6 มิถุนายน 2552 22:30 น.

++โอ้!...ชีวิต++

ภัทราภา

attachment.php?attachmentid=69009&stc=1&attachment.php?attachmentid=69008&stc=1&อันชีวิตคนเราช่างเศร้านัก
ไม่พร้อมพักความสุขซึ่งทุกข์หนี
ยังเวียนว่ายปะปนความเลวดี
มีราคีหมองมัวให้พัวพัน

มีใครบ้างเพียบพร้อมทั้งชีวิต
บ้างจริตมารยามาห้ำหั่น
มีเงินทองเหลือล้นหมื่นล้านพัน
ที่ทำกันเพียงอ้างความรวยจน

มีความสุขสุขที่ใจใช่สิ่งของ
เพียงเหลียวมองลอบข้างทุกแห่งหน
ตัดปัญหาเนื่องจากความมีจน
อยู่อย่างคนเห็นค่าของตัวเรา

ไม่ต้องเปรียบชีวิตกับคนอื่น
พาขมขื่นไม่มีเหมือนดั่งเขา
จงพอใจในสิ่งที่เป็นเรา
อย่าเอาเงาคนอื่นมาขืนตน

เกิดเป็นคนก็มีเพียงเท่านี้
ยังโชคดีมีสิทธิทำกุศล
มีโอกาสอย่าข้ามความเป็นคน
เร่งรู้ตนรู้อยู่คู่ความดี


attachment.php?attachmentid=68869&stc=1&				
25 พฤษภาคม 2552 22:02 น.

จดหมายปริศนา?

ภัทราภา

%E0%B8%AB%E0%B8%B1%E0%B8%A7%E0%B9%83%E0%47_93001_4452e351658b428.jpgz28.jpgเอื้อมมือเปิดล็อกเกอร์เผลอมองเห็น
ดูเหมือนเป็นจดหมายร่ายคำขาน
ถูกซ่อนอยู่มุมตู้ไม่รู้กาล
สีชวนหวานชอมกลิ่นรินน้ำปรุง

ตัดสินใจเอื้อมมือเข้าไปหยิบ
อยากพินิจอักษรที่ซ่อนสุง
ค่อยค่อยเปิดจดหมายอย่างทำรุง
ด้วยจิตมุ่งเนื้อหาว่าถึงใคร

ข้างในซองจดหมายมีกระดาษ
ดูสะอาดจับตาถูกพับใส่
ดอกไม้แห้งถูกซ่อนไว้ข้างใน
สื่อถึงใจที่รักสลักลง

คลี่กระดาษออกแล้วจึงเห็นว่า
ทุกบรรทัดตรึงตราดังประสงค์
ลายมือสวยงดงามเส้นธำรง
เหมือนบรรจงเรียงร้อยค่อยค่อยไป



ในกระดาษเนื้อหาเป็นดังนี้
ด้วยใจพี่รักน้องจองได้ไหม
แอบมองอยู่ตั้งนานรานฤทัย
กลัวหนุ่มใดเทียวล่าคว้าไปกิน

หวังว่าเธอคงมีใจเหมือนกับฉัน
เราพบกันหน้าตึกที่หอศิลป์
เธอดินมากับเพื่อนเพลินยุพิณ
ใจฉันบินลอยล่องดั่งต้องมนต์

พออ่านถึงตอนนี้เริ่มคิดออก
ใจกระชอกเต้นแรงแทบหลุดหล่น
สุดดีใจปรามปลื้มลืมร้อนรน
ใบหน้าคนแอบรักชักลอยมา

ก้มหน้าอ่านจดหมายอีกครั้งหนึ่ง
เธอถามซึ้งแล้วรักบ้างไหมหนา
ฉันแอบตอบในใจเกินอัตรา
เธอเขียนว่าถ้ารักเจอตึกเดิม

เหลือบรรทัดสุดท้ายคล้ายหมดสิ้น
เขียนเพลงพิณบทรักมาช่วยเสริม
บอกรักน่ะส่งถึงน้องคนเดิม
แล้วเขียนเพิ่มชื่อจริงหญิงนั้นมา

ขาทรุดฮวบปวดร้าวเข้าถึงจิต
เพียงจดหมายส่งผิดเท่านั่นหนา
ไม่ได้ส่งถึงคนชื่อ ภัทราภา
คนที่ว่าล็อกเกอร์ข้างทางถัดไป



spring_wild_phlox.jpg12345.JPG				
20 พฤษภาคม 2552 22:05 น.

ทางโค้งที่ปลายฝัน

ภัทราภา

73223889_bd357ed56c.jpg1010254522565.jpgอันความฝันมีไว้อยู่ในจิต
แม้มืดมิดหนทางไม่ห่างหาย
หอบหัวใจใส่กระเป๋าเคียงคู่กาย
จุดมุ่งหมายแม้ไกลก็พร้อมทน

เกิดเป็นคนครั้งหนึ่งควรมีฝัน
ร่วมฝ่าฟันปัญหามีสักหน
แม้หนทางยาวไกลให้อดทน
ผ่านแดดฝนกระหน่ำให้ช้ำใจ

เปรียบความฝันก็เหมือนทางสายหนึ่ง
ที่คล้ายคลึงเรื่องจริงดั่งสิ่งหมาย
ผ่านที่สวยงดงามดอกไม้พราย
บางทีร้ายลำเค็ญไม่เห็นทาง

แม้สองเท้าก้าวเดินทีละนิด
ไม่หลงผิดแม้มีเครื่องกีดขวาง
มีทางโค้งวกวนให้หลงทาง
เพียงก้าวย่างมั่นใจในตัวเรา


03179_1.jpg				
18 พฤษภาคม 2552 21:26 น.

ความเหงาที่จมลึกถึงห้วงจิต

ภัทราภา

guilin03.jpg15_19_1---Tree--Sunrise--Northumberland_คุณเคยเกิดความเหงากันบ้างไหม
คุณเคยไหมที่ใจมันอ้างว้าง
นั่งซึมเซาเหม่อมองไม่รู้ทาง
เหมือนนกร้างคืนถิ่นถวิลมา

เหมือนดั่งเป็นหุ่นฟางกลางท้องทุ่ง
เฝ้าผดุงทั่วถิ่นจากปักษา
ปล่อยโดดเดี่ยวอ้างว้างกลางท้องนา
มีแผ่นดินท้องฟ้าเป็นเดิมพัน

เหมือนดั่งเป็นต้นไม้ที่โดดเดี่ยว
ยืนต้นเรียวแห้งตายน่าอาสัญ
เหลือกิ่งก้านทิ้งใบสีสายัณห์
ล่วงละลิ่วพลิ้วพลันตามเวลา

ความเหงานี้จมลึกถึงดวงจิต
สอดซ่อนในความคิดแห่งห้วงหา
ความเหงานี่เอ่อล้นเกินอัตรา
จึงได้มารำพันเป็นคำกลอน

				
17 พฤษภาคม 2552 21:39 น.

หยาดฝนที่พรำตก

ภัทราภา

post-5994-1203230069.jpg1129642040.jpgถึงรุ่งเช้าไอหนาวจากฝนตก
แผ่สะบกทั่วหล้าขอบฟ้าเขียว
มองท้องฟ้าเบื้องบนเมฆกลมเกลียว
ยอดไม้สูงริบเรียวเขียวตามทัน

แดดลับหายโรยอ่อนผ่อนจากฟ้า
ทั้งพื้นดินต้นหญ้าต่างสุขสันต์
ป่าไม้แห้งเร่งเขียวเฉลียวพลัน
ดอกพฤกษานานาพันธุ์ต่างผลิบาน

ห้วยละหานหนองบึงคิดถึงน้ำ
วารีวารไหลรวมร่วมผสาน
หมู่มัจฉาพลุบโผล่โล้ลำธาร
เพียงหยาดฝนหล่นลานม่านธารา

ภูเขาเขียวเงาตกกระทบน้ำ
บรรพตพายผุดพรายใต้เวหา
สรรพสิ่งบนโลกฟื้นคืนมา
ด้วยหยาดฝนล้ำค่าฟ้าประทาน
				
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟภัทราภา
Lovings  ภัทราภา เลิฟ 0 คน
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟภัทราภา
Lovings  ภัทราภา เลิฟ 0 คน
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟภัทราภา
Lovings  ภัทราภา เลิฟ 0 คน
ไม่มีข้อความส่งถึงภัทราภา