27 ตุลาคม 2555 01:19 น.
ภัคพล
เมื่อไหร่..ฟ้าหม่นหมองจะผ่องใส
แล้วเมื่อไหร่..อธิปไตยจะสูงค่า
แล้วเมื่อไหร่..อยุติธรรมจะอำลา
เมื่อไหร่..เทวดาปรากฏ
ฝันที่ฝัน..จินตนาการผ่านความคิด
ความมืดมิด..ที่ลบล้างทางเลี้ยวลด
จิตล่องลอย..เพ้อพร่ำไร้กำหนด
ฝันที่ฝัน..ช่างงามงดในอารมณ์
หายใจ..เฮือกถอนสะท้อนร่าง
โอ้..สว่าง.แสงไสวตะวันห่ม
อยากแนบร่าง..อย่างสุขสันต์ในบรรทม
โอ้..สังคม..โอ้..สังคม..ยังรอคอย
เอาหลังสู้..กับมือผลักเทพเจ้า
เอาหน้าเศร้า..สู้กับงานจนด้านกร่อย
เพียงความคิดเพียงความหวังยังเลิศลอย
เพียงความด้อยเพียงความดื้อยังยื้อไว้
จะอ้อนเทพ..ให้ช่วยอำนวยผล
จะฝากตน..กับนางฟ้าช่วยข้าได้
จะเกาะติด..ราชครูผู้คุ้มภัย
จะมอบใจ..พึ่งพิงสิ่งตอบแทน
ฟากฟ้า..หม่นหมองคงผ่องใส
อธิปไตย..สมนามคงงามแสน
อยุติธรรม..โลกนี้คงขาดแคลน
ตราบใดที่ความยากแค้นยังลำเอียง
๒๗ ต.ค.๕๕
.ภัคพล คำหน้อย.
15 ตุลาคม 2555 21:54 น.
ภัคพล
สิ้นสายฝนหยาดสุดท้ายที่ปลายฟ้า
หยาดน้ำค้างพร่างพรมมาถึงคราหนาว
เย็นหมอกฝ้าห่มป่าเขียวอีกครั้งคราว
ร้อยเรื่องราวว้าเหว่ยามเหมันต์
จากบ้านทุ่งมุ่งสู่เมืองที่เรืองฉาย
หาความหมายค้นความหวังสู่ฝั่งฝัน
วันเป็นเดือนเดือนเป็นปีปีเป็นวัน
คล้อยเคลื่อนผันเปลี่ยนไปตามเวลา
นึกถึงหน้า เเม่พ่อ ผู้รอฝัน
นึกถึงวัน ครอบครัวอยู่พร้อมหน้า
นึกถึงบ้าน สิ่งสงบพานพบมา
นึกถึงวัย ไร้เดียงสา ผ่านเลยไป
สิ้นสายฝนหยาดสุดท้ายที่ปลายฟ้า
หยาดน้ำค้างพร่างพรมมาน้ำตาไหล
เย็นหมอกฝ้าห่มป่าเขียวยิ่งอาลัย
ร้อยเรื่องราวมีให้ได้คนึง..
10 ตุลาคม 2555 12:07 น.
ภัคพล
..เจ้าช่อเอื้อง..แห่งเมืองเหนือ
เจ้าเอื้อเฟื้อความงามนามลือหล้า
แย้มผลิบานหวานกลิ่นหอมพวงมาลา
ทั่วดินฟ้าหลงใหลหมายได้ชม
..เจ้าช่อเอื้อง..แห่งเมืองเหนือ
ทุกครั้งเมื่อได้ยลร่างสร้างสุขสม
มวลภมรน้อยใหญ่ใคร่ภิรมย์
สูดดอมดมชมชื่นรื่นฤทัย
..เจ้าช่อเอื้อง..แห่งเมืองเหนือ
ใครเขาเบื่อจรจากเจ้าก็หาไม่
ด้วยเจ้างามประดับป่าพนาไพร
ใครต่อใครอยากไขว่คว้ามาครอบครอง
..เจ้าช่อเอื้อง..แห่งเมืองเหนือ
เจ้าคงเหลือเเต่นามความผุดผ่อง
เจ้าจากถิ่นเมืองเหนือสู่เมืองทอง
เจ้าหมายปอง เป็นช่อเอื้องไม้เมืองกรุง.
..ภัคพล..
หน้าส่วนตัว
1946
