
ดั่งดวงใจให้รักสมัครสมาน
เราคนไทยรักกันมั่นคงนาน
แม้วันวานผ่านขมระทมใจ
วันนี้ใจพี่สาวดั่งดาวสุก
ล้มแล้วลุกยืนได้ไม่ไปไหน
มีภาระหน้าที่ทำต่อไป
ด้วยหัวใจยึดมั่นหมั่นทำดี
วันนี้ขอส่งใจให้มวลมิตร
ขอเป็นศิษย์บ้านกลอนวอนน้องพี่
ถ้าทำผิดขออภัยให้ใจดี
เลิกด่าตีกันเถิดประเสริฐใจ
ฟ้าหลังฝนหล่นพราววับวาวจิต
ขอผูกมิตรทุกท่านวันสดใส
โกรธกันได้ดีกันได้ไม่เคืองใจ
ขอหัวเราะให้ใจทุกวันเทอญ
29 มกราคม 2552 17:15 น.
พี่สาว
พี่สาวต้องขอลาในวันนี้
ด้วยภาระหน้าที่มีมาให้
สอบแข่งขันเลื่อนขั้นฝันในใจ
ให้สาวไทยได้เป็นเช่นต้องการ
ขอทบทวนตำราภาษาอังกฤษ
เป็นลูกศิษย์มีครูผู้สืบสาน
สองมือกราบบรรดาครูอาจารย์
ผู้ให้ทานการศึกษาปัญญาชน
ถ้าสอบผ่านจะได้ไปเข้าคอร์ส
เรียนตลอดสี่เดือนเหมือนฝึกฝน
เป็นหัวหน้ารักษาหน้าที่ตน
บริการคนที่ใช้ไปรษณีย์
ขอกำลังใจให้พี่สาวด้วย
ขอให้ช่วยส่งใจให้สักหน
อยู่ห่างไกลแค่ไหนไม่ลืมตน
ว่าเราคนไทยรักสามัคคี
28 มกราคม 2552 16:38 น.
พี่สาว
แว่วยินเสียงลูกเรียกพร่ำเพรียกหา
ว่าแม่จ๋า........อย่าร้องไห้ไปเลยนะ
ถึงใครจะทำแม่ช้ำน้ำตาไหล
ลูกยังอยู่ข้างแม่ดูแลใจ
ปล่อยเขาไปให้อภัยน้ำใจคน
สองมือแม่สร้างลูกผูกพันนัก
สอนให้รักมวลมิตรทุกแห่งหน
รักศักดิ์ศรีอย่าปล่อยให้อับจน
แม้ผู้คนหยามเหยียดรังเกียจเรา
แม้เราเป็นได้เพียงแค่ดอกหญ้า
ขอให้กล้ายืนหยัดสู้แดดเผา
วันนี้ล้มพรุ่งนี้ลุกทุกข์บันเทา
อย่าศร้อยเศร้าให้เราดูแลใจ
สี่มือลูกสาวน้อยคอยร้อยรัก
ให้แม่พักรักษาใจให้ผ่องใส
ลุกขึ้นเถิดแม่จ๋าพากันไป
สู่แหล่งชัยชนะคือ...ความดี
26 มกราคม 2552 09:54 น.
พี่สาว
ลุกขึ้นเถิดหญิงไทย
อย่าปล่อยให้ชายใดย่ำศักดิ์ศรี
ให้เขาหลอกเล่นลิ้นปลิ้นสิ้นดี
แล้วดักตีข้างหลังระวังตน
ผู้หญิงคือเพชรงาม
อย่าเหยียดหยามให้หมองหม่น
ให้อาภัพอับใจจน
ให้ผู้คนหัวเราะกัน
อาวุธคือปากกา
ใช้ไว้ฆ่าแสนสุขสันต์
น่าอนาถคอยฟาดฟัน
คอยห้ำหั่นบั่นใจคน
ชายไทยที่ใจพระ
ขอคารวะทุกแห่งหน
น้ำใจดีมีล้นพ้น
คือยอดคนรักคนดี
หน้าส่วนตัว
2576
