4 มีนาคม 2549 06:15 น.
ฟ้าสีเหงา
วันนั้น......
สายลม....
พัดพาใครบางคนมาให้ฉันได้รู้จัก
พัดพาใครบางคนมาให้ฉันได้รัก
พัดพาความอบอุ่นมาให้ฉันในวันที่เหน็บหนาว
พัดพาความชุ่มฉ่ำมาสู่ใจที่แห้งผากของฉัน
พัดพามิตรภาพ มาเติมเต็มความรู้สึกที่ขาดหายของฉัน
จนฉันคิดว่า ฉันคงจะไม่ต้องเดียวดายอีกต่อไป
:
จนวันนี้......
สายลมก็
พัดพาใครคนนั้นไปจากฉัน
พัดพาความรักที่ฉันคิดว่าใช่ไปจากฉัน
พัดพาความหนาวเหน็บมาสู่ฉันแม้ในวันที่แดดร้อน
แม้ความชุ่มฉ่ำเพียงน้อยนิดที่มีในใจฉัน ก็พาจากไป
พัดพาความเดียวดายมาสู่ใจฉันอีกครา
:
ขอบคุณสายลม
ที่พัดพาความหลอกลวงไปจากฉัน
พัดพาฝุ่นผงที่บดบังตาฉัน
ขอบคุณสายลมที่ใจร้าย.....
15 กุมภาพันธ์ 2549 06:20 น.
ฟ้าสีเหงา
14 กุมภาพันธ์
กุหลาบช่อโตถูกวางไว้ตรงหน้ากระจก
ดอกที่หนึ่ง ฉันรักนายนะ
ดอกที่สอง ฉันรักนายคนเดียว
ดอกที่สาม ฉันรักนายมกกที่สุด
ดอกที่สี่ ฉันรักนายมากที่สุดของมากที่สุด
ดอกที่ห้า ฉันจะรักนายตลอดไป
ดอกที่หก ฉันสัญญาจะไม่ทำร้ายนายอีกต่อไปแล้ว
ตอกที่เจ็ด ฉันจะเผื่อแผ่ความรักสู่คนรอบข้าง
14 กุมภาพันธ์
วันที่ฉันจะ ต้องหยุดเจ็บปวดเสียที
วันที่ฉันจะ เริ่มต้นรักตัวเองเสียที
วันที่ฉันจะ เริ่มเผื่อแผ่ความรักให้เพื่อนมนุษย์ด้วยกัน
ฉันจะบอกว่า ฉันรักนายนะ
นายที่ยืนอยู่หน้ากระจก
ตรงหน้าฉันตอนนี้....ฉันรักนาย
15 กุมภาพันธ์ 2549 05:51 น.
ฟ้าสีเหงา
ในวันที่วุ่นวาย
ต่างคนต่างเร่งรีบในหน้าที่แห่งตน
หลายคนเก็บซ่อนความเปลี่ยวเหงา
ความอ้างว้าง ความรวดร้าว
หรือแม้แต่ตัวตนที่แท้จริง
เพียงเพื่อรีบเร่งเข้าเส้นชัย
เพื่อนรัก....
ฉันจะเดินเคียงข้างเธอตลอดเส้นทาง
ขอฉันให้โอบกอดปีกอันแข็งแกร่งของเธอ
ในวันที่ปีกคู่นั้นอ่อนแรง
ขอฉันได้จูบซับน้ำตา จากตาคู่ที่มุ่งมั่นของเธอ
ขอฉันได้โอบกอดเธอตลอดคืนที่เปลี่ยวเหงาของเธอ
ขอฉันได้เป็นอีกหนึ่งกำลังใจให้เธอ ในวันที่เธอต้องการ
หน้าส่วนตัว
1024
