แว่วยินเสียงลูกเรียกพร่ำเพรียกหา ว่าแม่จ๋า........อย่าร้องไห้ไปเลยนะ ถึงใครจะทำแม่ช้ำน้ำตาไหล ลูกยังอยู่ข้างแม่ดูแลใจ ปล่อยเขาไปให้อภัยน้ำใจคน สองมือแม่สร้างลูกผูกพันนัก สอนให้รักมวลมิตรทุกแห่งหน รักศักดิ์ศรีอย่าปล่อยให้อับจน แม้ผู้คนหยามเหยียดรังเกียจเรา แม้เราเป็นได้เพียงแค่ดอกหญ้า ขอให้กล้ายืนหยัดสู้แดดเผา วันนี้ล้มพรุ่งนี้ลุกทุกข์บันเทา อย่าศร้อยเศร้าให้เราดูแลใจ สี่มือลูกสาวน้อยคอยร้อยรัก ให้แม่พักรักษาใจให้ผ่องใส ลุกขึ้นเถิดแม่จ๋าพากันไป สู่แหล่งชัยชนะคือ...ความดี
พี่สาว 28 ม.ค. 2552 16:38 น. - ID 122620 
999
5
0
28 มกราคม 2552 16:53 น. - comment id 942164
ลูกคือกำลังใจที่ยิ่งใหญ่และสำคัญที่สุด ในการที่จะฝ่าฟันอุปสรรคต่างๆ นานา ที่ต่างพากันถาโถมเข้ามาคะ เป็นกำลังใจให้อีกคนนะคะ
28 มกราคม 2552 17:08 น. - comment id 942171
ขอบคุณนะคะ somebody วันนี้จิตใจแจ่มใสแล้วค่ะ ให้อภัยทั้งเขาและเรา รักกันดีกว่าเกลียดกันนะคะ
28 มกราคม 2552 17:13 น. - comment id 942173
ต้องกราบขออภัยครูบาอาจารย์ทุกท่านด้วยนะคะ ไม่เข้าใจตัวเอง....ว่ากลอนบทแรกไฉนมี 5 บรรทัดไปได้ แฮ่ะ แฮ่ะ เอกปะกิด ตกไทย น่าขายหน้า ขอศึกษาตำราอีกก่อนนะคะ
28 มกราคม 2552 20:29 น. - comment id 942238
พี่สาวน่ารักเสมอ สบายดีนะคะ
29 มกราคม 2552 05:59 น. - comment id 942413
ผู้ที่เป็นทุกอย่างของนรศฺริเองก็คือลูกค่ะเรารักกันมากเป็นดั่งชีวิตเดียวกันเลยรับความรู้สึกความคิดซึ่งกันและกันได้เสมอคุณก็คงเหมือนกันนะคะ กาลเวลาจะช่วยให้ทุกอย่างดีขึ้นเองค่ะ
29 มกราคม 2552 10:53 น. - comment id 942492
เพียงมองเห็นลูกรักแม่ก็หายเหนื่อยแล้วละคะพี่สาว ทำให้ท่านมีความสุขที่สุด เท่ากับท่านพยายามหาสิ่งที่ดีที่สุดให้พวกเราคะ ว่าแล้วโทรหาแม่ก่อนคะ เช้านี้ยังไม่ได้โทรไปเลย.. พี่สาวสบายดีนะคะ
29 มกราคม 2552 17:25 น. - comment id 942693
ขอบคุณนะคะ คุณหมอพิม คุณนรสิริ น้องแบม ขอให้มีความสุขทุกๆคนค่ะ
4 กุมภาพันธ์ 2552 12:28 น. - comment id 945716
หน้าส่วนตัว
แด่ คุณพี่สาว
แวะมาทักทายค่ะ
ไม่ได้อยู่หน้าคอมฯเลยหมู่นี้
ชีพจรลงเท้าจัง
วันนี้เพิ่งมีเวลาเข้ามาเยี่ยมค่ะ
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
