6 มกราคม 2546 22:52 น.
ภูเก็ต
เขาสูงเด่นลอบคว้างกลางเวหา...
ยากนำพาโน้มน้าวลงชิดใกล้...
เป็นเพียงแค่ความฝันอันแสนไกล...
เพราะหัวใจของมันไม่มีมึง.....
6 มกราคม 2546 14:18 น.
ภูเก็ต
สักวันหนึ่งมึงจะรู้ว่ากูรัก....
สักวันหนึ่งจะอกหักน้ำตาไหล....
สักวันหนึ่งมึงคงไม่เหลือใคร....
นอกจากใจที่เจ็บเป็นเพื่อนมึง....
5 มกราคม 2546 02:39 น.
ภูเก็ต
สองมือปาดหยาดน้ำตาอย่าให้ไหล...
แล้วเสี้ยมสอนหัวใจให้หาญกล้า....
แล้วเมื่อนั้นศัตรูที่หมายตา...
จงเข่นฆ่าให้ยับลงกับมือ.....
4 มกราคม 2546 03:51 น.
ภูเก็ต
...แม้เวลาจะนานสักเพียงใด
แต่ในใจไม่เคยจะจางหาย
ความรักที่เธอมอบนั้นมันมากมาย
จะให้ลืมง่ายๆอย่างไรกัน
.....เวลาหนึ่งเราได้พบได้คบหา
ได้เฮฮาได้สนุกได้สุขสันต์
จนได้เกิดความรู้สึกที่ผูกพัน
ในครั้งนั้นคือวันที่ผ่านมา
....ในวันนี้ยังคงมีแต่เพียงฉัน
ที่ยังฝันคิดถึงคนึงหา
ยังจมอยู่กับอดีตที่ผ่านมา
มีน้ำตาเป็นเหมือนเพื่อนปลอบใจ
....อยากจะหักห้ามใจไม่ให้คิด
แต่ว่ามิตรไมตรีที่เธอให้
มันครวญคร่ำตอกย้ำในหัวใจ
ลืมเลือนอย่างไรไม่ได้สักที
....ยังจำได้ในวันนั้นเธอลาจาก
น้ำตาพรากรินไหลทุกวันวี่
เหมือนดั่งมีดกรีดลงไปในชีวี
จนบัดนี้ยังคงมี.....แผลในใจ....
3 มกราคม 2546 03:54 น.
ภูเก็ต
ยิ่งรัก...ยิ่งเป็นทุกข์
แต่ก็สุข....ที่ได้รัก
ถึงแม้...ต้องเจ็บหนัก
ก็จะรัก...เธอต่อไป
หน้าส่วนตัว
440
