31 มกราคม 2546 08:13 น.
ภูเก็ต
อันชีวิตของฉันนั้นเศร้านัก....
ขาดความรักความเห็นใจใครก็หนี...
ช้ำเหลือเกินช้ำใจในชีวี....
คงไม่มีใครอยากมองเพราะความจน....
ทั้งความรู้ตัวก็ดำต่ำต้อยนัก...
ใครอยากทักความรู้น้อยด้อยศักดิ์ศรี...
อยากจะได้ความจริงใจคงไม่มี....
เพราะศักดิ์ศรีของฉันต่ำจึงช้ำทรวง.....
30 มกราคม 2546 10:58 น.
ภูเก็ต
ไปเถอะ...คนดี
หากเธอมี.....หนทางที่ดีกว่า
จะไม่รั้ง.....เธอไว้ด้วยน้ำ
เมื่อมันถึงเวลา....ที่เธอจะไป
29 มกราคม 2546 07:55 น.
ภูเก็ต
ฉันเริ่มจะอ่อมนล้า...
กับท่าทีที่เฉยเฉย.....
กับท่าทีที่ไม่รู้สึกอะไรเลย....
ฉันไม่อาจเฉยที่จะรับมัน....
แต่ฉันจะเก็บเธอไว้ในใจ....
ว่าเธอเป็นคนที่ใจฉันเคยฝัน....
อยากจะคุยทุกครั้งที่เจอกัน....
แต่ก็เพียงแค่ฝัน,,,,เท่านั้นเอง....
28 มกราคม 2546 07:35 น.
ภูเก็ต
ความจริงยังอยู่ห่าง...
ขอบฟ้ากว้างไม่เห็นกัน....
ขอมีเธอในฝัน....
ชั่วชีวันจะคอยเธอ.....
อยากให้เธอได้รับรู้....
เธอยังอยู่ในใจฉันเสมอ....
ถึงนานแค่ไหนแม้ไม่เจอ....
อยากบอกเธอรักเสมอไม่เปลี่ยนแปลง.....
27 มกราคม 2546 08:09 น.
ภูเก็ต
ฉันอยากให้เวลาหยุดลงตรงนี้..
จะเก็บภาพที่เคยมีเธอเสมอ...
ขอให้เธอรู้ไว้ไม่ลืมเธอ....
ถึงแม้ไม่ได้พบเจอไม่เป็นไร.....
ช่วงเวลาของความผูกพัน....
ระหว่างสองเรานั้นงดงามแค่ไหน....
แค่เพียงสองเราจดจำไว้....
ว่าเรารักกันมากแค่ไหนก็เพียงพอ.....
หน้าส่วนตัว
1789
