10 มีนาคม 2546 12:02 น.
ภูเก็ต
คงเป็นเพราะไม่เคยรักใคร ......
เลยไม่เผื่อใจไว้ช้ำ.....
ไม่มีใครสอนให้จำ.....
ว่าความเจ็บช้ำปวดร้าวเพียงใด ......
เมื่อเจอเข้ากับตัว .....
จึงเกิดความกลัวและหวั่นไหว......
อยู่ไปเหมือนคนที่มีแต่กาย.......
แต่ไร้หัวใจ..เหมือนคนที่ตายทั้งเป็น ......
9 มีนาคม 2546 07:57 น.
ภูเก็ต
ไม่เห็นหน้ากันตั้งนาน .....
ซมซานกลับมาเชียวนะคนดี......
หายหน้าหายตาไปเป็นปี-ปี........
จู่-จู่ จะมาขอคืนดี..ไม่มีทาง........
ตั้งแต่เธอเดินจากไป .......
ฉันก็พยายามตัดใจทุกอย่าง.......
แล้ววันนี้กลับมาเสนอหน้าว่าอยากมีฉันเคียงข้าง ......
ฝันไปเหอะ ไม่มีทาง คนอย่างฉันเจ็บแล้วจำ! .......
9 มีนาคม 2546 07:35 น.
ภูเก็ต
สงสารฉันเถอะนะ........
ถ้าเธอคิดจะจากไปไหน .........
อย่าเลย อย่าทำร้ายกันเกินไป .........
เพราะหัวใจของฉันไม่แกร่งพอ ............
อยู่ให้ฉันรักต่อไปนะ ..........
ขอร้องล่ะอยู่ให้ฉันได้รักต่อ ...........
เธอจะมีใครก็ไปมีให้พอ ..........
แต่อย่างน้อยฉันขอให้ฉันมีเธอในใจ.........
6 มีนาคม 2546 19:08 น.
ภูเก็ต
ความรักเราเบาบางดังใยไหม .....
เชื่อมหัวใจไปผูกติดชิดใจเขา .....
แม้เป็นเพียงใยไหมที่บางเบา ......
ก็ทำให้ใจเราเข้าหากัน ......
ถ้าไม่รักแม้เอาเชือกมาผูกติด ......
ก็ไม่ชิดเท่าใยไหมโยงใยฝัน .......
ถ้าไม่มีความรักความผูกพัน.......
ก็ไม่มีสายฝันมาใยโยง......
2 มีนาคม 2546 20:00 น.
ภูเก็ต
ยอมรักเธอทั้ง-ทั้ง ที่รู้ว่าไม่ได้อะไร .....
ยอมทุ่มเทใจแม้รู้ว่าเธอมีใครที่ไม่ใช่ฉัน .......
ยอมทุ่มเทแม้เธอไม่เห็นความสำคัญ......
เคยถามตัวเองเหมือนกันว่าที่ทำอย่างนั้น..ทำให้ได้อะไร.. ...
หน้าส่วนตัว
541
