21 มกราคม 2546 07:42 น.
ภูเก็ต
ถ้าการที่เธอคบกับฉัน.......
แล้วทำให้เธอต้องทนฝืน....
ถ้ารักที่เธอให้อยากขอคืน....
ฉันก็จะไม่ฝืนเก็ยเอาไว้......
วันเวลาที่ผ่านมา.....
มันไม่พอให้พิสูจน์เลยใช่ไหม.....
ว่าฉันคนนี้รักเธอหมดหัวใจ....
และไม่เคยคิดจะเปลี่ยนแปลง.....
อะไรที่ทำให้เธอเปลี่ยนได้อย่างนี้.....
หรือว่าฉันไม่ดีพอใช่ไหม.....
อะไรที่ทำให้เธอต้องเปลี่ยนไป.....
หรือว่ารักที่มีให้ยังไม่พอ.....
อาจไม่ใช่คนที่เธอบอกว่าดี.....
อาจไม่มีสิ่งที่เธอบอกว่าใช่......
เพราะฉันก็คนธรรมดาไม่มีอะไร........
เธอจึงจากไปอย่างไม่แคร์......
20 มกราคม 2546 08:36 น.
ภูเก็ต
หัวใจ...ทรมาน
กับวันวาน...ที่ผ่านมา
สองแก้ม..อาบน้ำตา
อาบใบหน้า...รดดวงใจ
อยากบอก...ให้เธอรู้
ฉันยังอยู่...คอยห่วงใย
แม้เธอ...เดินจากไป
แต่หัวใจ..ยังเฝ้ารอ
19 มกราคม 2546 07:42 น.
ภูเก็ต
ในวันวานท้องฟ้าดูสดใส....
แต่วันนี้เปลี่ยนไปไม่เหมือนก่อน...
ที่เคยมีความรัก ความห่วงใย และความเอื้ออาทร....
แต่วันนี้กลับต้องมีความเปียกปอนของน้ำตา....
เมื่อเธอได้จากไปในวันนั้น....
ความรู้สึกดีดีที่เคยห่วงหา....
ที่ต้องมาลงเอยด้วยคำ...ว่าเลิกรา........
กลับต้องสูญเสียน้ำตา.......ของตัวเอง...........
18 มกราคม 2546 07:55 น.
ภูเก็ต
สายลมแห่งความรัก....
ไม่เคยหยูดพัก...
แม้พัดไปไกลสักแค่ไหน...
มีแต่ความรักของจิตใจ..
มีแต่ความห่วงใยที่ให้กัน...
จะเรียกว่าเป็นนิยาม....
ก็คือนิยามของความรัก....
คือเรื่องราวระหว่างคนสองคน....
คือการให้อภัย.....
ให้ความห่วงใยทุกนาที....
เป็นกำลังใจ.....
ถ่ายทอดสิ่งดีดี....
จะกี่เดือน...กี่ปี.....
ก็ยังคง....รักกัน....
16 มกราคม 2546 21:31 น.
ภูเก็ต
กูจะฆ่ามึง.....
เมื่อมึงทำให้กูเจ็บ.....
หน้ามึงต้องมีรอยเย็บ....
มึงต้องเจ็บยิ่งกว่ากู......
หน้าส่วนตัว
526
